Kraliçanın boyunbağısı. Александр Дюма

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ içəridən eşidilən səs onu qabaqladı.

      – Bu, Loran deyil! – gənc qadın qorxu ilə dedi.

      – Loran burada yoxdur! – həmin səs hökmlə cavab verdi.

      – Kim olursunuzsa olun, açın qapını! – Andre is-rarla dedi.

      – Açmıram! Mən əmr almışam!

      – Axı biz əlahəzrətin məiyyətindən olan xanımlarıq! Biz sarayda yaşayırıq. İstəyirik öz evimizə qayıdaq.

      – Mən isə, xanımlar, birinci bölüyün qapıçısıyam. Sizi içəri buraxa bilmərəm. Bu, kralın əmridir.

      – Kralın? – qadınlar vahimə içində təkrar soruşdular. – Biz məhv olduq!

      Andre, az qala, havalanmışdı.

      – Xanım, – o dedi, – əgər bu qapı bağlıdırsa, deməli, bütün qapılar bağlıdır.

      – Siz haqlısınız, Andre. Bu, kralın dəhşətli gedişidir!

      Qadın son sözləri hədələyici nifrətlə dedi. Hər iki xanım divar boyu sıralanmış daş skamyalara oturdu.

      – Sabah hamı biləcək. Mən biabır oldum. Mən məhv oldum! – yaşca böyük qadın məyus halda pıçıldadı. Sonra da əlavə etdi: – Burada qəsd var, Andre, biz isə həmin qəsdin qurbanlarıyıq.

      Bu vaxt Versal körpüsündən addım səsləri eşidildi. Eyni vaxtda sadəlövh, şən bir gəncin səsi gəldi. O, qadınları görmədi və qapını döyərək səsləndi:

      – Loran!

      – Qardaş! – yaşca böyük qadın gəncə yaxınlaşıb onun çiyninə toxundu.

      – Kraliça! – gənc bir addım geri sıçrayıb şlyapasını çıxardı.

      – Axşamınız xeyir, qardaş.

      – Axşamınız xeyir, bacı. Siz tək deyilsiniz?

      – Yox, madmazel Andre de Taverne mənimlədir.

      – A-a, lap yaxşı! Axşamınız xeyir, madmazel!

      – Əlahəzrət! – Andre təzim edərək pıçıldadı.

      – Xanım, siz gedirsiniz? – gənc soruşdu.

      – Yox, yox! Biz qayıtmaq istəyirik.

      – Məgər Loranı çağırmamısınız?

      – Əlbəttə, çağırmışıq! Siz də çağırın, özünüz görəcəksiniz.

      Bundan sonra həmin gənc – qraf d’Artua[6] da qapıya yaxınlaşdı.

      – Loran!

      – Gözəl! Zarafat təzədən başlayır! – qapıçının səsi eşidildi. – Xəbərdarlıq edirəm, məni yenə incitsəniz, indicə zabiti çağıracağam!

      – Bu nə deməkdir? – gənc dilxor halda kraliçadan soruşdu.

      – O deməkdir ki, Loranı başqa biri ilə əvəzləyiblər.

      Gənc şahzadə şpaqanın[7] dəstəyi ilə yenə qapını döyüb Loranı çağırdı. Hirslənmiş qapıçı qışqırdı:

      – İndi zabiti çağıracağam!

      – Lənət şeytana! Çağır, avara, iyirmi dəqiqədir mən də bunu istəyirəm!

      Bir az sonra qapının arxasından addım səsləri eşidildi. Qapıçı hay-küyün səbəbini ona izah elədi.

      – Cənab leytenant, bu adamlar içəriyə soxulmaq istəyirlər.

      – Bunda qəribə nə var ki? – qraf d’Artua söyləndi. – Biz axı sarayda yaşayırıq.

      – Doğrudur. Lakin saraya daxil olmağınız qadağan edilib. Kralın əmri belədir. Hətta axşam saat on birdən sonra özü də gəlsə, qapını açmamağı tapşırıb. Ona görə məni bağışlayın.

      Leytenant sözünü deyib qapıdan uzaqlaşdı.

      – Biz məhv olduq! – kraliça qaynının əlindən tutaraq dedi.

      – Sizin getdiyinizdən kiminsə xəbəri var idi? – qraf soruşdu.

      – Bilmirəm! Ancaq kralın ətrafında düşmənimin olduğu mənə məlumdur. Mən onu yaxşı tanıyıram!

      – Bəli, bacı, kralın ətrafında düşməniniz var…

      – Kimi nəzərdə tutursunuz?

      – Lənət şeytana! Əlahəzrət Provans qrafını[8]!

      – Ah, demək, onun düşmənim olduğu fikri ilə razılaşırsınız?

      – O, gözəl olan hər şeyin düşmənidir… Buradan gedək, yoxsa soyuqdan donacağıq.

      – Haraya gedək?

      – Hər halda, isti olan yerə. Yolda qapının bağlanması haqqında nə düşündüyümü sizə söyləyərəm.

      Beləliklə, onların hər üçü yola düzəldi. Qraf d’Artua sözə başladı:

      – Bu gün axşam Provans qrafı kralın yanında şam elədi. Mən də orada idim. Parisə getdiyinizdən də xəbərim vardı. Söhbət zamanı Provans qrafı qəfildən krala dedi ki, kraliçaya öz salamını çatdırmaq istəyir. Kral isə cavab verdi ki, kraliça otağında şam eləyir. Qraf dedi: “Ah, bəs belə, mən isə onun Parisdə olduğunu düşünürdüm”. Kral sakitcə etiraz elədi: “Yox, öz otağındadır”. Provans qrafı sözündən dönmədi: “İndicə oradan gəlirəm. Məni hətta içəri buraxmadılar”. Bu vaxt kral qaşlarını çatdı. Biz gedəndən sonra isə, yəqin, qardaşım sizi görmək istəyib. Yanınıza buraxılmayandan sonra da, görünür, nədənsə şübhələnib. Əmr verib ki, qapıları bağlasınlar.

      – Qraf, razılaşın ki, bu, çox pis hərəkətdir, – kraliça dedi.

      – Razılaşıram… Hə, gəlib çatdıq. Bu mənim xüsusi mənzilimdir. Buraya təkcə mən gələ bilərəm, həmişə də tək gəlirəm.

      – Bəs biz saraya necə qayıdacağıq? – kraliça soruşdu.

      – Kralın göstərişi gecə saraya daxil olmağı qadağan edir. Deməli, əmr səhər qüvvədən düşəcək. Saat altıda qapılar açılır. Odur ki saat altıya iyirmi dəqiqə СКАЧАТЬ