Omdat jy jy is. Elsa Winckler

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ “So, hoekom het jy my hulp nodig?”

      “Ek het nie gesê ek het jou hulp –” begin sy, maar sy susters neem weer die gesprek oor.

      “Sy moet ’n besigheidsplan vir die bank opstel. Dis mos wat jy doen, dan nie? Hoewel ek nog nooit regtig kon vasstel wat doen ’n onafhanklike konsultant en trouble-shooter nie. Maar ek weet jy help besighede met planne, so jy kan vir Kathleen help. En omdat sy jou help om gesond te word, hoef sy nie jou buitensporige fooie te betaal nie. Wen-wen,” sê Debbie.

      Karina het ook iets by te voeg. “Haar besigheid het te groot geword vir die perseel wat hulle nou gebruik en sy moet ’n nuwe plek koop – ook iets waarmee jy kan help.”

      “Dis regtig nie nodig nie, ek sê mos ek sal regkom,” probeer Kathleen keer. “Buitendien, Steyn is net tydelik …” Maar sy ken nog nie sy ma en susters as hulle eers hul kop op ’n ding gesit het nie. Niemand steur hulle aan haar nie.

      “Maar is dit nou nie wonderlik nie.” Sy ma klap opgewonde haar hande voordat sy afbuk en hom ’n soen op sy wang gee. “Ek kan heeltemal verstaan hoekom jy van trou begin praat.”

      “Trou?” vra sy susters gelyk.

      Hy kreun hardop. “Niemand praat van trou nie!”

      “Is,” sê sy ma verontwaardig. “Jy het van trou gepraat. Nou net.”

      “Ma, luister nou asseblief. Ek het gesê niemand gaan trou nie. Ek ken vir julle. As julle eers begin dink daar is liefde in die lug, reël julle troues. Debbie dink aan die koek wat sy gaan bak, Christie beplan blommerangskikkings, jy begin trourokke ontwerp en Karina beplan die foto’s wat sy gaan neem.”

      Sy ma en susters staar hom oopmond aan.

      “Trou en liefde in een sin,” prewel Christie met ontsag.

      “Nooit gedink ek sal dit uit my broer se mond hoor nie,” sê Debbie opgewonde.

      “My hene, en dit sommer binne ’n dag,” lag Karina. “Oe, julle gaan mooi kinders maak.”

      Steyn het genoeg gehad. “Uit. Almal van julle!” bulder hy. Hy moet weer pynpille drink, maar nie voor hy van sy ma en susters ontslae geraak het nie.

      “Niemand gaan trou nie!” probeer hy weer.

      Sy ma lag en klop vir Kathleen op die skouer. “Toemaar, hartjie, dis wat hulle almal aanvanklik sê. Ons praat weer. Ons het in elk geval kos en wyn gebring, Steyn, net ingeval ons jou nie omgepraat kry nie. Dis in die kombuis en in die yskas. Maar die mooi meisiekind gaan mos vir jou help, dalk het jy dit glad nie nodig nie.”

      Die volgende oomblik is dit net hy en Kathleen in die kamer.

      “Ek is jammer. My ma en susters … Ek het geen verskoning vir hulle nie. Ignoreer alles wat hulle sê, asseblief. Ook die idee dat jy my hoef te help. Ek het dit bloot vir my ma gesê om haar gerus te stel. Gee my net ’n dag of wat, ek kry ’n ander blyplek sodra ek kan regop bly.”

      “Dis …” Sy maak keel skoon. “Dis nie nodig nie. Bly gerus hier. Vir die hele maand. Ek gaan so besig wees, ek sal nie eens agterkom hier is iemand in die kothuis nie.”

      “Jy wil nie meer van my ontslae raak nie?”

      Sy rol haar oë. “Ek sal verkies om alleen te wees, maar jy is siek en …”

      “Ek is nie siek nie. Ek dink jy het dit vroeër agtergekom, of hoe?”

      Haar oë rek voordat sy weer bloedrooi bloos. “Ek kan nie glo jy verwys weer daarna nie,” sê sy en druk haar hande teen haar wange.

