Antiamerica. T. K. Falco
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Antiamerica - T. K. Falco страница 7
Название: Antiamerica
Автор: T. K. Falco
Издательство: Tektime S.r.l.s.
Жанр: Детская проза
isbn: 9788835420026
isbn:
“Dus ik ga vrijuit als ik Javier verlink?”
“We bieden je aan om alle aanklachten te laten vallen, onder voorwaarde dat je werkt als een vertrouwelijke informant, totdat je aan de bepalingen van de door jou te verlenen diensten hebt voldaan. Je begint met het opsporen van Javiers locatie en het inwinnen van alle informatie over AntiAmerica die je maar kunt vinden”.
Een informant. Ze zou eigendom zijn van de FBI. Ze zou haar dagen doorbrengen met het verraden van Javier en wie dan ook, tot ze klaar waren met haar. Ze kon al dat geld dat binnenstroomde van haar oplichterij vaarwel zeggen. Hoezeer het aanbod Alanna ook tegenstond, het alternatief was veel erger.
Mensen zuigen je leeg als je dat toelaat.
Ze liet de stilte even op zich inwerken, voordat ze antwoord gaf. “Laten we zeggen dat ik je help. Wat gebeurt er als Javier nergens te vinden is? Ga ik dan nog steeds vrijuit?”
Agent Palmer schudde zijn hoofd. “Sorry. Zo werkt het niet. Om onze hulp te krijgen, moet je helpen bij het onderzoek. Ofwel door ons naar hem toe te leiden, ofwel door ons informatie te verschaffen die ons helpt hem te vinden.”
Agent McBride kroop dichterbij, totdat ze bijna bovenop haar zat. “Ik hoop dat je nee zegt. Uit het bewijs dat ik zag, blijkt dat je een kleine dief bent die niet vrij rond hoort te lopen.”
Haar partner stond op uit zijn stoel en naderde vanaf de andere kant van de tafel. “Als je nee zegt, gooi je je leven weg. Dus neem even de tijd, en denk goed na voordat je antwoord geeft.”
Alanna pijnigde haar hersenen, aangestaard door de twee agenten. Weigeren te handelen als hun rat, betekende dat ze moest hopen dat een willekeurige rechter medelijden met haar zou hebben. Anders zouden gevangenisstraf en een strafblad haar duur komen te staan. Black hats moesten wat dat betreft constant op hun hoede zijn voor verklikkers, juist om deze reden. De meeste kinderen van haar leeftijd zouden bij de geringste hint op een verblijf achter de tralies meteen toegeven. Deze twee wisten gelukkig niet dat ze een derde optie in gedachten had.
Ze fixeerde zich op haar zwarte leren schoenen, net alsof ze diep over de beslissing nadacht. “Prima. Ik doe het wel.”
Agent Palmers gezicht lichtte op. “Je hebt de juiste beslissing genomen. Agent McBride en ik gaan naar buiten om de regelingen te treffen. Straks komt er iemand om alles met je te bespreken.”
Ze grijnsde nog een laatste keer. “Ik kan niet wachten.”
Nadat hij de kamer had verlaten, boog agent McBride zich over haar heen om het laatste woord te kunnen hebben. “Hij heeft je misschien laten gaan, maar ik niet. Als we je linken kunnen aan de AntiAmerica hacks, gaat de deal niet door, en ga je naar de gevangenis. Als we bij je vriendje komen zonder je hulp, ga je ook naar de gevangenis. De klok tikt door.”
Alanna plofte in haar stoel nadat de deur achter de agent dichtsloeg. Met een beetje geluk haalde haar medewerking de schijnwerpers van haar af. Ze kon het niet riskeren dat Agent McBride of de rest van de FBI dieper in haar leven zou gaan graven. Phishing was niet haar enige zwendel. Maar gelukkig, zelfs als alles helemaal fout ging, wisten ze niet dat ze nog een troef in handen had.
3
Drugs
Jessica Bright. Geboren in Birmingham, Alabama, op 3 februari 2001. Rijbewijs afgegeven op zestienjarige leeftijd. Geen strafblad. Geen FBI die haar in de gaten houdt. Duidelijk meer te vertrouwen dan Alanna Blake, identiteitsdief. Ze had ook geen idee dat haar persoonlijke gegevens gestolen waren van een bedrijf voor medische dossiers in Zuid-Florida. Jessica was Alanna's reserve-identiteit.
