Mən, nənəm, İliko və İllarion. Нодар Думбадзе

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sədrin evinə işləndiyindən konserti onun evində keçirək.

      – Səni manqabaşçısı təyin edəndə ağlım harada imiş?

      – Sualım var, – biri ayağa durdu, – sədr nə vaxt məktəbin təmirinə başlayacaq? Sinif otaqları uçulub-dağılır.

      – Mənim bir yaxşı təklifim var! – deyə İliko əlini qaldırıb söz aldı. – Dostlar, biz yenə əsas mətləbdən uzaqlaşdıq: idarəni harada quraşdıraq?

      – Təklifin nədir?

      – Bəlkə, idarəni heç sökməyə dəyməz? Yığışıb hamılıqla sədrə maşın alaq?

      – Yox, yaxşısı budur ki, hər səhər onun evinə iki igid göndərək, sədrimizi qolları üstündə idarəyə gətirsinlər!

      – Başımızda oturduğu bəs deyil, hələ bir qollarımızın da üstündə gəzdirək?

      – Bir təklif də var. Bizim sürücü hanı?

      – Buyur, İliko!

      – Artıq dörd təkərin varsa, onları idarənin altına qoyub sədrin istədiyi yerə dığırladaq.

      Zalda qəhqəhə qopdu. Sədr çaşıb qaldı.

      – Yaxşı, nə qərara gəldik? – iclasın sədri soruşdu.

      – Təklifim var! – deyə öz cəsarətimdən özüm qorxdum.

      – Danış, yaramaz! – deyə iclasdakılar hay-küy saldılar.

      – Mən…təklif edirəm: təzə sədr seçək!

      Tam sakitlik çökdü. Dizlərim əsirdi. Mənim ümumi iclasda etdiyim təklif yekdilliklə qəbul olundu.

      – Nəhayət, ağıllı bir adam tapıldı! Zuriko olmasaydı, hələ səhərə kimi buradaydıq! – deyə İllarion alnımdan öpdü.

      Yapıncı, uzunboğaz çəkmələr və corablar

      Bu il qış sərt gəlmişdi. Soyuq bizim otağın dəlmə-deşiyindən içəri dolurdu. Nənəm əvvəlcə dəlmə-deşikləri əsgi-üsgü ilə, sonra mənim dəftərlərimdən cırdığı kağız-kuğuzla tıxadıqdan sonra otaq bir az isindi.

      …Nənəmlə buxarının yanında oturmuşduq. O, hansısa nağılı danışa-danışa ona qulaq asdığıma əmin olmaq üçün arabir gözaltı mənə baxırdı. Birdən eyvanda ayaq tappıltısı eşidildi.

      Pəncərədən boylandım. İliko və İllarion eyvanda üst-başlarının qarını çırpırdılar. Qapını açıb, onları içəri dəvət etdim.

      – Axşamınız xeyir! – İllarion salam verib, təptəzə xizəkləri küncə tulladı.

      – Xizəklər haradandır, İllarion? – deyə soruşdum.

      – Səhər məktəbə necə gedəcəksən, zırrama! Sənə gətirmişik…

      İllarionu qucaqlayıb tüklü, soyuq üzündən öpdüm…

      Nənəm buxarının qabağında süfrə açdı. İllarion:

      – Nahaq yerə əl-ayağa düşmə, Olqa, vallah, axı biz elə-belə söhbətə gəlmişik! – dedi.

      – Kef sizindir, yığışdıra bilərəm! – nənəm dedi.

      – Sən istəmirsənsə, rədd ola bilərsən! Başqalarının əvəzinə danışma! – deyə İliko bağırdı.

      İllarion almanı dişinə çəkib sözə başladı:

      – Bu gün poçtalyon yanıma gəlmişdi, Gerasimin oğlunun ölüm xəbərini gətirib. Dedi ki, mən ona xəbər verə bilmərəm. Məndən xahiş etdi…

      – Ah, yazıq Gerasim! – deyə nənəm ağladı…

      – Yazıq Kerçdə həlak olub. Kəndimizə gələn yeddinci ölüm xəbəridir… – İllarion davam etdi.

      – Gerasimə xəbər verdin?

      – Nə danışırsan? Kişi saatbasaat oğlunun qayıdacağını gözləyir, mənim heç dilim gələr?

      – Ay Allah, o yırtıcı Hitlerə cəza ver! – nənəm ağlayırdı.

      – Bəs indi nə etmək istəyirsən? – deyə soruşdum.

      İllarion məktubu cibindən çıxardıb xeyli baxdı, sonra əyilib oda atdı. Alov İllarionun üzünü işıqlandırdı. Onun qırxılmış üzündə iki damla göz yaşı göründü.

      – Oğlan sağdırsa, gec-tez gələr, yox, ölübsə, qoy bədbəxt ata gözləsin. İnsanı yaşadan ümiddir.

      Bu zaman kənd təşviqatçısı Georgi Vaşakidze gəldi.

      – Gəlmək olar? Bağışlayın ki, belə vaxtsız gəlmişəm.

      – Buyurun! – nənəm onu içəri dəvət etdi.

      İllarion soruşdu:

      – Təzə nə xəbər var? Cəbhədə işlər necədir?

      – Pis deyil. Düşmənin hücumunun qarşısı alınıb, Hitlerin ildırım sürətli müharibə planı iflasa uğrayıb! – təşviqatçı birnəfəsə danışdı.

      – Biz bu barədə bir ay əvvəlki qəzetlərdə oxumuşuq.

      – Sizinlə ciddi işim var. Qulaq asın! Vətənimiz təhlükədədir: xain düşmən bizim azadlığımızı qanlı pəncələri ilə boğmaq istəyir! Şanlı Ordumuz faşist işğalçılarına sarsıdıcı zərbələr endirir!

      – Qəzetdəkiləri sözbəsöz əzbərləmisən ki! – İliko onun sözünü kəsdi, – açıq söylə görək nə istəyirsən?

      Təşviqatçı pərt oldu.

      – Əsgərlərə hədiyyələr yığırıq. Bəlkə, sizin də köməyiniz dəyə… – deyib rahat nəfəs aldı.

      – Belə de də, oğlum, yoxsa bizimçün başlamısan Adəm və Həvvadan danışmağa, – deyə nənəm gülümsədi.

      – Bazar ertəsi bizim kəndin adından cəbhəyə bir vaqon hədiyyə yollanacaq. Əgər bir şey tapsanız, bura, Olqanın yanına gətirin. Sabah bizim uşaqlar gəlib apararlar.

      Təşviqatçı sağollaşıb getdi.

      Biz uzun-uzadı düşündük. İliko sükutu pozdu:

      – Qapının dalında asılmış yapıncımdan başqa, nəyim var ki?! Zurikela, СКАЧАТЬ