Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин страница 21
Название: Пьесалар / Пьесы
Автор: Туфан Миннуллин
Издательство: Татарское книжное издательство
Жанр: Драматургия
isbn: 978-5-298-04251-2
isbn:
Искәндәр (Әлмәндәр янына килеп). Әти…
Әлмәндәр (ике аягына басып, текәлеп, Искәндәргә карап тора). Улым, синме соң бу?
Искәндәр. Мин, әти, мин…
Әлмәндәр. Мин әле әниең белән сөйләшеп утырдым.
Өммия. И ходаем, шул гына җитмәгән иде.
Әлмәндәр. Килен, син дә мондамыни?
Өммия (куркыбрак). Монда, әткәй, монда.
Әлмәндәр. Ачуланма инде, килен.
Өммия. Ачуланмыйм, әткәй, ачуланмыйм.
Әлмәндәр. Авыр сүз әйтеп күңелеңне рәнҗеткәнем булмады бит, килен. Ачуланганда да яратып, үз итеп ачуландым.
Өммия. Шулай, әткәй, шулай…
Әлмәндәр. Әй телең, килен. Бигрәк тәмле. Сандугач кебек сайрыйсың. Шундый телне кырык ел миннән яшереп яшәдең.
Искәндәр. Әти, өйгә керик.
Әлмәндәр. Минем белән әрепләшү синең үзеңә дә дөнья рәхәте бит, килен. Синең юньсез ирең көн озынына өч сүз дә әйтми. Ә хатын-кыз сөйләшмичә тора алмый. Дөрес әйтәмме, килен?
Өммия. Хак, әткәй, хак сөйлисең. (Искәндәргә шыпырт кына.) Малайларга, кызларга хәбәр итәргә кирәк.
Әлмәндәр. Ни сөйләшәсез, килен?
Өммия. Сине мактыйбыз, әткәй.
Әлмәндәр. Шулай дөрес. Юкса, кара аны, матри, килен. Килегез, тезелешеп утырыйк әле. (Алачык идәненә утырып.) Улым, син – уң ягыма, килен, син суң ягыма утыр.
Өммия. Утырабыз, әткәй, утырмыйбызмы соң.
Утыралар. Өммия шикләнебрәк кырыйгарак утыра.
Әлмәндәр. Якынрак кил, килен. Менә шулай. Күрәсезме, балалар, таң ата. Озакламый кояш чыгар. (Искәндәргә.) Син нигә өстеңә кимәдең? Таң атканда салкын була. (Өстеннән казакиен салып, Искәндәр иңенә яба.)
Өммия. Авырткан җирең юктыр бит, әткәй?
Әлмәндәр. Йөрәгем урынында түгел. Кош булып очып йөри.
Өммия. Алай икә-ән. Болай кайда утырганыңны, нишләп йөргәннәреңне беләсеңме соң?
Әлмәндәр. Килен, бар әле, Хәмдебануны чакырып кер.
Өммия. Хәмдебануны?.. Йоклыйдыр ул, әткәй.
Әлмәндәр. Таң атканда йоклап яталармы?
Өммия. Анысы шулай да. Син дә ятып тор… Җиңеләеп китәрсең.
Әлмәндәр. Әйткәнне тыңла, килен.
Өммия. Искәндәр, нишлим?
Искәндәр. Бар, чакыр!
Өммия. И ходаем… (Бакча капкасына бара. Анда Гөлфирә белән Мансурны очрата.) Кайда йөрисең син бу вакытка чаклы? Дәү бабаң…
Гөлфирә. Нишләгән?..
Өммия. «Нишләгән, нишләгән»… Акылы җиңеләйгән. Бар, Хәмдебану әбиеңне чакыр!
Гөлфирә. Нигә?
Өммия. Белмисезмени, өйләнәм дип саташа бит. Үләм, ходаем, адәм көлкесенә калып бетәбез. Вакытында үлә белмәсәң, шулай инде ул. Бар инде, күңеле булсын.
Әлмәндәр. Килен, үзеңә кушкан йомышны бүтәннән эшләтмә.
Өммия. Үләм. Колагын кара син аның. И ходаем… (Китә.)
Гөлфирә (тиз генә бакчага керә, Әлмәндәр янына килә). Дәү бабай…
Әлмәндәр. Сөйгән егетең нигә кермәде?
Гөлфирә. Дәү бабай…
Әлмәндәр. СКАЧАТЬ