Wetenschappelijke analyse van de Bijbelse brieven van de apostelen. Regel voor regel wetenschappelijke uitleg van de Bijbel. Andrey Tikhomirov

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ zijn zoon).

      7 in vroomheid is broederlijke liefde, in broederlijke liefde is liefde. (Alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

      8 indien dit in U is en vermenigvuldigt, zo zult gij niet zonder succes en vrucht blijven in de kennis van onzen Heere Jezus Christus. (Alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

      9 Maar wie niets van dit alles heeft, is blind, heeft zijn ogen gesloten, heeft de reiniging van zijn vroegere zonden vergeten. Analogieën en vergelijkingen. Veroordeling van zonden, maar alles, zeggen ze, is van God en zijn zoon).

      10 daarom, broeders, spant u meer en meer in om uw rang en verkiezing vast te maken; door dit te doen zult u nooit struikelen (de morele en ethische normen van de nieuwe religie vaststellen).

      11 want zo zal u een vrije ingang worden geopend in het eeuwige koninkrijk van onze Heer en Heiland Jezus Christus. (De regel van Talion).

      12 Daarom zal ik nooit ophouden u aan deze dingen te herinneren, hoewel gij dit Weet en in de tegenwoordige waarheid bevestigd wordt. (Het vaststellen van de morele en ethische normen van de nieuwe religie).

      13 Maar ik acht het rechtvaardig, zolang ik in deze tempel ben, u met een vermaning op te wekken.

      14 wetende, dat ik spoedig mijn tempel verlaten zal, gelijk als onze Heere Jezus Christus mij geopenbaard heeft. (Jezus Christus inspireerde zijn houding tegenover veel mensen, waaronder Petrus).

      15 maar Ik zal proberen ervoor te zorgen dat u dit ook na mijn vertrek altijd in gedachten houdt. (Constante herinneringen).

      16 Want wij hebben u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus verkondigd, niet door het volgen van ingewikkelde fabels, maar door ooggetuigen van zijn grootheid te zijn. (Jezus Christus inspireerde zijn houding tegenover veel mensen, waaronder Petrus).

      17 Want Hij heeft eer en heerlijkheid ontvangen van God den vader, toen hem zulk een stem uit de grote heerlijkheid gebracht werd: deze is mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik mijn welbehagen heb. (Yahweh «verwekte» de zoon van Jezus Christus).

      18 en deze stem, die uit den hemel kwam, hoorden wij, toen wij met hem waren op den heiligen berg. (Deze stem werd «geschapen» door geïnteresseerde personen: de engelen-priesters van het zoroastrisme uit Parthië).

      19 bovendien hebben wij het meest getrouwe profetische woord; en u doet er goed aan u ernaar te wenden als een lamp die schijnt in een donkere plaats, totdat de dag aanbreekt en de Morgenster in uw hart opkomt (de profeten «profeteerden» ook over Christus, analogieën en vergelijkingen).

      20 in de eerste plaats wetende dat geen profetie in de Schrift op zichzelf kan worden opgelost. («Geen profetie in de Schrift kan op zichzelf worden opgelost»,» juiste" uitleggers van de oude Joodse geschriften zijn nodig).

      21 want de profetie is nooit naar de wil van een mens uitgesproken, maar de heilige mannen van God hebben haar uitgesproken, bewogen door de Heilige Geest. (Het" volk van God «dat profetieën» uitte «stond onder de invloed van hypnose, in de oudheid werd het"bewogen worden door de Heilige Geest» genoemd).

      Hoofdstuk 2

      1 Er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook valse leraars onder u zullen zijn, die verderfelijke ketterijen zullen inleiden en de HEERE, die hen verlost heeft, verwerpen, en snel verderf over zich brengen. («Valse profeten»,» valse leraren «zijn dat» volk van God «dat» verkeerde «propaganda voerde – ketterij die niet voldoet aan de eisen van manipulatoren achter de schermen,» de Heer verwerpen die hen verloste», daarom moeten ze"vernietigd» worden).

