Siyasi Katılım. Veyis Güngör

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Türkiye gerek içinde yaşanılan ülkelerin bu kitlenin faydasına olacak araştırmalar yapmaları gerekmektedir.

Nisan 2004

      Avrupa Türkleri ve Avrupa Parlamentosu Seçimleri

      Bildiğiniz gibi, Hollanda’da geçtiğimiz dönemde mahalli seçimler, parlamento seçimleri ve eyalet seçimlerini yaşadık. Şimdi de Avrupa Parlamentosu seçimleriyle karşı karşıyayız. Haziran ayının ikinci haftası Avrupa Parlamentosu seçimleri yapılacak. Her seçimde olduğu gibi önümüzdeki günlerde yapılacak AP seçimlerinde de Avrupa’da yaşayan Türkler farklı partilerden adaylıklarını koymuş bulunuyor. Bu adaylardan hemen aklımıza gelenler Belçika’dan Fatma Pehlivan, Meryem Kaçar, Almanya’dan Vural Öger, Cem Özdemir, Ozan Ceyhun, Danimarka’dan İsminur Lone Yalçınkaya, Hollanda’dan Osman Elmacı, Emine Bozkurt ve diğer ülkelerden diğer adaylar. Hepsi farklı siyasî partilerden Avrupa Parlamentosu’na seçilmek için yarışıyor. Son bi kaç aydır, özellikle Avrupa Türk basınında Avrupa Parlamentosu seçimleri ile ilgili çok şeyler yazıldı, çizildi. Hattâ Zaman gazetesinden Ali İhsan Aydın köşesinde “Almanya’da, Belçika’da, Hollanda’da Türk kökenli AP adayları varken, neden Fransa’da Türk kökenli bir AP adayı yok” feryadı sonrasında, Fransa’da da Türk kökenli bir AP adayının olduğu ortaya çıktı.

      Adaylarımızın önemli bir bölümü TRT Berlin Temsilciliğinin hazırladığı “Euroforum” adlı programa çıkarak kendilerini ve düşüncelerini anlatma fırsatı buldular.

      Avrupa Parlamentosu’na aday olan Türk kökenlilerin hemen hemen hepsi sahasında uzman, başarılı, Avrupa konularını bilen, bazıları yıllardır politikanın içinde yer almış, gayretli insanlardır. Birçoğu sadece Avrupa’daki azınlık hakları veya entegrasyon gibi konularla görevlerini sınırlamayıp, Kıbrıs meselesi, Irak meselesi, Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyeliği gibi birçok konuda sorumluluklarının bilincinde olan insanlardır.

      O zaman iş şimdi bize düşüyor; yani seçmene. Avrupa’nın muhtelif ülkelerine yayılmış ve Avrupa pasaportu taşıyan herkes hiç tereddüt etmeden sandık başına giderek kimi beğeniyorsa o adaya oyunu vermelidir.

      Yazının başlığını okuyup, “Seçilenleri gördük, ne yaptılar ki, şimdi tekrar gelip oy istiyorlar,” gibi bir psikolojiye sakın kapılmayalım. Bazı vatandaşlarımızın yaptığı gibi postadan bize ulaşan seçim kartlarını geldikleri an yırtıp atmayalım. Seçilenlerden hemen icraat bekleyip, göremeyince de hüsrana uğramayalım.

      Politikanın sonuçları günlük, haftalık veya aylık olamaz. Uzun soluklu bir iştir politika. Seçmiş olduğumuz insanların nasıl, nerede ve ne şekilde bizim beklentilerimize cevap vereceğini kestirmemiz zor. Ancak şuna inanmalıyız ki, siyasî katılım bizim için -Avrupa’daki Türk topluluğu için- uzun vadede çok önemlidir. En başta siyasî katılım entegrasyonun bir göstergesidir. Siyasî bilinç, sorumluluk almak, karar mekanizmalarına talip olmak, gelecekle ilgili kararlar verebilmek bir taraftan vatandaşlık görevi diğer taraftan mensup olduğumuz azınlık/göçmen kitlenin farklı alanlarda geride kalmışlığının/bırakılmışlığının mücadelesini vermektir.

      Meseleye bu açıdan bakarsak politikacılardan soğumamız, onlara küsmemiz veya seçimlere ilgisiz kalmamız söz konusu olamaz, olmamalı da.

      Bu yılki AP seçimleri bir taraftan Avrupa’daki Türk göçmenler için önem arz ederken (Avrupa’daki azınlıkların eşit hakları), diğer taraftan da, Aralık ayında Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne alınması hususunda -Kopenhag kriterlerinin yerine getirilmesi hâlinde- da bir o kadar daha önem arz etmektedir. Hattâ, bazı siyasî partiler, Türkiye’nin AB’ye üyeliğini seçim malzemesi bile yapmaktadır. Bu da, Haziran ayında yapılacak AP seçimlerinin ne kadar önemli olduğunu bir defa daha göstermektedir.

