Christine le Roux Keur 3. Christine le Roux

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sit oorkant Wilma en luister na haar gebabbel. Sy vertel hom van haar leerlinge, ’n lang en nie baie interessante storie nie. Hy was by die koöperasie en die bank en het by die teekamer ingeloop om gou iets te drink. Sy was reeds daar en hy het by haar gaan sit omdat hy nie eintlik ’n keuse gehad het nie.

      Terwyl sy praat, bekyk hy haar. Haar blou oë blink, haar gesig en hande beweeg voortdurend terwyl sy praat. Sy skud haar kop, lag, haar krulhare wip heen en weer.

      Julia is altyd stil, dink hy afgetrokke. Dis net haar grys oë wat alles wys. Haar bewegings is ekonomies, sy waai nie haar hande en lyf rond nie. Hy hou daarvan om na haar te kyk wanneer sy met iemand anders praat of sommer net na die televisie sit en kyk. Die twee streng lyne langs haar mond het bykans heeltemal verdwyn. Haar gesig het ontspan sedert sy op die plaas gekom het. Sy glimlag nou maklik, lag meer ontspanne.

      “Jy luister nie na my nie,” sê Wilma beskuldigend.

      “Jammer,” sê hy, “ek het iets onthou wat Julia …”

      Wilma se gesig verstrak; sy trek haar mond op ’n plooi. “Hoe gaan dit met haar?”

      “Goed, dankie.”

      Wilma lag goedig. “Foei tog, sy probeer so hard om ’n goeie boervrou te wees.”

      “Wat bedoel jy?” vra hy, sy stem merkbaar koeler.

      “Die koeksisters wat sy vir die basaar gemaak het. Ek het haar gebel en gevra of sy wil help.”

      “Wat was fout met die koeksisters?”

      “Pure kluitjie,” lag sy vrolik. “Ek blameer haar nie; ek het self gesukkel toe ek ’n kind was en my ma my geleer het.”

      Hy lewer geen kommentaar nie, lig net sy teekoppie en drink klaar. Dis nie lekker nie; die tee smaak vrank. Julia is die enigste mens wat regtig lekker tee kan maak – warm genoeg, nie te sterk of te flou nie.

      “Gelukkig het ek eers een geproe,” gaan Wilma onbekommerd voort. “Ek het dit toe maar teruggehou. Haar reputasie is veilig.”

      Sy wenkbroue skiet op. “Haar reputasie?”

      “Jy weet hoe is mense,” sê sy goedig. “As hulle haar koeksisters gekoop het en uitgevind het …”

      Hy kyk na sy horlosie, tel die rekening op en skuif sy stoel agteruit. “Gelukkig is Julia nie die soort mens wie se reputasie afhang van iets so belaglik soos soetgoed nie,” sê hy kalm. “Sal jy my verskoon? Ek het nog dinge om te doen. Dankie vir die geselskap.”

      Sy staan ook op, haar gesig verkreukel, haar onderlip uitgestoot. “Julle moet kom kuier,” sê sy bot.

      “Ons sal.” Hy betaal, stoot die deur vir haar oop en knik dan. “Totsiens.”

      Sonder om te wag, stryk hy aan, maar toe hy verby die kafee op die hoek loop, vat hy aan sy sak en stap binne om sigarette te koop. Terwyl hy wag, kyk hy onbelangstellend rond en sien vir Julia. Sy sit met haar rug na hom en hy stap verras nader.

      “Julia!” sê hy. “Jy het nie gesê jy kom vanmiddag dorp toe nie.”

      Sy ruk om, haar oë donker en smeulend. “Jy was nie daar nie,” sê sy koud. “Ek het vir Mieta gesê.”

      Hy gaan sit oorkant haar nadat hy die pakkies op ’n ander stoel gesit het. “Wat makeer? Kon jy nie kry wat jy gesoek het nie?”

      “Ek het meer gekry as waarna ek gesoek het,” sê sy.

      Hy kyk haar vraend aan, maar sy sit net somber voor haar en kyk.

      “Wil jy nog koffie hê?” vra hy dan.

      “Ja.”

      Hy lig sy hand en roep die kelner nader. “Ek het pas tee gedrink, maar ek sal saam met jou koffie drink.”

      “Ek weet,” sê sy bitter. Voordat hy iets kan sê, gaan sy voort: “Ek het aan Wilhelm gesit en dink. Hy was ryk, weet jy. Hy het altyd genoeg geld gehad. Daarvoor het sy ouers gesorg. Om my te kul was net ’n speletjie. Ek moes al die opofferinge maak, ek was die een wat suinig moes leef, elke sent moes spaar. Dis waarom ek nooit klere gekoop het nie.”

      Hy kyk verward van haar na die hoop pakkies. “Het jy nie genoeg geld gehad om te koop wat jy wou nie? Dis mos nie nodig nie. Daar is genoeg geld.”

      “Ek praat nie van ons nie.” Sy kyk hoe die kelner die koffie voor hulle neersit. “Vergeet daarvan, dis nie belangrik nie. Hoe gaan dit met Wilma?”

      Hy skrik effens. “Wilma?”

      “Jy en sy het pas klaar tee gedrink,” sê sy geduldig. “Ek het julle gesien.”

      “Hoekom het jy nie ingekom nie?” vra hy verbaas.

      “Ek wou nie inbreuk maak op julle samesyn nie.”

      “Julia,” sê hy berispend. “Sy is ewe veel jou vriendin.”

      “Nee, ek dink nie so nie.”

      “Toe kom sit jy hier en dink bitter gedagtes oor jou Wilhelm?” vra hy.

      “Hy is nie my Wilhelm nie!” Haar oë flits.

      “Ek het geen benul wie hy is nie,” sê hy eerlik. “Jy wou nog nooit vir my sê nie.”

      “Hy is die man met wie ek sou trou, die man saam met wie ek ’n huis gekoop het, die man wat toe die hele tyd agter my rug nie net al my aardse besittings doelbewus ingepalm het nie, maar dit boonop gedoen het vir hom en die eintlike liefde in sy lewe.”

      “Wie was sy?” vra hy.

      “Ek weet nie. Ek het nooit uitgevind nie – ook nie belanggestel nie. So ’n Wilma-meisietjie, sag en mollig.” Sy suig haar asem in. “Ek is jammer. Dit was ongevraag.”

      Hy laat dit verbygaan. “En toe? Wat het jy gedoen?”

      “Ek het hom hof toe gevat. Ek was ontsaglik woedend. Dit was onsmaaklik en dit het maande geduur, maar ek het gewen. Hy moes alles teruggee.”

      “Ek sien. En dis waarom jy mans verpes en geweier het om met die testament hof toe te gaan?”

      “Natuurlik.” Sy voel nou beter, asof sy van opgeboude gal ontslae geraak het. “En waarom ek dit hier in ’n kafee vir jou sit en vertel, weet ek ook nie.”

      “Jy moes dit die een of ander tyd vertel. En dis hy wat daardie aand gebel het?”

      “Ja,” antwoord sy somber. “Waarom, weet ek nie. Ons het niks meer om oor te praat nie.”

      Hy sit sy koffie afgetrokke en roer. “Is jy bang ek doen dit ook aan jou?” vra hy. “Kul jou, vat alles van jou af weg?”

      Sy kyk op. “Nee,” sê sy. “Nee, ek is nie bang daarvoor nie.”

      “En tog het jy weer alles in my hande oorgelaat. Jy het gesê, as ek reg onthou, dat jy die grassnyers en trekkers sal regmaak solank ek al die formaliteite met die СКАЧАТЬ