Antiamerica. T. K. Falco

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Als hij net zoals jij mensen van heel hun hebben en houwen zou beroven, dan zou ik me zorgen maken.”

      “Mij best. Wacht maar in de auto.”

      “Sneak niet stiekem bij een paar oudjes naar binnen om hun geld en juwelen te jatten.”

      Alanna stapte uit in de zinderende hitte, zonder op zijn flauwe grap te reageren. Zijn oranje auto reed verder richting het stopbord. Nadat ze had gezien hoe hij bij het kruispunt linksaf sloeg, liep ze door naar de ingang van de draaideur. Ze stal geen geld van mensen. Alleen hun persoonlijke gegevens, zoals identiteits- en financiële gegevens, creditcardnummers, ID's, wachtwoorden en medische gegevens, want met al die stukjes informatie was geld te verdienen.

      In het midden van de lobby zat een bewaker. Ze zou zich op dezelfde manier dat ze data te pakken kreeg langs deze man praten, gewoon door social engineering. Dat was een van de vele vaardigheden die haar vader haar had bijgebracht. Zelf had hij er als white hat hacker weinig baat bij, dus leerde hij haar alleen maar de basistechnieken. De rest had ze zichzelf bijgebracht in de tijd dat ze als eenzame wegloper in Miami probeerde te overleven.

      Terwijl Alanna over de glanzende marmeren vloer naar voren liep, bleef de bewaker voorovergebogen achter de balie zitten. Ze naderde zijn kant van de ronde balie en keek hem vervolgens even aan. Zijn ogen waren gefixeerd op een video van een anarchistisch protest dat op zijn smartphone werd gestreamd. Ze gluurde nog eens naar haar iPhone. Geen nieuwe berichten.

      Na enkele seconden met haar vingertoppen op de balie te hebben getikt, schraapte ze hoorbaar haar keel. De strak gekapte twintiger gaapte haar vanuit zijn leren bureaustoel aan. Hij zette de kraag van zijn witte poloshirt recht, nadat hij haar kort onderzoekend bekeken had. Eindelijk, ze had contact.

      “Ik wil een studioappartement huren. Kan ik met iemand spreken die over de verhuur gaat?”

      “Heb je een afspraak?”

      “Nee. Ik was andere appartementen in de buurt aan het bekijken en dacht dat ik hier ook eens een kijkje zou moeten nemen. Is dat goed?”

      Omdat hij terughoudend reageerde liet ze een stralende glimlach zien, en sloeg vervolgens haar prachtige wimpers neer. Hij glimlachte terug, legde een vel papier en pen op de toonbank, en verzocht haar zich in te schrijven. Nadat ze “Alanna Blake” had ingevuld en de tijd op de bovenste regel, kwam de bewaker uit zijn stoel omhoog en begeleidde haar naar de lift.

      Daar streek hij met zijn elektronische sleutel langs een zwart blokje aan de muur, en drukte op de naar boven knop eronder. Zijn ogen vernauwden zich toen hij haar nog eens aandachtig bekeek. Ze verstijfde even. Herkende hij haar? Ze had hem bij haar laatste bezoek ook achter het bureau zien zitten. Hij leek destijds weinig aandacht aan haar te besteden, waarschijnlijk omdat ze samen met Javier naar boven ging. Dat was toen ze nog samen waren.

      Ze beantwoorde zijn blik kort, voordat ze zich naar de liften omdraaide. Ze kon maar beter niet te heftig reageren. Veel jongens gaapten haar aan of maakten een opmerking over haar knappe uiterlijk. Ze was de tel kwijt van hoeveel keer ze het woord exotisch al had gehoord. Een beleefde manier om te zeggen dat ze haar etniciteit niet konden raden. In al de gevallen dat de vraag gesteld werd, had niemand ooit geraden dat ze Iers-Maleisisch was. Ze moest altijd zelf het antwoord geven.

      Hij trok zijn wenkbrauwen op, en liep vervolgens weer terug richting zijn bureau. “ Het verhuurkantoor is op de bovenste verdieping. Dat is de twaalfde. Ga het kantoor bij het zwembad binnen. Zij kunnen al je vragen beantwoorden.”

      In de lift drukte ze op de knoppen voor de twaalfde en de derde verdieping, die van Javier. Haar trucje was geslaagd. Moeilijkheidsgraad op haar social engineeringschaal? Een twee. Er was niet veel vaardigheid voor nodig geweest. Slechts een paar leugens en een flirterige glimlach. Toch ging Alanna's hart nog heftig tekeer. Ze gaf de voorkeur aan het manipuleren van haar slachtoffers via de telefoon of per e-mail, in plaats van face to face.

