Bloed Regen. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ maak je geen zorgen ... je hebt een arsenaal aan wapens en ik heb het niet over de standaard politie uitrusting ... we hebben het soort dat de neiging heeft om de dag van een demon te verpesten.”

      Lacey wierp een blik op Ren toen Storm het over wapens had. De waarheid was ... ze keek naar hun beste wapen, maar na wat er in de Witch’s Brew gebeurde, begreep ze dat hij ook de onstabiele fuck-bom was die ze allemaal zou kunnen uitschakelen als hij de controle verloor. Ze herinnerde zich hoe ze hem die controle had teruggegeven, bloosde en keek weg.

      “Maar vergeet niet,” herinnerde Storm Vincent eraan, “je belangrijkste taak is om Chad te beschermen totdat Trevor uit zijn schuilplaats komt. Als je onzorgvuldig wordt en door een demon wordt uitgeschakeld, heeft Chad geen echte back-up totdat je weer tot leven komt.”

      “Over wapens gesproken,” zei Vincent en glimlachte langzaam naar Storm. “Zodra de babysit-klus is geklaard, raad ik jou aan om samen met mij een aantal zeer unieke items op te halen die ik ken ... dingen die de demonen hebben verborgen.”

      “Je denkt echt dat je met Storm gaat samenwerken,” vroeg Ren met opgetrokken wenkbrauw, hij had opnieuw een overweldigende behoefte om Vincent aan flarden te scheuren.

      Lacey keek hem nogmaals fronsend aan en hoorde de jaloezie in zijn stem. De man leek anderhalve kilometer lang bezitterig te zijn en wilde haar of Storm duidelijk niet delen.

      “Inhaler,” beschuldigde ze.

      Ren haalde zijn schouders op. “Het verbaast me gewoon hoe geweldig de nieuweling over zichzelf denkt.”

      Lacey rolde met haar ogen. “Oh laat gaan, hoe oud ben je ... vijf?” Ze liep weg van Vincent en benaderde Ren, terwijl ze zijn gezicht in de gaten hield voor enig teken dat het zijn humeur zou verbeteren en zou bewijzen dat haar theorie juist was.

      “Ik ben veel ouder dan jij,” spotte Ren met een brede grijns nu Vincent alleen achterbleef.

      “Je hebt de waterkoker laten breken terwijl ik onder de douche stond,” wierp Lacey speels tegen, nu ze het bewijs had dat haar nabijheid het equivalent was van zijn koude pil. “Dus mentaal ben je een stuk jonger dan ik.”

      “Zal ik je meenemen naar Chad,” vroeg Storm, in een poging Vincent af te leiden en hem uit de problemen te houden. Lacey leerde snel hoe ze Ren's donkere kant kon kalmeren, maar Vincent was een stuk langzamer bij het opnemen.

      “Is het veilig om ze alleen te laten,” fluisterde Vincent, waarna hij gewaagd zijn stem verhief om hun aandacht te trekken. “Trouwens ... ik ben er vrij zeker van dat ik ouder ben dan jullie beiden en dat jullie allebei huisarrest hebben ... al zou ik Lacey met een pak slaag kunnen laten gaan als ze ermee instemt om aardig te spelen.” Hij schonk haar een suggestief lachje toen ze zich omdraaide om hem met grote ogen aan te kijken.

      Storm stak snel zijn hand uit en teleporteerde Vincent uit de gevarenzone, waarbij hij zich de uitdrukking op Ren's gezicht herinnerde. Misschien zou hij een bijzondere reis terug maken met een camera terwijl hij toch bezig was.

      Ren kon de vreemde lichtflits die recht in zijn gezicht afging niet negeren en knipperde met zijn ogen. In plaats van de idioot te grijpen waarop hij had gemikt, greep hij de lucht vast en staarde naar een stuk papier dat voor hem wapperde. Hij griste het met een gefrustreerd gegrom uit de lucht.

      “Wat is dat?” Vroeg Lacey, helemaal in vrede met het feit dat Storm weer met Vincent was verdwenen. Ze vertrouwde Storm om hem veilig en in leven te houden.

      “Het lijkt erop dat je ex-partner de rest van de dag buiten bereik zal zijn,” fronste Ren, toen het briefje plotseling verdween en werd vervangen door een momentopname van zijn gezicht vertekend van woede. Ha… Ha. Storm was de laatste tijd gewoon een grapjas. Hij glimlachte boosaardig toen het kiekje in stof veranderde en door zijn vingers glipte.

