Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин страница 26

СКАЧАТЬ җырлаган безнең әбиләр, иптәш мадемуазель!

      Тәнзилә. Нәрсә мине үртисең?

      Гомәр. Ничек үртим? Әллә син мадемуазель түгелме?

      Тәнзилә. Минем исемем дә бар. (Баудан атлап үтмәкче була.)

      Гомәр. Ярамый, Тәнзилә!

      Тәнзилә. Нигә ярамый?

      Гомәр. Бауның теге ягына кызлар аяк басмаска тиеш.

      Тәнзилә. Монысы тагын нинди уен?

      Гомәр. Уен түгел, чын. (Кычкырып.) Әй, әфәнделәр, тирмәгезнең дивары янында – сыйнфый дошманыгыз.

      Чатырдан берәмләп егетләр чыга.

      Тәнзилә. Хәерле кич, егетләр!

      Егетләр. Хәерле кич!

      Тәнзилә. Нинди уен уйлап чыгардыгыз? Мине Гомәр бауның теге ягына кертми.

      Ризван. Гафу ит, Тәнзилә, бу очракта ул дөрес эшләгән.

      Низам. Гомәрнең бердәнбер дөрес эше.

      Заһир. Без ант иткән идек, Тәнзилә!

      Тәнзилә. Ант? Нинди ант?

      Гомәр. Гашыйк булмаска, бер генә кызга да күз салмаска, чибәрләр очраса да, сер бирмәскә ант иттеләр.

      Ризван. Без монда эшләргә ялландык, кызлар артыннан чабарга түгел.

      Низам. Бу авылда чакта беләгебезнең көче, йөрәгебезнең хисе эш өчен генә сарыф ителергә тиеш.

      Тәнзилә. Шулаймыни?

      Заһир. Шулай иде шул, Тәнзилә. Шулай бит, Ризван?

      Ризван. Әйе, шулай.

      Тәнзилә. Тилермәгез, егетләр!

      Ризван. Гафу ит, Тәнзилә! Без тиле түгел, без акча эшләргә килдек.

      Низам. Эш турында онытып, төн йокламый кызлар артыннан чапсак, икенче көнне эленке-салынкы эшләсәк ни була?

      Тәнзилә. Ләкин…

      Ризван. Нәрсә «ләкин»?..

      Низам. Нигә «ләкин»?..

      Тәнзилә (көлеп). Ярый, әйдә кыланыгыз… Тик озакламый су буена төшегез. Авыл яшьләре анда кичке уенга җыела. Танышырбыз, дуслашырбыз.

      Ризван. Гафу ит, төшә алмыйбыз.

      Низам. Без коллектив биюләр, танцы-манцылар, дискотека-мискатека белән мавыкмаячакбыз. Көз көне чебешләрне санагач биербез.

      Тәнзилә. Шаярмагыз инде, егетләр!

      Ризван. Без монда шаярырга килмәдек. Һәм син дә анда-монда йөрмә. Син – безнең бригада члены. Безнең аш пешерүчебез. (Тәнзиләгә сырты белән борылып баса.)

      Низам. Безнең поварыбыз! (Ризванча эшли.)

      Заһир. Шулай сөйләшкән идек шул, Тәнзилә. (Теләр-теләмәс кенә борыла.)

      Тәнзилә. Кыланчыклар! Онытмагыз су буена төшәргә. (Көлә-көлә чыгып китә.)

      Гомәр. Дөрес! Шулай! Нык торыгыз, әфәнделәр! Әмма дә ләкин шунысы бар, Заһирга читен булачак.

      Заһир. Ә ни өчен миңа?

      Гомәр. Язган шигырьләреңне кемгә укырсың? Аларны бит Тәнзиләдән башка беркем тыңламый.

      Низам. Әйт, Заһир, түзәрмен, диген.

      Гомәр. Әйтә күрмә, Заһир.

      Ризван. Әйт, түзәрмен, диген.

      Заһир. Түзәрмен… Тырышырмын.

      Низам белән Гомәр көлеп җибәрәләр.

      Ризван. Көлүне туктатыйк! (Чатырга кереп СКАЧАТЬ