Polyanna. Элинор Портер

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ şey yerbəyer edilib. Bir azdan Nensi gəlib digər əşyalarını da yerləşdirməyə kömək edər. Şam yeməyi saat altıdadır. Gecikmə!

      Polli Harrinqton sözlərini tamamlayıb sərt addımlarla otaqdan çıxdı.

      Polyanna otaqda tək qaldı. O, ətrafa kədərli gözlərlə baxırdı. Özünü ağlamaqdan güclə saxlayırdı. Otağını belə təsəvvür etmirdi! Hər tərəf boş və darıxdırıcı idi. Hətta pəncərələrdə adi pərdə belə yox idi.

      Əşyalarını boşaltmalı idi. Bir-iki addım atmışdı ki, ayaqları dolaşdı. Yıxılmamaq üçün tutacaq heç nə yox idi. Odur ki qızcığaz çamadanın yanında yerə çökdü. Artıq özünü saxlaya bilmədi və hönkür-hönkür ağlamağa başladı.

      Nensi onun otağına gəlib qızı bu vəziyyətdə görəndə ürəyi ağrıdı. Dərhal yerə əyilib onu qolları arasına aldı və dedi:

      – Mən elə belə də bilirdim. Bilirdim ki, səni yerdə və göz yaşları içində görəcəyəm.

      Polyanna başını etiraz edirmişcəsinə yelləyib dedi:

      – Yox, Nensi, yox, bu hala düşməyimin səbəbi sənin düşündüyün şey deyil. Sadəcə, Allah və mələklərin atamı öz yanlarına aparması ilə hələ də barışa bilmirəm. Onun üçün darıxıram.

      – Keçər, əzizim, hər şey düzələr. Ağlama, bəsdi. Açarı ver, çamadandan paltarlarını çıxarım.

      Polyanna hıçqırmağa davam edərək açarı Nensiyə uzatdı:

      – Onsuz da çamadanda çıxarılmalı olan düz-əməlli heç nə yoxdur.

      – Elə isə lap yaxşı! Onları yerbəyer etmək daha asan olar.

      – Haqlısan, Nensi, – qızcığaz göz yaşlarını silib xəfifcə gülümsədi. – Hər zərərdə bir xeyir var, elə deyilmi?

      Xidmətçi qız Polyannanın sözlərinə bir qədər təəccüblənsə də, heç nə demədi. Çamadanı boşaltmağa başlayanda qəlbi sızıldadı. Paltarlar təmiz olsa da, həm az idi, həm də köhnəlmişdi. Onlarla bərabər, sandıqdan bir neçə kitab da çıxdı.

      Nensi əşyaları yerləşdirməklə məşğul olmağa başladı. Polyanna isə gözlərini boş divarlarda gəzdirməkdə idi. Yeganə təsəllisi divarlarda bir dənə də olsa güzgünün olmaması idi. Deməli, belədə üzündəki çilləri də görməyəcəkdi. Bundan yaxşı nə ola bilərdi?

      Birdən qızcığaz pəncərəyə tərəf yüyürdü və maraqla çölə baxmağa başladı. Sonra isə əllərini bir-birinə çırparaq qışqırdı:

      – Bura bax, Nensi, bura bax! Gör necə də gözəl mənzərədir. Uzaqda ağaclar və kiçik evlər var. Hətta saat qülləsi də görünür. Çay gümüş kimi parlayır. Hamısı çox gözəldir, çoox! Bu pəncərədən görünən mənzərə ən gözəl tablodan belə daha gözəldir. Xalam mənə bu otağı ayırdığı üçün artıq çox xoşbəxtəm!

      Qızcığaz sözünü yenicə bitirmişdi ki, Nensinin hıçqıraraq ağlamağa başladığını eşitdi. Buna çox təəccüblənən Polyanna xidmətçi qızın yanına qaçdı və maraqla soruşdu:

      – Yoxsa bu otaq sənin idi? Elə isə indi onun mənim üçün ayrılmasına çox pis oldum.

