Die ewigheid in my hart. Barend Vos

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ is tog iéts aan ’n skare wat asof uit een mond

      agter jou aan “halleluja!” roep. “Halleluja” en “amen!”

      Die uitbundigheid, die tasbare afwagting, eendragtigheid.

      Te gou is die aankoms daar,

      te gou die fees verby …

      Wat het nou daarvan geword?

      Ek smag daarna, soos ’n mond na water

      wanneer die lippe aan mekaar kleef.

      Soos ’n dorstige dier na ’n borrelende fontein.

      Ek hou my kop omhoog, en U sien my trane.

      U sál my op ’n dag weer laat sing

      op pad na die huis waar U woon …

      Of hoe, Here?

      Lees Psalm 42:7-12 | 13 Maart

      Naglied

      Die dag sál breek!

      Daar sal ’n einde kom aan hierdie nag

      vol verskrikking. Die woedende waters

      sal stil word, die versmorende angs sal lig.

      Die gedruis wat my met angs vervul het,

      sal ’n milde murmeling word. Die knelling

      om my keel sal skietgee. Die dag sál kom.

      Dan sal die duisternis vrae

      waarop ek nie ’n antwoord

      het nie, verstom.

      Die “waar is jou God?”-skreeuers

      sal belangstelling verloor en reeds

      die pad gevat het om ’n nuwe prooi

      te gaan soek. Hulle het niks

      en hulle weet niks, en daarom

      het hulle niks beters om te doen nie.

      Met kammavrae probeer hulle ’n uiters

      beperkte begrip verdoesel –

      soos ’n tartende tonguitsteek by ’n kind

      wat nie weet wat om verder te sê nie.

      Ek weet ook dat die donker skadu wat hulle gooi

      oor alles wat goed is, nie die helder dag wat kom,

      kan terughou nie. Die verwarring en twyfel

      wat hulle so kwistig in die donker saai, sal nie die

      gewenste opbrengs lewer nie. Daardie oes misluk.

      Ek weet wel dat hulle sal terugkeer

      en dit weer nag kom maak.

      Hulle het nog nie geleer

      dat ook die nag aan U behoort nie …

      Daarom, Here, sal ek sing

      wanneer die dag breek!

      En dít sal die stralende lied wees

      wat U my leer

      wanneer dit nog donker is.

      Lees Psalm 43 | 14 Maart

      Van voor af

      Here, ek wens hierdie lewe kon met die klap

      van ’n vinger draai. Hoe begeer ek dat alles

      eenvoudiger kon wees, dat dinge vinniger gebeur –

      en volgens my hartewens.

      Dan sou ek makliker by my voornemens hou

      en my oortuigings sou soveel meer stukrag hê,

      en soveel langer oorleef. Ek sou byvoorbeeld

      nie twee keer oor die boosdoeners dink nie;

      nadat U met hulle afgereken en hulle goed

      op die neus laat kyk het, sou ek hulle afskryf

      as ou nuus. Verlede tyd. Gedane sake.

      Maar kyk wat het nou weer gebeur:

      Soos ek vermoed het, laat hulle

      hulle nie so maklik wegwens nie.

      Hulle kom altyd weer. Hulle hervat die geveg.

      Hulle het van iewers nuwe krag gekry.

      En ek?

      Ek twyfel van voor af. Ek wonder weer oor U.

      Hul nimmereindigende vrae het my weer vas.

      En só het hulle dit nogmaals reggekry:

      Hulle gehoon laat my sonder taal of tyding, Here.

      My lieflike lied van laas is stil. En dié stokou refrein

      is weer my meester: Hoekom, Here?

      Stuur tog nou u lig en u waarheid, dat dié my lei.

      Bring my na u heilige berg, u woning.

      U altaar is die enigste alternatief,

      u teenwoordigheid my laaste skans.

      Skep weer vir my hoop, Here!

      Begrawe my onder u trou,

      troos my, o Toevlug.

      En leer my van voor af

      om te sing.

      Lees Psalm 44:1-9 | 15 Maart

      Só is ons vertel …

      Here, ons het deur die jare heen al sóveel goeie dinge

      oor die ou dae gehoor dat ons graag saamgesels,

      en oor destyds, daardie jare, mymer … en sug.

      Ons oumense het vertel oor hoe U ingegryp het

      – regstreeks, duidelik onderskeibaar, ontsagwekkend –

      en dinge reggeruk het. Hoe U ’n duidelike voorkeur

      gehad СКАЧАТЬ