      2 en velen zullen hun losbandigheid volgen, en door hen zal de weg der waarheid in smaad zijn. (Maar vanuit religieus oogpunt gebeurt alles in de wereld volgens de wil van God, inclusief «valse profeten», «valse leraren», antichristen – concurrerende stromingen in het opkomende Christendom die elkaar op alle mogelijke manieren in diskrediet brachten, onder hen waren die trends die het geloof in Christus verwierpen, bijvoorbeeld, aanhangers van Johannes de Doper veel nieuwtestamentische geleerden geloven dat Johannes werd geassocieerd met de Qumranitische gemeenschap in het woestijngebied van Judea, en zijn leer was een soort van hun leer. De Qumran manuscripten zijn manuscripten ontdekt in grotten in de Wadi Qumran gebied van de Dode Zee in het moderne Jordanië. De eerste vondsten dateren uit 1947. De gevonden fragmenten van manuscripten zijn voornamelijk geschreven in het Hebreeuws en Aramees. De manuscripten behoorden tot een religieuze groep die het orthodoxe jodendom niet erkende, en leefden in het gebied in de 2e eeuw voor Christus – 1e eeuw na Christus manuscripten. Het kan worden onderverdeeld in 3 groepen: de teksten van het Oude Testament in het Hebreeuws, evenals vertaald in Koine en Aramees; de apocriefen van het Oude Testament; de geschriften van de Qumranieten zelf. De Qumran manuscripten bevatten verschillende versies van het Oude Testament boeken, met inbegrip van die niet samenvallen met de canonieke (Masoretische) Tekst. Veel teksten zijn identiek aan die welke als origineel dienden voor de Septuagint, de Koine vertaling van de Bijbel in het Grieks. Fragmenten van Ben-Sira, het boek Tobit, fragmenten van het boek van Henoch in het Hebreeuws en Aramees werden gevonden uit de apocriefen van het Oude Testament (daarvoor waren alleen fragmenten in het Grieks en vertalingen in de oude Slavische en Ethiopische talen bekend), «testamenten» van individuele patriarchen, enz. De werken van de Qumranieten zelf omvatten het Handvest van de Gemeenschap, de rol van de oorlog, de rol van hymnen, opmerkingen over profetieën, en een aantal anderen. Het Handvest behandelt de doelstellingen van de Gemeenschap, de volgorde van toelating van de leden, hun taken. Het idee van de strijd van het koninkrijk van licht en gerechtigheid met het koninkrijk van duisternis en kwaad wordt uitgevoerd. De rol van de oorlog toont de laatste strijd tussen hen. De commentaren ontcijferen de profetieën, die volgens de Qumranieten in de Bijbel staan, over het lot van hun gemeenschap. Het commentaar op Habakuk vermeldt de stichter van de Gemeenschap, de «leraar der gerechtigheid», die werd vervolgd door een «onheilige priester». Sommige onderzoekers hebben de neiging om de «leraar van gerechtigheid» te zien als een prototype van Jezus Christus, evenals andere leiders van de gemeenschap. De Qumranieten beleden het jodendom, maar erkenden het gezag van de hogepriesters niet, ze noemden hun gemeenschap de nieuwe vereniging (wat eenheid met God betekent), en zichzelf – «zonen van het licht», Ebionieten – «bedelaars», «simpletons». Zij geloofden dat de beslissende strijd van de «zonen van het licht» met de «zonen van de duisternis» zou komen – en het kwaad zou worden verslagen. In afwachting hiervan leefden de Qumranieten in een gesloten gemeenschap. Ze introduceerden de gemeenschap van goederen, gezamenlijk werk, veroordeelden slavernij. Om in de gemeenschap te komen, moest je door beproevingen gaan. Binnen de Gemeenschap werd een strikte discipline gehandhaafd: priesters stonden aan het hoofd: de «jongere» leden (die nog niet alle tests hadden doorstaan) gehoorzaamden de «ouderlingen». De Qumranieten maakten deel uit van de Essen-beweging. Essenen, Essenen, Essenen – een Joodse sekte, informatie over die is bewaard gebleven door de schrijvers van de 1e eeuw na Christus Josephus, Plinius de oudere, Philo van Alexandrië. De Essenen vormden gemeenschappen waarin in de regel geen privébezit was, slavernij werd veroordeeld, fysieke arbeid verplicht was en handel in een aantal gemeenschappen werd verboden. Plinius de oudere schreef dat de Essenen in afzondering leefden, er waren geen Vrouwen Onder hen, ze verwierpen vleselijke liefde, kenden geen geld («Natural History», V.17, 73). De gemeenschappen van Essen waren gesloten van aard, het was moeilijk om erin te komen. De Essenen namen actief deel aan de anti-Romeinse opstand in Judea in 66—73, waarvoor, volgens Josephus, de Romeinen de gevangen genomen Essenen onderwierpen aan wrede martelingen («de Joodse Oorlog», II, 8, 2—13). Leo Taxil in the Funny Bible (p. 404) stelt dat de Essenen, of Essenen, die in een commune woonden, tolerantie beleden. Ze namen verschillende Perzische overtuigingen aan. De meeste moderne geleerden beschouwen leden van de Qumran gemeenschap (Qumranieten) als Essenen. De Qumranitische gemeenschap werd vernietigd tijdens de opstand tegen de Romeinen. Hun ideologie had een zekere invloed op СКАЧАТЬ