Hekayələr. Роальд Даль

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ki, hansısa balaca üzümlükdəndir.

      – Bəlkə də, haqlısınız, Riçard. Amma, bəlkə də, yox.

      – Lakin söhbət ən məhsuldar ildən gedir, elə deyilmi?

      – Hə, buna başımla cavabdehəm.

      – Onda cavab vermək o qədər də çətin olmayacaq, – Riçard Pratt sanki darıxırmış kimi sözləri uzada-uzada dedi.

      Hərçənd mənə sözləri bu cür uzatması və üzünə verdiyi cansıxıcı ifadə bir az qəribə gəldi; sonra gözlərində nəhs kölgə sayrışdı, üzündə isə əcaib bir dalğınlıq peyda oldu və bu məni ürkütdü.

      – Bu dəfə tapşırıq gerçəkdən də çox çətin oldu, – Mayk dedi. – Mən hətta heç mərcə də israr etməyəcəm.

      – Yox bir. Nəyə görə ki? – Riçard Prattın qaşları yenə yavaş-yavaş qalxdı, baxışlarından isə soyuqluq və sayıqlıq yağdı.

      – Çünki çox çətindir.

      – Mənə münasibətdə o qədər də iltifatlı davranmırsınız.

      – Əzizim, – Mayk dedi, – könlünüzdən keçirsə, sizinlə məmnuniyyətlə mərc gələrəm.

      – Bu şərabın adını çəkmək o qədər də çətin deyil.

      – Deməli, siz mərc gəlmək istəyirsiniz?

      – Buna tamamilə hazıram, – Riçard Pratt dedi.

      – Yaxşı, onda həmişəki kimi mərc gəlirik. Bir yeşik bu şərabdan.

      – Yəqin, düşünürsünüz ki, mən onun adını tapmayacam.

      – Sözün düzü, bir şərab bilicisi kimi sizə nə qədər hörmət etsəm də, bəli, bu cür düşünürəm, – Mayk dedi.

      Ədəb qaydalarından kənara çıxmamağa çalışan ev sahibi özünü boğub saxlayırdı, əvəzində Pratt baş verənlərə nifrət dolu münasibətini gizlətməyə belə çalışmırdı. Bununla yanaşı, nə qədər qəribə olsa da, növbəti sual, deyəsən, onun mərcə bir qədər maraqlı olduğunu aşkara çıxartdı:

      – Bəs siz şərabların sayını artırmaq istəmirsiniz ki?

      – Yox, Riçard. Bir yeşik kifayət edər.

      – Bəlkə, əlli yeşikdən mərc gələk?

      – Bu, səfehlik olardı.

      Əlində şərab səbəti masanın başında, öz stulunun arxasında dayanan Maykın burun pərləri sanki yüngülcə ağardı və o, dişlərini möhkəm sıxdı.

      Pratt stula yayxanıb oturmuşdu – gözləri xumarlanmış, dodaqlarının kənarında isə istehza dolu təbəssüm gizlənmişdi. Və mən yenidən gördüm ki, bəlkə də, mənə elə gəldi ki, onun üzündə qayğılı bir ifadə sayrışdı, baxışlarında isə qəribə bir dalğınlıq peyda oldu, elə həmin gözlərində, düz bəbəklərində isə qığılcımlar oynaşıb gizləndi.

      – Deməli, şərabların sayını artırmaq istəmirsiniz?

      – Əslində, mənim üçün heç bir fərqi yoxdur, – Mayk dedi. – Nədən istəsəniz mərc gəlməyə hazıram.

      Üç qadınla birgə onları sükut içində izləyirdik. Bütün bunlar Maykın arvadını qıcıqlandırmağa başladı. O, qaşqabağını sallayıb oturmuşdu və mən hiss edirdim ki, söhbətə hər dəqiqə müdaxilə edə bilər. Boşqablarımızdakı rostbif5 soyuyurdu.

      – Deməli, siz mənimlə nədən gəldi mərcə girməyə hazırsınız?

      – Yenə deyirəm. Əgər bu sizin üçün belə mühümdürsə, kefiniz istəyən şeydən mərc gəlməyə hazıram.

      – Hətta on min funtdan?

      – Əgər belə istəyirsinizsə, əlbəttə.

      İndi Mayk sakit idi. O, yaxşı bilirdi ki, Prattın söyləyəcəyi istənilən məbləğlə razılaşa bilər.

      – Deməli, deyirsiniz mən istədiyimi dilə gətirə bilərəm?

      – Məhz bunu demək istəyirəm.

      Ortaya sükut çökdü və Pratt həmin arada baxışlarını masa arxasında oturanların üzərində süzdürdü – növbə ilə əvvəl mənə, sonra qadınlara baxdı. Sanki o bizə bu razılaşmanın şahidləri olduğumuzu xatırladırdı.

      – Mayk! – missis Skofild dedi. – Mayk, gəlin bu axmaq söhbətə son qoyaq və yeməyə davam edək. Ət soyuyur.

      – Amma bu, axmaq söhbət deyil, – Pratt təbirini pozmadan dedi. – Biz, sadəcə, biz az mərc gəlməyi qərara aldıq.

      Mən fikir verdim ki, əlində tərəvəzli yemək bir qədər kənarda dayanmış qulluqçu qadın masaya yaxınlaşmağa cürət etmir.

      – Nə deyirəm ki, – Pratt söylədi. – Sizə nədən mərc gəlmək istədiyimi açıqlayaram.

      – Buyurun, – Mayk kifayət qədər cəsarətlə dedi. – Ağlınıza nə gəlirsə gəlsin, mən razıyam.

      Pratt razılıqla başını tərpətdi və yenidən dodaqlarının kənarlarında təbəssüm oynadı, sonra baxışlarını Maykdan çəkmədən mümkün olduğu qədər yavaş-yavaş dedi:

      – İstəyirəm ki, mənə qızınızı verəsiniz.

      Luiza Skofild dik atıldı.

      – Dayanın! – o çığırdı. – Bu lap ağ oldu və heç də gülməli deyil! Ata, bu heç gülməli deyil.

      – Əzizim, sakitləş, – anası dedi. – Onlar, sadəcə, zarafat edirlər.

      – Mən heç də zarafat etmirəm, – Riçard Pratt dəqiqləşdirdi.

      – Bütün bunlar mənasız səslənir, – Mayk dedi.

      Deyəsən, o, yenə çaşqınlıq içində idi.

      – Siz ki dediniz, nədən gəldi mərcə girməyə hazırsınız.

      – Mən pulu nəzərdə tuturdum.

      – Amma siz pulun adını çəkmədiniz.

      – Amma mən məhz bunu nəzərdə tuturdum.

      – Onda heyif ki bunu birbaşa söyləmədiniz. Hərçənd sözünüzü geri götürmək istəyirsinizsə…

      – Əzizim, СКАЧАТЬ