Transformatie. Dana Lyons

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ herhaalde dit proces terwijl hij ervoor zorgde dat er geen DNA of vingerafdrukken op de pakketjes achterbleven. Die stopte hij in een zware bruine envelop met een voorgedrukt adreslabel. Zodra het label gescand was, zou hij de helft van zijn geld ontvangen. De andere helft zou hij krijgen als het pakketje opgehaald en geopend was.

      Een eitje, dankzij dr. Lazar.

      Zijn eerste designerdrug was een combinatie van cathinonen voor de euforie met een extraatje op het einde op basis van de Nobility die Lazar had gecreëerd. Hij had altijd gevonden dat Lazar gek was om met menselijk DNA te knoeien, maar die oude man was een genie op gebied van scheikunde.

      "Van het Dracostation naar het uitgaansleven, bereid je voor op een weergaloze high."

      3

      Dreya arriveerde bij het huis van senator Stanton en hoopte dat ze deze ondervraging kon afwerken zonder dat er bloed vloeide. Ze zag dat de auto van Morgan op de oprit stond, binnen de afzetting van de Geheime Dienst, dus parkeerde ze op straat en liet ze haar politiepenning zien voor ze binnen mocht.

      Senator Sanford Stanton ijsbeerde in de zitkamer van zijn landhuis dat twee verdiepingen telde. Ze ging de kamer binnen en hield haar hoofd onmiddellijk schuin terwijl ze haar ogen dichtkneep.

      Hier klopt iets niet.

      "Dreya." riep de senator toen hij haar in de deuropening zag. Hij haastte zich tot bij haar en leidde haar in de kamer. "Wat is er met mijn dochter gebeurd?" Hij nam haar mee naar een sofa, ging zitten en nam haar hand beet. "Wat weet je al? Wie heeft Libby dit aangedaan?"

      Dreya werd snel nog achterdochtiger. Ze bewoog haar neus en rook niet alleen whisky, maar ook het politieke drama. "Dat weten we nog niet, mijnheer. "Wat kan u ons vertellen over Libby's activiteiten gisteren, waar is ze zoal geweest?"

      "Gevonden." zei rechercheur Morgan. Hij liep naar haar toe en gaf haar zijn gsm.

      Ze nam de telefoon aan en het viel haar op dat Morgan zich niet langer zo arrogant gedroeg. "Bedankt." Op het scherm van de gsm stond een populaire webpagina over beroemdheden; Morgan had een video klaargezet. Ze keek hoe Libby een drankje in het gezicht van een jonge man gooide.

      Drama. Het is een obsessie binnen de familie Stanton.

      Ze gaf Morgan zijn telefoon terug en vroeg aan de senator: "Kan u ons zijn naam geven, mijnheer?"

      Senator Stanton ging staan, zijn gesloten gezicht verried dat hij zijn interesse verloren was. "Praat met mijn pr-medewerkers. Zij houden dat allemaal bij." Hij knoopte zijn jasje dicht en streek over zijn broek. "Jij en Rhys moeten te weten komen wie dit gedaan heeft, begrepen? Excuseer me, ik heb nu een vergadering."

      Ze stond recht. Hoewel Libby's dood nog niet officieel moord was, was ze overtuigd dat ze geen zelfmoord had gepleegd, of per ongeluk in de rivier was gevallen. "Uw dochter is net vermoord; wilt u geen dag vrij nemen om te rouwen?" Ze kon het niet laten haar woorden uitdagend te doen klinken. Haar stembanden klonken verontwaardigd omwille van Libby… gestorven en blijkbaar al afgehandeld.

      Hij stopte en doorboorde haar met een harde blik. "Het is al een hele tijd geleden dat je hier werkte, Dreya, maar er is nog niet veel veranderd. Je weet dat Libby altijd al hield van risicosituaties. Je hebt haar leven verdorie al eens moeten redden. Ik ben zeker dat jij, samen met Rhys, deze hele vreselijke zaak zal kunnen afhandelen."

      Zodra hij uit de kamer was, ademde ze boos uit. "Er is in elk geval nog niet veel veranderd, dat is een feit." Ze keek even naar Morgan. "Probleem?"

