Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин страница 11
Название: Пьесалар / Пьесы
Автор: Туфан Миннуллин
Издательство: Татарское книжное издательство
Жанр: Драматургия
isbn: 978-5-298-04251-2
isbn:
Әлмәндәр. Нәрсә авызыңны ердың? Әллә тыңлап тордыңмы?
Өммия. Үләм, үләм… Бөтен урамга шар ярып сөйләшеп тора да, тыңлап тордыңмы, дигән була. Нәрсәгә такта турый, ни кыланырга җыена дисәм, башка чыгарга йөри икән. Үләм, үләм…
Әлмәндәр. Үлсәң үләрсең, мин үләргә җыенмыйм.
Өммия. Әйтәм, малаеңа кереп әйтәм, урамга чыгып кычкырам, белсеннәр кем икәнеңне.
Әлмәндәр. Нәрсә, нәрсә очынасың? Матри, килен!
Өммия. Әйтәм, Искәндәргә кереп әйтәм. (Кереп китә.)
Әлмәндәр (аның артыннан кычкырып кала). Килен!
Әҗәл. Күрдеңме инде, Әлмәндәр?
Әлмәндәр. Нәрсә «күрдеңме», нәрсә син дә авызыңны ерасың?
Әҗәл. Көләләр үзеңнән, Әлмәндәр.
Әлмәндәр. Белмичә көләләр, аңламыйча көләләр.
Әҗәл. Аңламаслык берни дә юк. Көлдермә үзеңнән, әйдә, кулыңны куй да, китик тизрәк.
Әлмәндәр. Хәмдебану ризалыгын бирмәде, тыңлап тордың.
Әҗәл. Аның ризалык биргәнен көтсәң… Булмаганны өмет итмә.
Өммия, Гөлфирә, Искәндәр бакчага чыгалар. Гөлфирә Искәндәрне култыклаган, үзе көлә.
Өммия. Күрегез әнә, үзеннән сорагыз. Менә шушы урында унсигез яшьлек егетләр кебек сайрап торды.
Искәндәр. Әти, нишләвең инде тагын?
Әлмәндәр (Өммия каршына атылып барып). Теңкәмә тидең, явыз килен!
Өммия. Үләм, үләм!.. (Үзе Әлмәндәрдән кача.)
Гөлфирә (Өммияне куып йөргән Әлмәндәрне кочаклап алып). Дәү бабай, дәү бабай, ярамый.
Әлмәндәр. Җибәр, кызым. Азды, әбиең азды.
Гөлфирә. Ярамый, ярамый. Син бит бик акыллы, бик әйбәт дәү бабай. Әби ялгыша. Кил, утыр, тынычлан.
Өммия (Гөлфирәгә). Син нәрсә аның сүзен сөйлисең? Кем ялгыша?
Гөлфирә (Өммияне барып кочаклап). Юк, әбием, ялгышмыйсың, син дә дөрес сөйлисең. (Әлмәндәрнең утырган урыныннан сикереп торганын күреп, аның янына килә.) Юк-юк, дәү бабай, син бик әйбәт. Бөтенегез дә бик әйбәт. Мин сезнең барыгызны да сагынып кайтам. Килегез, барыгыз да тезелешеп утырыгыз.
Өммия. Утырасым да килми. Үзе генә җитмәгән, безне адәм көлкесенә калдырырга җыена. Үләм, үләм… Өйләнәм, ди бит, өйләнәм, ди.
Гөлфирә. Өйләнсә ни булган?
Искәндәр. Син, кызым, тик тор. Син бернәрсә дә аңламыйсың әле.
Гөлфирә. Ничек инде аңламыйм! Бабай ялгыз яши. Өйләнсә, ни гаебе бар?
Өммия. Ничек «ялгыз яши»? Ә без?
Гөлфирә. Сез икәү. Бабай – синең картың, син – бабайның карчыгы. Дәү бабай ялгыз.
Әлмәндәр. Рәхмәт, кызым. Менә алар җитмештән узып та шуны аңламыйлар.
Искәндәр. Алай түгел ул, әти. Өйләнмәдең түгел, өйләндең. Әнкәй вафат булгач ун ел да йөрмәдең, өйләндең бит, сүз әйтмәдек.
Әлмәндәр. Кем әйтмәде? Хатының әйтмәдеме?
Өммия. Әйтмәдем, ул чакта тел яшерә идем.
Әлмәндәр. Иреңнең колак итен ашадың. Әллә СКАЧАТЬ