Balaca şahzadə. Антуан де Сент-Экзюпери

Чтение книги онлайн.

      ‒ Bəs onda tikan nəyə lazımmış?

      Mən bunu bilmirdim. Başım bərk qarışıq idi: motorda boltun biri hərlənmirdi, onu açmağa çalışırdım. Mən özümdə deyildim, getdikcə vəziyyətim ağırlaşırdı, su, demək olar, qalmamışdı, yavaş-yavaş qorxuya düşürdüm ki, çarəsizlikdən yerə enməyimin axırı pis qurtaracaq.

      ‒ Tikan nəyə lazımdır?

      Balaca şahzadə bir şey soruşanda cavab almamış əl çəkməzdi. İpə-sapa yatmayan bu dilbilməz bolt tamam qanımı qaraltmışdı. Mən ağlıma gələni dedim:

      ‒ Tikan heç nəyə lazım deyil, güllər tikanı sadəcə acıqlarından çıxarır.

      ‒ Belə de!

      Sükut çökdü. Sonra acıqlıtəhər dedi:

      ‒ Mən sənə inanmıram. Güllər zəifdir, sadəqəlblidir. Onlar özlərini cəsur göstərmək istəyirlər. Düşünürlər ki, tikanları olsa, hamı onlardan qorxar…

      Mən cavab vermədim. Bu an özümə deyirdim: “Əgər bu bolt indi də hərlənməsə, çəkiclə elə çırpacağam ki, tikə-tikə olsun”. Balaca şahzadə yenidən fikrimi yayındırdı:

      ‒ Sən düşünürsən ki, çiçəklər…

      ‒ Yox, canım! Mən heç nə düşünmürəm! ‒ Mən ağlıma gələn ilk cavabı verdim. ‒ Sən görürsən ki, mən ciddi işlə məşğulam.

      O, heyrətlə mənə baxdı:

      ‒ Ciddi işlə?

      O məndən gözünü çəkmirdi, sürtkü yağına bulaşmışdım; əlimdə çəkic ona bu qədər eybəcər görünən anlaşılmaz bir şeyə tərəf əyilmişdim.

      ‒ Sən yaşlılar kimi danışırsan, ‒ dedi.

      Mən xəcalət çəkdim. O isə amansızcasına əlavə elədi:

      ‒ Sən hər şeyi qarışdırırsan… heç nə başa düşmürsən!

      Bəli, o, yaman hirslənmişdi. Başını buladı, külək qızılı saçlarını dağıtdı.