      Hij keek haar aan met gefronste wenkbrauwen en een priemende blik. Als reactie tilde hij zijn handen onschuldig op en trok zijn kin in. "Nee, geen probleem." Hij kuchte. "Waarheen nu?"

      Ook al zag hij er best rustig uit, ze zag een ader kloppen in zijn voorhoofd. Ze vroeg zich af wat de senator tegen hem had gezegd voor zij arriveerde. "We gaan haar vriend aan de tand voelen."

      "Ik vraag zijn adres aan de pr-medewerkers."

      "We zien elkaar bij de voordeur."

      De omgeving buiten het landhuis was nu verlaten. Stanton en zijn bewakers waren verdwenen. Ze ging naar haar wagen terwijl ze haar sleutels tegen haar dij tikte.

      Wat kan er met Libby gebeurd zijn? Wat kan er een veertje doen groeien en een schaduw op haar huid achterlaten?

      Ze fronste en kon, zelfs in haar wildste verbeelding, geen scenario verzinnen dat paste bij de bewijzen. Morgan kwam buiten en gaf haar een stukje papier. "Het adres. We zien elkaar daar."

      "Hé." zei ze. "Gaan we aparte wagens gebruiken gedurende het volledige onderzoek?"

      Hij bekeek haar van kop tot teen. "Dat hangt ervan af."

      Ze knikte. "Dat dacht ik ook. We zien elkaar daar." Ze stapte in haar auto.

      "Brandon Carlisle, 33ste Straat, Georgetown," zei Dreya. Ze stopte bij het stenen flatgebouw en zag Morgan al staan wachten op haar, weer leunend tegen zijn auto. "Hij neemt die nonchalante houding alleen aan om mij te ergeren. En hoe kan hij hier zo snel zijn?"

      Ze liep naar hem toe, hij knikte en duwde zichzelf weg van de auto. Met een beweging waarvan ze onmiddellijk vermoedde dat hij haar er opzettelijk mee wilde ergeren, stak hij zijn arm uit en boog zodat ze voor kon gaan. Ze ademde uit en beklom de treden aan Brandons voordeur. Toen ze op de bel wilde drukken, stak Morgan zijn arm uit van achter haar schouder en drukte als eerste op de bel. Ze trok zich terug en gaf hem een boze blik die betekende: 'hou ermee op'.

      Hij trok een schouder op en zei ter verdediging: "Waarvoor ben ik hier anders?"

      Ze draaide zich weer naar de deur en gaf niet toe aan de drang om de top van haar laars op zijn kin te planten.

      De deur ging open. Er stond een verfomfaaide, knappe jonge man voor hen, halfweg de twintig met donker haar, bloot bovenlijf, indrukwekkende borstkast, goede buikspieren, pyjamabroek rond zijn heupen. Hij bekeek haar voor hij een blik op Morgan wierp. "Ja?"

      "Dreya Love, FBI." Ze trok haar jasje weg zodat hij haar politiepenning en pistool kon zien.

      “Rechercheur Rhys Morgan." Hij liet zijn identificatie zien.

      De ogen van de jongeman puilden uit en hij haalde een hand door zijn haar. "Wow. Eh, wat kan ik doen voor u?" Hij fronste en keek hen bezorgd aan. "Wat is er aan de hand? Is er iets gebeurd?"

      "Mogen we even binnenkomen?" vroeg ze.

      Hij stapte achteruit. "Tuurlijk, kom binnen."

      Ze stapten binnen. Zij hield zich bezig met Brandon terwijl Morgan rondliep. "Waar was u vorige nacht tussen middernacht en 1 uur?"

      "Waarom? Wat is er gebeurd?"

      "Waar was u?"

      Hij grinnikte. "Ha. U bent waarschijnlijk de enige persoon in DC die dat niet weet. Waarom? Wat is er gebeurd?"

      "Libby Stanton is vorige nacht overleden."

      Zijn mond viel open en hij zette een stap achteruit, zijn hand greep naar zijn borst. "Oh, nee, Libby? Ze heeft het gisteravond uitgemaakt met me…"

      "Wat hebt u gedaan na het beruchte incident met het drankje in uw gezicht?"

      Hij greep naar zijn telefoon en toonde haar een СКАЧАТЬ