      Na nog een laatste blik op haar iPhone stopte ze die in haar zwartleren handtas. Sinds gisterochtend had ze zich vastgeklampt aan de hoop dat Javier zou reageren. Bij haar waren alle alarmbellen afgegaan door de sms die hij naar haar iPhone had gestuurd: “Alanna. Ik zit in de problemen. Probeer me te vinden.” Hij had echter nooit geantwoord op haar follow-up voicemails of op haar sms'jes en e-mails.

      Er volgden geen details. Haar overactieve verbeeldingskracht vulde wild de lege plekken in. Ze had Brayden niets verteld, omdat het bericht alleen aan haar gericht was. Om nog maar te zwijgen van het feit dat hij sinds hun uit elkaar gaan, doof was gebleven voor alles wat met Javier te maken had, waardoor ze weinig zin had om nog iets met hem te delen. Nadat de deuren van de lift opengingen, liep ze nonchalant in de richting van zijn appartement.

      Het gebouw was ontworpen om er futuristisch uit te zien – niet knus. Het was veel mooier dan de plekken waar zij overnachtte in Olympia Heights, maar ook een stuk griezeliger. Tot vandaag was ze nog nooit in haar eentje in deze gang geweest. Ze werd zich daarvan bewust door de echo's van haar voetstappen, die van de saaie keramische vloer terugkaatsten. Haar schaduw zweefde over de beige geverfde muren. Door de doorgebrande lamp aan het plafond leek het alsof de muren op haar afkwamen.

      Nadat ze bij de deur van Javier was aangekomen, tikte ze met haar knokkels tegen het wit metalen frame. Geen antwoord. Ze klopte nog twee keer, voordat ze haar oor tegen de deur legde. Stilte. Ze rustte even met haar voorhoofd tegen het koude oppervlak. Al zes weken lang had Alanna geen idee op welke manier ze Javier had weggejaagd. Waarom hij na twee jaar hun relatie verbrak en al het contact met haar afkapte. Ze kon hier nu niet gewoon maar weglopen.

      Ze probeerde de deurknop. Op slot. Terwijl haar vingers om het koude koper gewikkeld bleven, vormden haar lippen een grijns. Een groot voordeel van het kiezen van social engineering als broodwinning was dat ze de vrijheid had om te zwerven waar ze maar wilde, zowel online als in de echte wereld. Deuren bleven alleen gesloten als zij dat wilde. Ze reikte in de achterzak van haar spijkerbroek naar haar lockpick en spanner. Tijd voor antwoorden.

      Terwijl ze een donkergrijze kap over haar hoofd trok, drukte ze haar lichaam tegen de deur. Ze gluurde door de gang, ondertussen de pick en de spanner in het deurslot stekend. Haar kont was slechts één 911 telefoontje verwijderd van een afspraak met de achterbank van een Miami politiewagen. Jaren geleden had ze haar vader een belofte gedaan. Als ze zich zou laten arresteren, werd die belofte gebroken. Ze was niet van plan om dat ooit te laten gebeuren.

      Ze stopte om de roodgeverfde pony voor haar ogen weg te vegen. Elke kleine afleiding kon haar in de war brengen. Het kloppen in haar borstkas. De tinteling die ze over haar hele lichaam voelde. Gedachten aan Javier die door haar hoofd gingen. Ze herinnerde zich de woorden van haar vader. Sluit je ogen. Haal diep adem. Sluit je af voor je omgeving. Doe je ogen open. Ontgrendel die deur.

      Ze was zes jaar oud toen hij haar het gereedschap om sloten te kraken, en de instructies om het te gebruiken had gegeven. Sondeer het sleutelgat met de lockpick tot het puntige uiteinde op de kop van een slotpen terechtkomt. Duw de pick omhoog met de spanner tot de pin op zijn plaats valt. Herhaal dit met de overige slotpennen. Draai dan aan de deurknop en spreek de magische woorden: sesam open u. Ze stopte het gereedschap in haar zak en haastte zich naar binnen.

      Het appartement was pikdonker. De gordijnen waren gesloten. Alanna bleef bij de deuropening staan, zodat haar ogen aan de duisternis konden wennen. Ze nam de kap van haar hoofd. De airconditioning was al een tijdje geleden uitgeschakeld. Ze tastte met haar vingertoppen langs de muur tot ze plastic voelde. Na het omdraaien van de lichtschakelaar, sloop ze naar het flikkerende lampje naast de grijze bank.

      De keuken en de woonkamer waren een grote chaos. Open lades en kasten. Kleding, papieren СКАЧАТЬ