      – Yo… yox, – deyə Nensi kəkələdi. – Siz sanki bir mələksiniz, xanım Polyanna. Kaş bəzi insanlar sizə rəva gördüklərinə görə utanaydılar… Aman Allahım, qapının zəngi çalınır.

      Nensi təlaşla aşağı qaçdı. Polyanna isə yenidən pəncərənin qarşısına gəldi. Bayaq gördüyü o gözəl mənzərəni seyr etməyə başladı. Amma otaqdakı isti artıq dözülməz həddə çatmışdı.

      Polyanna yavaşca pəncərəni açdı, içəri təmiz və sərin hava axdı. Qızcığaz buna çox sevindi. Başını çölə uzadaraq sərin və təmiz havanı ciyərlərinə çəkdi. Pəncərənin qarşısında böyük bir ağac vardı. Qalın və iri budaqları olan ağac sanki qollarını geniş açaraq Polyannanı səsləyirdi. Birdən qızcığaz qəhqəhə çəkib öz-özünə dedi: “Bacararam! Əlbəttə, bacararam!”

      Belə deyib əvvəlcə pəncərənin üstünə çıxdı. Sonra isə ayağını ağacın ən yaxındakı iri, qalın budağına uzatdı. Meymun kimi budaqdan budağa atılaraq ağacın altına, yumşaq otların üstünə düşdü.

      İndi o, bağçada idi. Bağçanın küncündəki güllükdə qoca bir kişi yerə əyilərək işləyirdi . Bağçadan sonra çəmənlik başlayırdı. Daha uzaqda böyük bir təpə görünürdü. Təpənin başında, nəhəng qayanın yanında tənha şam ağacı ucalırdı.

      Polyanna cəld və səssiz addımlarla təpəyə doğru yönəldi. Əslində, bu məsafə göründüyü qədər qısa deyildi.

      Polyanna bağçadan çıxıb təpəyə doğru getməyə başladıqdan on beş dəqiqə sonra malikanənin geniş salonundakı saat altı dəfə çaldı. Saat sonuncu dəfə çaldıqdan sonra Nensi yemək vaxtının yetişdiyini bildirən zəngi basdı.

      Xanım Polli salona gəlib uzun müddət Polyannanı gözlədi. Gördü ki, gələn yoxdur, acıqlı səslə Nensiyə dedi:

      – Bu qız harada qaldı belə? Yox, çağırma! Mənim tapşırığıma itaət göstərməyib gecikməsinin cəzasını çəkməlidir. Nə vaxt aşağı ensə, ona yalnız süd və çörək verərsən. Mətbəxdə səninlə birlikdə yeyər.

      – Baş üstə, xanım, – Nensi dilləndi.

      Elə ki xanım Polli şam edib süfrədən qalxdı və otağına çəkildi, Nensi fürsətdən istifadə edib Polyannanın otağına gəldi. O fikirləşirdi ki, yəqin, qızcığaz xeyli ağladıqdan sonra otağında yatıb qalıb. Amma otağı boş görəndə narahat oldu. Birbaş bağçaya – qoca bağbanın yanına qaçdı. Təngnəfəs halda qışqırdı:

      – Cənab Tom, cənab Tom! Mən bilirdim ki, o, bir mələkdir. Budur, otağında yoxdur, yəqin ki, göylərə uçub! Göylərə – atasının yanına!

      Yaşlı Tom xidmətçi qızın sözlərindən bir şey başa düşmədi. Heyrətlə ona baxıb soruşdu:

      – Sən nə danışırsan, Nensi? Necə yəni göylərə uçub?

      Birdən qoca bağban hər şeyi başa düşdü. Gözlərini axşam günəşinin qızılı şüalarına boyanmış təpəyə zilləyərək dedi:

      – Bax, Nensi, sənin mələyin ordadır. Orda – Şamlı təpənin başında!

      Nensi bağbanın işarə etdiyi tərəfə baxdı. Polyannanı orada görüb bir az rahatlandı. Sonra Toma tərəf çevrilib dedi:

      – Əgər sahibəm məni çağırsa, ona deyərsiniz ki, çirkli qabları yumaq yadımdan çıxmayıb, СКАЧАТЬ