Krismis van Map Jacobs. Adam Small

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Stop, sê ek!

      MAUD: Cavernelis!

      CAVERNELIS: Die vullis!

      MAUD: Ek sê vir jou, we must get óút of here, óút, óút …

      CAVERNELIS: Maar dis mos hoekom …

      MAUD: Ja, hoekom jy jou vrek werk by die polony factory, week in en week uit, en dan elke aand ook nog, en weekends ook nog canvass, canvass, canvass, met die soft goods … En dan spot hulle vir jou, lag hulle vir jou, wiet jy dit, oor die soft goods, petticoats en panties, lag hulle, ha-ha-ha-ha-ha … (Sy lag soos “hulle” lag.) Soft goods, petticoats en panties, ha-ha-ha … ha-ha-ha. Dáár gaan die man moet die suitcase vol bra’tjies en bloomertjies!

      Sy lag en lag, histerie in haar stem.

      CAVERNELIS: Hulle kan gaan … kan gaan kak!

      MAUD: Moenie so praat nie, Cavernelis-darling! … Petticoats en panties! (Lag en lag.)

      CAVERNELIS: Wat ek doen is my eie besigheid, ek moveer hulle nie!

      MAUD: Maar hulle moveer vir jóú, my dear!

      Die lagbui woed uit en Maud lyk moeg.

      CAVERNELIS: Hulle … Hulle … Die …

      MAUD: Don’t swear, Cavernelis-darling! Dit pas nie by jou nie …

      CAVERNELIS (bars uit): Hulle … gat, Maudie! Hulle … hulle gat, sê ek!

      MAUD: Maar ek het gesê: don’t swear!

      CAVERNELIS: Die vuilgoed! (Lyk hulpeloos. Wil huil.)

      MAUD (vee oor haar oë): Éét, Cavernelis-darling, the curry is nice, ’is ’n special massala wat ek by Baroedien-hulle gekry het, missies Baroedien sê sy use dit in haar eie curry, en ek weet mos peas-curry is jou favourite kos …

      CAVERNELIS: Ek is jammer, Maudie …

      MAUD: Not to worry, Cavernelis-darling … Cheer up! Cheer up!!

      CAVERNELIS: Dis goed so, Maudie …

      Hy kom orent. Dan, skielik, huil sy.

      CAVERNELIS (rêrig ontstel): Maar ek sê mos dis goed so … (Hy staan ’n ruk lank hulpeloos rond.) Ek gaan dan maar weer, Maudie …

      MAUD: Jy gaan dan maar weer …

      CAVERNELIS: Ja, Maudie …

      MAUD (hulpeloos): Jy … gaan dan maar weer …

      Dan is Cavernelis op die klein platform bo, waar hy die “suitcase” met die “soft goods” agter op die fiets vasmaak. Hy maak die fiets van die tralies af los, en stoot dit half, dra dit half met die trap af na onder, waar hy dit bestyg en in die straat op wegry. Maud het hom bo “weggesien” en kyk hom agterna.

      Twee

      Lig vóór en op die trap van die woonstelblok waar die Cavernelisse woon. Dis ’n Sondag, nog taamlik lank voor Kerstyd, maar die Kersorkes van die buurt is alreeds aan’t oefen met die oog op “die end van die jaar”. Daar is Danny Delcarme, Boytjie Louw, Oompie Paulsen, Kaffi’tjie Arries, Freddy la Vita en Bêrend Oliphant.

      Die straat is vol mense, onder andere Cyril en Richie wat, met die bord oor ’n groot konka opgestel, kerrim speel; en Tommy Sobotker, die “man moet die trinkets” – Tommy smous jare al met klein goetertjies (ringetjies en “bangles” en wat dies meer), en doen veral goeie sake met die kinders van die buurt. Sy ware karwei hy meestal in ’n vlak handkarretjie, netjies met vakkies toegerus.

      Die musiek van die orkes klink op. Nuuskieriges verskyn van oral af. Die saxofoon klim bo die ander instrumente uit. Die straat bly besig.

      Dan het die orkes sy eerste lied klaar, en stem vir die volgende.

      Stemme uit die skare word gehoor.

      EEN: Hê, watte’ band is dit dié?

      TWEE (wil antwoord, maar weet ook nie en vra eers ’n ander): Hoe call hulle nou weer vir hulle?

      DRIE (wat weet): ’Is die Star of the Redemption, man!

      TWEE: O! (Dan aan EEN.) ’Is die Star of the Redemption!

      Hulle practise al vir Krismis! Dan loep hulle mos!

      EEN: Star of the wát?!

      DRIE: Redemption, man!

      ’N ANDER: Star of the Redemption …

      EEN: O! Maar hulle practise darem vroeg al vi’jaar!

      DRIE: Well, Oompie Paulsen wil hê al die koppe moet hulle kant toe kom vi’jaar …

      STEM: Seker so …

      Die orkes speel. Die mense praat.

      Die lig verander. Blanchie verskyn, mooi aangetrek, op pad uit.Ons sien vir Maud by ’n venster bo, van waar sy na onder loer.

      TOMMY: Hello, Blanchie.

      BLANCHIE (traag om hom te groet): O, hello, Tommy …

      TOMMY: Ek sê, Blanchie, jy moet maar yt-watch, jong.

      Sy antwoord hom nie, stap verby.

      Die orkes stem instrumente op die agtergrond. Die kerrim-spelers giggel en raak moveerderig met Blanchie wat straataf beweeg.

      TOMMY: Sorry, Blanchie, ek’t dit nie so ge-bedoel nie, man …

      CYRIL: Stýle, nè, sy’t darem stýle, sê’k nie!

      RICHIE: Lekke’!

      Blanchie verdwyn.

      CYRIL: Have a nice time! …

      Hulle speel.

      CYRIL: Seker weer op pad wêk toe! …

      Speel.

      CYRIL: Wêk toe! Sê’k nie! Lonely hearts! Massage parlour!

      Fancy names!

      RICHIE: Okay, man …

      TOMMY: Hoe mien julle?

      CYRIL: Jy wiet mos, man, hoe act jy so of jy ignorant is?

      TOMMY: Nei, hoe mien jy?

      CYRIL: Okay, hoe kom jy dan nou so vir haar op? Hê?

      Stilte.

      CYRIL: Omdat Map Jacobs nou ytkom en ammal moet nou beginne cover-up!?

      TOMMY: Moet nou nie mean wies nie, man … ’is nie onse biesagheit nie …

      CYRIL: СКАЧАТЬ