’n Muse vir Tess. Lucille du Toit

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ pyn skietgee, kyk sy gou weer na die tandarts. Sy sluk so sag sy kan, maar dit kom harder uit as wat sy gehoop het.

      Hy is uiters aantreklik. En heelwat ouer as wat sy verwag het. Tess skat hom net-net veertig, so ’n paar jaar ouer as wat sy is. Gelukkig is hy nie nat agter die ore nie.

      Dan kyk sy twyfelagtig na die hand wat hy weer na haar uitstrek.

      “Jan-Daniel Vermeulen,” sê hy. “Maar my vriende noem my Dan.”

      Dit verduidelik die boodskap op sy telefoon. Jan-Daniel? Wat ’n mooi naam. Dit pas beter by die man wat voor haar staan. Hy lyk nie soos ’n Dan nie.

      “Tess,” stel sy haarself voor. Sy vergeet skoon van haar pyn en vat sy hand. Die tandarts se aanraking is sag en warm. “Ek hoop nie jy werk aan tande soos wat jy parkeer nie.”

      Sy trek haar hand gou terug asof sy dit pas per ongeluk in kookwater gedompel het en kyk rond. Daar is niemand agter die ontvangstoonbank nie. Die plek is doodstil en onheilspellend leeg. Hulle is stoksielalleen hier.

      “Moet wees omdat ek so ’n laatslaper is,” kap Jan-Daniel terug. “Miskien het ek die parkeerplek nie mooi gesien nie …”

      Sy trek haar asem skerp in en haar oë op skrefies. Onthou, jý is die een wat verleë is, Tess, maan sy haarself. “Jammer. Ek is nie altyd so giftig nie,” probeer sy die situasie beredder.

      “Toemaar, mevrou Meyer, daardie lieflike mond van jou sal binnekort so dood wees, jy sal nie meer ’n woord kan uitkry nie.”

      Tess voel hoe sy bloos. Sy probeer die geluid van verbasing sluk voordat dit by haar stembande uitglip, maar dis te laat. Sy ken sy soort. Hy is soos Tian. Sy kar, sy klere, sy houding. ’n Middeljarige man met ’n middeljarekrisis in sy kortbroek en plakkies by ’n U2 T-hemp. Nie soos die een in haar kas wat sy nie wil weggooi al het dit al twee gaatjies nie.

      Nee, sý hemp het hy beslis eers onlangs aangeskaf. Alles skree “mid-life crisis”.

      Jan-Daniel skuur verby Tess om die spreek­kamer se voordeur agter haar te sluit. Die laaste ding wat hy nou wil hê, is dat nog pasiënte hul opwagting in sy wagkamer sal maak. Hy hoop dit is ’n vinnige prosedure. Voor sy ma se brug-marathon vandag moet hy die kinders weer by haar gaan haal.

      Hy glimlag. ’n Brug-marathon, bid jou aan. Hy wonder soms watter onheiligheid alles in daardie aftreeoord aangaan.

      Hy lag toe hy sien hoe Tess skrik toe hy die sleutel in die slot draai. Wat dink sy gaan hy met haar maak noudat hy die deur gesluit het? Hel, die vrou het omtrént vooropgestelde idees en dalk ’n skroef ook los.

      Nie dat hy sal omgee om daai parmantige mond van haar ’n les of twee te leer nie. Hy is al heeltemal te lank sonder ’n vrou in sy lewe, en ’n man het behoeftes, maar sy dink dan al klaar hy is ’n tiener, ’n gigolo en boonop ’n laatslaper. Buitendien is sy nou ’n pasiënt.

      “Stap voor.” Hy beduie in die rigting van die smal gang.

      Die vrou is klein en fyn en lyk beslis nie soos wat sy oor ’n foon klink nie. Toe hy so pas aan haar hand gevat het, kon hy sweer ’n skok het deur sy lyf getrek. Sy het haar hand so vinnig weggepluk dat hy wonder of sy dit ook gevoel het? Dit moes sy verbeelding gewees het.

      Daar is geen ring aan haar hand nie – en dít het hy hom nie verbeel nie. Mevrou Tessa Meyer, of liewer Tess soos sy haarself noem – hy is nie meer so seker van die “mevrou” nie – is verdomp sexy as dit net nie vir haar bitterheid was nie. Dit herinner hom te veel aan sy eks.