      “Ek is ’n man en jy is mooi en sexy.”

      Sy kyk hom geïrriteer aan. “Ek is baie dinge, maar sexy is beslis nie een daarvan nie. Nou goed, jy is nie siek nie en jy het nie my hulp nodig nie. En ek het ook nie jou hulp nodig nie. Ek is bly ons verstaan mekaar. Tot siens.”

      Steyn skuif teen die kussings af. Wow. Sy is heeltemal onbewus van die uitwerking wat sy op mans het, op hóm het. Hy het nog nooit so ’n girl ontmoet nie. Gewoonlik is vroumense baie bewus van hoe hulle lyk en hulle weet net hoe om te flikflooi.

      Interessante girl, dié.

      4

      Kathleen probeer konsentreer op die papiere wat sy by die bank gekry het oor hul vereistes vir ’n besigheidsplan, maar sy is nog so ontsteld, die lettertjies wip net op en af voor haar.

      Dis al amper twee-uur en sy het nog nie middagete gehad nie. Sou Steyn al geëet het? Sy is onmiddellik opgewerk. Hier sit sy al weer en dink aan hom. Soos wat sy die afgelope paar uur gedoen het.

      Hy het dit duidelik gemaak hy het nie haar hulp nodig nie.

      Maar sy onthou hoe styfgespan sy lyf vanoggend was, hoe bleek hy was.

      Dis nie haar probleem nie, dit is nié haar probleem nie. Sy ma en susters het vir hom kos gebring, hy kan op sy knieë soontoe kruip vir al wat sy omgee. Dis erg genoeg dat hy haar vrede versteur, sy gaan haar nie oor hom bekommer nie.

      Maar toe sy haar kom kry, het sy twee toebroodjies gemaak – sonder ’n plan. Die kos wat sy ma-hulle gebring het, is vars en moet nog voorberei word en van wat sy kon sien, kan die man nie eens lank regop staan nie, wat nog te sê kos maak.

      Voor sy van plan kan verander, sit sy ’n servet oor die bordjie en stap by die agterdeur van die huis uit. En steek in haar spore vas. Op die onderste trappie lê Hond.

      Toe hy haar sien, wip hy regop en lag met sy tong wat uithang. Dis in elk geval soos wat dit vir haar lyk.

      “En toe, jy laat my bo-op die man val en maak jou toe uit die voete, nè?” raas sy.

      Hond gee ’n kermgeluid en gaan lê met sy kop op sy voorpote.

      Sy snork verontwaardig. “Ek is vies vir jou, dit help nie om my met sulke oë aan te kyk nie. Wat moet die man van my dink?”

      Die hond sit al twee voorpote oor sy snoet, so asof hy ook vir haar skaam kry.

      “Dit was nie ek nie, dit was jy!” Hond kantel sy kop. “Jy’s vuil,” sê sy en stap vinnig by hom verby. “Bly net daar, ek vat net kos vir die man, dan kom bad ek vir jou.”

      Toe sy die woord “bad” sê, spring hy op en verdwyn om die hoek van die huis.

      “Ha!” roep sy agter hom aan. “Nou weet ek hoe om van jou ontslae te raak.”

      Sy stap vinnig tot by die kothuis. Kyk nou net na haar – sy praat met ’n vreemde hond en dra kos aan vir ’n vreemde man wat nie haar hulp wil hê nie. Pateties, dis wat sy is.

      Sy klop, maar toe sy niks hoor nie, draai sy die voordeurknop. Die huis is nog steeds nie gesluit nie. Die ellendige mansmens. Nou sal sy haar daaroor ook bekommer.

      “Steyn!” Sy stap in. Sy sit die broodjie op die kombuistoonbank neer. “Hier is ’n toebroodjie. Sluit jou deur!” Sonder om te luister of hy haar hoor, maak sy haar vinnig uit die voete.

      Steyn hoor Kathleen se stem verlangs, СКАЧАТЬ