      Geçen ay İstanbul’da yapılan Eurovizyon Şarkı Yarışması’nın puanlamasında gösterilen gayretin aynısının Avrupa’nın muhtelif ülkelerindeki Avrupa Parlamentosu seçimleri için de gösterilmesi ne kadar yerinde bir davranış olur, anlatamam ki.

      1,5 milyon Avrupa pasaportlu Türk’ün Avrupa Parlamentosu seçimlerine katılması ve bunun siyasî güç olarak farklı partilere yansıması ne demektir, varın siz düşünün! Bu gücün bir “amaç birliği” içinde örgütlenmesi bir güç olarak birleşmesi, yan yana gelmesi veya harekete geçmesi ne demek, anlatmama gerek var mıdır?

      Bir gün, bu ortak davranış –ki bu bir ortak bilinç meselesidir- sergilendiğinde, nasıl bugün Amerika’da başkan Bush’un Latin Amerikalılar önünde konuşması değişiyorsa, o zaman da Alman, Hollanda, Fransa ve Belçika devlet adamlarının Avrupalı Türklerin karşısında konuşmaları değişecektir.

      Haziran ayında yapılacak Avrupa Parlamentosu seçimleri bu sürecin bir başlangıcı, bir göstergesi olmalıdır. Bu bilinçle Avrupa Parlamentosu seçimlerine mutlaka katılalım.

      Bu katılım, elbette barış için bir Avrupa’nın oluşmasına katkıda bulunmak, eşitlik ve adaletin hüküm sürdüğü bir Avrupa’ya katkıda bulunmak, insan haklarının, sosyal ve hukuk devletinin savunulduğu ve hakim olduğu bir Avrupa’ya katkıda bulunmak için olmalıdır. Demokrasi’nin sadece Avrupa’da değil, dünyanın her yerinde geçerli olmasını savunan bir Avrupa için AP seçimlerine katılmalıyız.

Mayıs 2004

      Ne Yapalım? Bu Saatten Sonra Solcu mu Olalım?

      Bu satırları okuduğumuz sıralarda hareketli bir Avrupa Parlamentosu seçimlerini geride bırakmış olacağız. 10 Haziran’da Hollanda’da yapılan Avrupa Parlamentosu seçimlerine yerel halkın ilgisizliğini yenebilmek için farklı reklam metodlarıyla halk seçimlere özendirilirken, biz Türkler de ise tam tersine bir hal yaşandı. Sanki Türkiye’de seçimler yapılıyormuşcasına bir hareketlilik ve kıran kırana bir seçim heyecanı yaşandı.

      Özellikle Almanya’dan seçimlere katılan ünlü Türk işadamı Vural Öger’in bir yemekte tarihçi Hans-Ullrich Wehler’in yaptığı şakaya(Sizi Viyana’da durdurmuştuk, şimdi de AB’ye almayacağız) karşılık yine bir şakayla (Kanuni Sultan Süleyman’ın yapamadığını Avrupa’da doğuran kadınlarımızın çocukları ile yapacağız) cevap vermesiyle Avrupa Palamentosu seçimlerinde gündeme oturan Türkler, başta Almanya olmak üzere Türklerin yaşadığı ülklerde siyasi partilerin de iştahlarını kabartan bir grup halini alıverdi. Hareketliliği gören Hollanda televizyonları sokağa ibnerek Türk seçmeninin ilgisini anlamak istiyorlardı. Sokakta yürüyen bir ev hanımına yaklaşan muhabir ‘AP seçimlerine neden bu kadar önem veriyorsunuz? ‘sorusuna aldığı cevap oldukca manidardı. Ev hanımı ‘Türk kökenli üyeleri de meclislerde görmek istoyoruz ve bununla gruru duyuyoruz’diyordu.

      Kanaatimce Avrupa’daki Türkler bugüne kadar hiç bir şekilde geçtiğimiz günlerde yapılan AP seçimlerinde olduğu gibi hiç bir seçim gündemini işgal etmemişlerdi. Bu hareketlilikte elbette bu yılın Aralık ayında verilmesi beklenen Türkiye’nin AB’ye girme tarihi de sözkonusuyken, diğer taraftan Avrupa Türklerinin siyasete duydukları ilgi ve adayların iddialı olmalırıdır.

      Hemen hemen her siyasi parti AP seçimlerinde Türkiye-AB ilişkilerini seçim malzemesi yaptı. Belkide yapmak zorunda kaldı. İsterseniz siyasi partilerin Türkiye-AB ilişkilerine dair düşüncelerine birer cümleyle hep birlikte bir göz atalım.

      Hollanda siyasi СКАЧАТЬ