Oğluma nəsihət. Низами Гянджеви

Чтение книги онлайн.

      Bu vadidə qocalıqdan bükülmüşdü belim, inan.

      İndən belə nə gözləyim əbədiyyət ağacından?

      Barsızlaşan bir ağacam, nə kölgəm var, nə də meyvəm,

      Qasırğalar, sərt küləklər döymüş məni zaman-zaman.

      Qamətimin külüngüylə mənə qəbir qazır fələk,

      Ağ saçlarım xəbər verir ağ kafurun4 qoxusundan.

      Qara mişk ağ nafədəndir… bu özgəlik bəs nədəndir –

      Nə cür çıxdı bu ağ nafəm saçlarımın qarasından?!

      Ağzım inci qutusuydu, iki sıra gövhər dolu.

      İnciləri qırdı bir-bir hansı rüzgar, hansı tufan?

      Dan ülkərim yandı, söndü ümidsizlik üfüqündə,

      Ulduz-ulduz gövhərimi kim apardı sandıqçamdan?

      Günüm batdı, qaş qaraldı, bayquş kimi ötürəm ki,

      Axirətə uçum gedim bu pərişan xarabadan.

      Mən bəhrəli bir ağacdım paklıq, ismət gülşənində,

      Bel büküldü, dağ başımı yerə doğru əydi zaman.

      Mən ikiqat olmuşam ki, ətək qana bulaşmasın,

      Ciyərim qan, gözüm giryan, gör nə günə qaldım, aman!

      Saçlarımın qarı qalın… qaş ağappaq, baş ağappaq. Vücüdumun damı çökür… mən qorxuram bu qovğadan.

      Bilirəm ki, dağ başında qar ərisə, sel su gələr,

      Ah, mənimsə qan-yaş gəlir gözlərimin bulağından.

      Zəiflikdən üzülmüşəm, sürünsəm də kölgə kimi,

      Bu torpaqda məndən heç kəs görə bilməz bircə nişan.

      Kimsə məni salmaz yada, çünki elə haldayam ki,

      Day keçmirəm heç bir kəsin ürəyindən, yaddaşından.

      Kaman kimi əyilmişəm, qaldırmışam qalxanımı,

      Sığınmışam öz-özümə ox əcəlin qorxusundan.

      Nə cür çıxım bu quyudan, nə cür qalxım son zirvəyə?

      Qol-qanadım sındırılıb, gedib bədən, üzülüb can.

      Dünya bağı ələk-vələk, daş yağdırdı zalım fələk

      Bar-bəhrəmi kal-kal tökdü hər tərəfə budağımdan.

      Meyvəsini tökən zaman bir qaydadır ağac qalxar.

      Bəs nə üçün mən əyildim, vurdu məni hansı xəzan?

      İki çiynim arasında başım batmış, bəxtim yatmış.

      Sorun, nədən qorxuram mən? Qəfil ölüm qılıncından.

      Son səfərə yollanıram, dostlarıma məhəbbətim

      Zəifləmiş gözlərimdən axıb gəlir mərcan-mərcan.

      Gücsüzlükdən sığınmışam dərd evinin bucağına,

      Taqətsizəm, nə cür keçim bu qapının kandarından?

      Bu kitabda oxunmayan bir kəlmənin son hərfiyəm,

      Nə torpaqdan xəbərim var, nə ulduzlar dünyasından.

      Göz önündə alışsa da günün tacı, Ayın bədri,

      Daha gözüm seçə bilmir bəzən ağı heç qaradan.

      Ömür keçdi, nə qazandım min günahdan, suçdan savay?

      Xəlq önündə xəcil oldum, xəlq tələbkar, mən natəvan5.

      Mən zamanə məclisində nə cür içim şadlıq meyi,

      Qədəh tutan əlim əsir, qədəhim qan, əlim əlvan.

      Əcəl mənə qonaq gəlib, həyatımdan savay heç nə,

      Heç nə qəbul etmir zalım sərvətimdən, var-yoxumdan.

      Daddım həyat süfrəsindən, bir şirinlik görmədim mən,

      Damağıma zəhər sıxdı şəkər, süd də lap binadan.

      Qəddim neçin əyilmişdir? Çünki əcəl qucur məni,

      Həyat mənlə vidalaşır, mən köçürəm bu dünyadan.

      Elə gücdən düşmüşəm ki, mən qorxuram əzalarım

      Bir-birindən ayrılsa da, ata məni dağ başından.

      Hesabdarın barmağıtək gah enirəm, gah qalxıram.

      Ayı, günü saymadayam, bu yollarda gözüm giryan.

      Bu СКАЧАТЬ