Alanna hield een plastic kaartje met haar gezicht en Jessica's naam in haar handpalm. Eerder deze middag was ze bij haar lokale bankkantoor binnengewipt om haar stash voor noodgevallen op te halen. Uit het verborgen vakje in de haarborstel in haar appartement had ze de sleutel van een bankkluisje verwijderd. In de rechthoekige metalen doos zat alles wat ze nodig had om opnieuw te beginnen: Jessica's ID's en bankkaarten, extra geld, een burner, back-up laptop en USB-stick.
De bergplaats was oorspronkelijk bedoeld voor het geval dat er iets mis zou gaan met de politie of met een van haar klanten op de zwarte markt. Nu was het een middel om heimelijk berichten achter de rug van de FBI te kunnen versturen. De FCCU hield haar onder toezicht. Ze hadden spyware op haar laptop en iPhone geïnstalleerd, inclusief GPS-tracking. Dus geen privé e-mails, webbrowsing of telefoontjes met haar iPhone of laptop meer. Ze kon alleen privé communiceren via een burner, reservelaptop of door middel van direct persoonlijk contact.
Ze stak de burner in haar zak, en stopte de ID's, de pasjes en het geld in haar handtas. De back-up laptop liet ze in haar bruinleren plunjezak zakken. Voordat ze naar deze straathoek reed, had ze de computer geladen met een softwarepakket dat ze speciaal voor deze geheime ontmoeting had gekocht. De rest van de spullen uit de stash bewaarde ze in het handschoenenkastje. Ze stapte met de tassen in de hand uit haar zwarte Toyota Corolla.
Er stonden twee rijen auto's stil voor een rood stoplicht. Ze glipte ertussendoor om de straat over te steken, en onderzocht daarna de scène om haar heen. Typisch een doordeweekse nacht op South Beach. Het verkeer op Washington Avenue kroop gestaag voort. Nog geen drukte buiten bij de neonverlichte clubs en winkels. De weinige mensen op de trottoirs bemoeiden zich met hun eigen zaken.
Voor zover ze kon zien, was niemand van de FCCU haar gevolgd. Agent McBride had gezworen dat haar mensen haar altijd in de gaten zouden houden. Alanna wist niet of ze die belofte waar kon maken of dat het weer een van haar psychologische spelletjes betrof. Het was wel duidelijk dat de FCCU-agent haar helemaal niet vertrouwde. Daar bleef ze Alanna aan herinneren tot het moment dat ze werd afgezet bij haar appartementencomplex.
Gelukkig had de FBI haar woning in een veel betere staat achtergelaten dan die van Javier. Een voordeeltje van het werken als hun rat. Of ze het nu leuk vond of niet, hen gelukkig maken was nu haar fulltime job. Ze had berichten achtergelaten met vragen over Javier op zijn mobiele telefoon, bij zijn ouders, neven en vrienden. Dit, om de schijn op te houden dat ze zich aan haar deel van de afspraak hield.
Ze liep door tot aan het straatnaambordje en sloeg daarna de hoek om. Daar vertraagde ze haar tempo, bij het zien van een bord met felroze, krullende letters, die samen het woord Serendipity vormden. Het was vroeg in de avond. Er stond nog niemand buiten de club in de rij. De gespierde uitsmijter die voor de deur stond, streek met zijn linkerhand door zijn crew cut, en trok vervolgens zijn grijze jasje recht toen ze dichterbij kwam.
Alanna haalde Jessica's rijbewijs uit haar handtas. De gorilla rukte de ID uit haar hand. Hij hield de kaart tegen het neonlicht dat boven de ingang knipperde. Zijn ogen schoven heen en weer tussen de foto van het rijbewijs en haar gezicht. Hij kon staren wat hij wilde. Niemand zou het ooit als een vervalsing herkennen. Ze had het aangevraagd bij de RDW terwijl ze zich voordeed als de echte Jessica.
De bankrekeningen die ze op Jessica's naam had gezet, maakten gebruik van het sofinummer van een vijfjarig meisje. Het nummer was gestolen van hetzelfde bedrijf voor medische dossiers. Kredietagentschappen controleren de nummers niet. Alanna gebruikte de rekeningen niet om iemand anders op te lichten, dus ze hadden geen reden om achterdochtig te zijn. Wat het meisje betreft, het zou jaren duren voordat ze oud genoeg was om zich te bekommeren om haar kredietverleden.
De uitsmijter gaf het rijbewijs terug, opende de deur en liet haar binnen. Ze ving een blik op van de stoïcijnse СКАЧАТЬ