      Ren draaide zijn hoofd om om naar Lacey te kijken en zag haar ogen schitteren van de humor. Ze staarde nog steeds naar zijn hand waar de foto zojuist was verdwenen.

      “Je vond dat leuk zeker,” vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Ze maakte het hem moeilijk om zijn woede vast te houden. Haar krachtig knikken was gewoon veel te schattig.

      Hoofdstuk 3

      “Ik moet deze kleren uit,” zei Lacey, terwijl ze naar de cocktailjurk keek die ze nog aan had. De jurk was heel mooi geweest toen ze hem voor het eerst aantrok, maar na de beangstigende nacht die ze had gehad, was hij vies en zelfs gescheurd op een paar plaatsen waar ze was doorboord door die demonenstrengen.

      Een schokgolf van intense seksuele behoefte trof haar hard en Lacey wierp haar geschrokken blik weer op naar Ren's stenen gezicht. Was dat van haar afgekomen ... of van hem? Ze had niet aan seks gedacht toen ze zei dat ze haar kleren uit had gedaan, maar verdomme als ze daar nu niet aan dacht.

      “En natuurlijk is een ijskoude douche wel weer nodig,” voegde ze eraan toe, terwijl ze de palm van haar hand tegen de aanspanning van haar buikspieren plaatste. Ze was nooit verlegen geweest als het over seks ging en ze zou nu niet op haar lip gaan bijten. “Komt deze seksuele behoefte bij jou vandaan?”

      Ren was praktisch gestopt met ademen toen hij zich voorstelde om haar jurk in één vloeiende beweging voor haar uit te trekken en haar naakte lichaam op het bureau achter haar te tillen. Hij knipperde met zijn ogen toen de botheid van haar vraag doordrong. Het antwoord was een volmondig JA. Ze wist precies wat Nick en Gypsy in de schuilkelder hadden uitgespookt, maar het drong nooit tot hem door dat ze ook zijn emoties of verlangens zou kunnen aanboren.

      Hopelijk had ze maar een fractie van die vaardigheid gekregen, anders zou ze het niet lang volhouden in dit kasteel. Hij maakte een mentale notitie om Guy te vragen of hij een soort toverspreuk of bedel voor haar kon bedenken die het vermogen zou afzwakken, maar voorlopig kon hij haar op zijn minst de waarheid vertellen.

      “Dit kasteel zit vol met paranormalen met verhoogde emoties,” informeerde hij haar, in een poging de zijne onder controle te krijgen. Het gevoel dat ze op dit moment in nood was, hielp niet en veroorzaakte een boemerangeffect tussen hen. “Paranormalen hebben emoties net als mensen. Het verschil is ... ze voelen elke emotie veel sterker dan een normaal mens ooit zou doen ... en je speelt in op die overbelasting.”

      Hij begon naar haar toe te sluipen als een roofdier dat zijn prooi besluipt. Ren voelde een tevreden grijns om zijn lippen verschijnen toen ze achteruit tegen het bureau ging zitten, precies op dezelfde plek waarvan hij zich had voorgesteld haar op te tillen.

      “Hun woede kan ervoor zorgen dat een normaal mens moordlustig wordt ... en hun soort liefde is wat we een gevaarlijke obsessie zouden noemen.” Hij leunde plotseling voorover en plaatste zijn handen tegen het bureau aan weerszijden van haar om haar onder zich te vangen. Hij doopte toen zijn lippen heel dicht bij haar oor. “En hun vleselijke lust is zo heet dat het brandt.”

      Lacey sloot haar ogen toen ze voelde dat zijn adem haar nek raakte. Ja, hij had gelijk over branden omdat ze in brand stond. Haar lippen gingen uiteen terwijl haar ademhaling versnelde. “Hun lichamen moeten ook overgevoelig zijn om aan te raken, omdat je adem in mijn nek veel te goed aanvoelt om bijna normaal te zijn.”

      Het gegrom naast haar oor was haar enige antwoord, maar het geluid was zo verleidelijk dat Lacey het antwoord erin hoorde. Hij was zo dicht bij haar ... maar hij raakte haar nergens aan. Het was alsof hij de volledige controle had terwijl ze achterbleef in een draaikolk van passie, wachtend op de geringste ruk om haar onder zich te trekken. Ze wilde echt experimenteren met deze lekkere kleine bijwerking ... nu, als hij zo wild was.

      Mentaal СКАЧАТЬ