      “Die eerste deur links,” sê hy toe sy huiwer.

      Jan-Daniel kyk haar geïnteresseerd agterna terwyl sy vooruit stap. Onmiskenbare begeerte slaan hom soos ’n vuishou in die maag. Tess se perfekte klein agterstewe pas volmaak in die denimbroek wat sy aanhet. Daarby dra sy ’n T-hemp en swart-en-wit sneakers. Blonde hare wip oor haar skouers. Glad nie die beeld wat hy in sy kop gehad het na daardie twee boodskappe op sy foon nie. Nee, hy het ’n stewige, veeleisende, prim en propperse VLU-tannie verwag.

      Net jammer Tessa Meyer is so kwaai, anders het hy dalk Carla se raad gevolg en weer begin date. Hmm, as vriendin sal Carla verheug wees, maar as sy ontvangsdame sal sy dit dalk nie goedkeur dat hy een van hulle pasiënte date nie.

      “Hoe kan ek help, mevrou Meyer?”

      Jan-Daniel merk hoe Tess alles om haar inneem: wit mure, beige mat. Wat dink sy? Hy weet die plek lyk nog nie reg nie. Dit kort nog… iets … maar daar was nog nie tyd sedert hy sy praktyk na hierdie gebou geskuif het om uit te werk presies wat daardie iets is nie. Dalk moes hy tog maar vir sy eks gevra het om ’n paar voorstelle te maak. Nee wat, noudat sy ’n nuwe man in haar lewe het, sal dit seker ’n bepaalde grens oorskry. Hy sal maar ’n interieurontwerper kry om die plek te kom omtower.

      “Ek is jammer om so vroeg te pla, maar ek het gister aan die tand laat werk en nou is hy vreeslik seer.” Sy sit haar handsak op die toonbank neer.

      Jan-Daniel knik.

      Sy vroetel met haar handsak. “En … jammer oor die boodskap.” Tess byt haar lip en loer na hom.

      Die verskoning kom onverwags. Hy kan nie van haar mond af wegkyk nie.

      Terwyl sy op ’n antwoord wag, pruil sy haar mond. Hemel, daar is dit weer: die begeerte wat hom met volle krag tref. Daar was duidelik iets in die plaatkoekies wat hy vanoggend geëet het of dalk is hy net te lank alleen.

      Hy kyk liewer weg en begin peuter aan die radio om die atmosfeer ’n bietjie ligter te maak. “Dit is regtig oukei, Tess. No hard feelings,” antwoord hy haar uiteindelik. “Buitendien gaan ek my dikste naald kies vir jou verdowing, dan is ons kiets.” Voor hy kan keer, knipoog hy.

      Haar oë rek.

      “Van wanneer af het jy die pyn?” vra hy gou.

      “Van laas nag af. Dokter De Gouveia het die tand gister gestop. Ek vermoed hy het ’n fout gemaak.”

      Jan-Daniel knik. “Was die tand voor die tyd ook seer?”

      Tess skud haar kop. “Glad nie. Ek was bewus van ’n gaatjie en daarom is ek tandarts toe, maar dit was nog nie seer nie. Dit was juis om dié tipe krisis te voorkom en kyk nou!”

      Jan-Daniel probeer konsentreer op wat Tess sê, maar die beweging van haar mond smokkel met sy kop.

      Nadat Tess ’n paar vorms ingevul het, gaan sit sy in die tandartsstoel waarna Jan-Daniel haar beduie. Die stoel se koue leer laat haar ril toe haar lyf daarteen terugsak. Sagte musiek speel in die agtergrond. Dit laat haar ’n bietjie ontspan.

      Toe die man nou net vir haar geknipoog het, het dit vir haar gevoel of die res van haar woorde agter in haar keel vasslaan. Sy het eerder stilgebly voordat sy dalk nog ’n sarkastiese opmerking maak. As hy net weet hoe sy naalde haat, sal hy verstaan hoekom sy nie vir sy grappie gelag het nie. Altans, sy hoop dit was ’n grap.

      “Skuif bietjie boontoe. Nader aan my.”

      Sy skuif haar gewig op sodat sy gemakliker met haar kop lê. Die helder lig bokant haar is amper verblindend.

      Dokter Dan het nou ’n masker oor sy mond en ’n paar rubberhandskoene aan.

      Vir СКАЧАТЬ