Oase. Stefani Serfontein

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ eis as hy daaraan dink. Mag hy en sy mense dit gespaar bly.

      Hy sif in sy gedagtes insidente uit die verlede wat verdag was.

      Destyds terwyl hy Sarah in die tentekamp en tydelike Rooikruis-kamp van die vriendelike Sjeik Abdul Alim-al-Bari versorg het, het Ari’el-hulle besef in wat ’n gevaar haar lewe was. Sy het een van die terroriste van aangesig tot aangesig gesien.

      As die klomp terroriste weet sy lewe nog … Sy kan haar aanvallers identifiseer of ten minste dan daardie één.

      Ari’el het destyds haar veiligheid ten alle koste probeer verseker. Dit is ook waarom hy die hulp van die sjeik ingeroep het.

      En nou?

      Gaan haar byna noodlottige rit deur die Negev-woestyn weer by haar kom spook?

      Ari’el sif in sy brein deur die mense wat die kamp in- en uitbeweeg het in die ses maande wat Sarah daar versorg is. Baie van die mense in die kamp was nie eens van haar teenwoordigheid bewus nie. Sjeik al-Bari het daarop aangedring dat dit geheim gehou word en haar verblyf in een van sy persoonlike tente gegee. Ari’el was amper die enigste persoon in die kamp wat gereeld met haar te doen gekry het. Sy uitstekende kennis van Engels ná sy studie in Engeland jare gelede het gehelp. ’n Paar verpleërs het hom aan die begin soms bygestaan en Sarah was ’n gewilde pasiënt.

      Die kokke dalk? Daar was daardie kort, vet Jemense Arabier Joel, wat hy eendag in Sarah se tent betrap het. Kan dit daardie vent wees? Ari’el het hom deeglik die kop gewas, en dieselfde Joel het later gedros. Ari’el klem sy kake opmekaar.

      Ná daardie voorval het hy ekstra veiligheidsmaatreëls ingestel om Sarah te beskerm. In die afgelope jaar het hy haar juis nie gekontak nie omdat hy bang was sy posisie as vredesonderhandelaar en vyand van die terroriste bedreig haar veiligheid.

      Ari’el is moeg gedink.

      Hy en Sarah het baie na aan mekaar gekom tydens haar verblyf in die woestyn. Hulle het heel aan die begin gou vriende geword. Sy was baie afhanklik van hom totdat sy entjies met die krukke kon loop. Die situasie was baie keer vir hulle al twee erg ongemaklik. Hy het haar self afgespons terwyl sy bewusteloos was – haar versorg. Sy was baie verleë nadat sy dit besef het, maar dit het intimiteit in hul latere verhouding gebring wat hy nie voorsien het nie.

      Ná die stel wat hy ’n paar jaar vantevore met Mary in Oxford afgetrap het, was hy lugtig vir vroumense. Om skielik die persoonlike dokter van ’n beeldskone rooikopvrou te wees, was vir hom eers ’n verleentheid. Maar haar natuurlike, ingetoë spontaneïteit het hom weldra laat ontdooi.

      Nooit was hy een wat met sy hart op sy mou rondgeloop het nie en hy het geweet daar gaan ’n totsiens iewers in die toekoms wees. Daarom het hy sy hart probeer sluit vir alle gevoelens. Tog was dit soms so dat haar spontane geaardheid deur sy kil mure gedring het.

      Hulle het later baie saamgelag en pret gehad. Ander kere het hulle lekker saamgekuier. Dit was net by die lughawe wat hy vir ’n paar oomblikke die waarheid in die oë moes kyk. Hy moes totsiens sê sonder die hoop dat hulle kontak kan hou. Haar oë het in syne gepleit.

      Sy het daar gestaan, haar voet so gesond dat hy nie die fyn nuwe sandaaltjies en mooi voete met die pienk toonnaels kon miskyk nie. Sy het vars en jonk gelyk in die bont Arabiese romp en bloesie. Hy het haar aan die boarms vasgevat en net lig op die voorkop gesoen. Daar het soveel konflik in hom gewoed: Hy wou haar in sy arms neem, maar het besef hy sal alle bande met haar moet verbreek. Tog was daar hoop in sy hart om haar eendag weer te kon sien.

      Dat dit onder sulke dreigende omstandighede soos vandag sou wees, het hy nie besef nie. Al wat hy nou weet, is dat hy haar ten alle koste wou en steeds wil beskerm – teen wat ook al!

      Ari’el vryf oor sy baard. Dié meisiekind het in sy bloed kom sit. Hy pers sy lippe opmekaar en lees berigte uit ’n blog:

      Jordan shipping South African armored carriers to Yemen?

      There are many ways to skin a cat apparently. In 2010, South Africa sold about R 8.3 million or over 1 million dollars in weapons to Yemen. However no Ratel armored vehicles were sold. Ratel vehicles shown in Yemen in pictures by Reuters show the pro-change or defected military in possession of them currently. The armored carriers were likely shipped to Yemen in violation of their end use certificates. They appear to be converted versions of the South African Ratel carrier produced in Jordan by the Paramount Group, in co-operation with the King Abdullah Design and Development Bureau (KADDB). Additionally, Saleh opened his own bullet and tank factories in the last few years.

      CAPE TOWN – South African manufactured Ratel armoured infantry carriers have been photographed in strife-torn Yemen …

      The Ratels were apparently being operated in the Yemeni capital, Sana’a, by soldiers who had defected to protesters demanding the end of President Ali Abdullah Saleh’s rule. The presence of the vehicles either means SA authorised their export or that another country sold Ratels to Yemen, which would constitution a violation of the end-user certificate.

      Hierdie tameletjie is Suid-Afrika s’n, en dit stuit hom teen die bors dat die spul Sarah nou hierby wil betrek net omdat sy ’n Suid-Afrikaner en haar broer ’n generaal is. Of gaan dit oor haar vroeëre verbintenis met sy organisasie? mymer Ari’el terwyl hy die berigte in sy rekenaarsak terugplaas en dit toeknip.

      Hy staan op, sit weer sy tas in die bagasieruim vir die landing in Kaapstad. Die skraal man met die swart klere en grys jekker hou hom stip dop.

      Gedurende die laaste stukkie van die vlug sit Ari’el broeiend voor hom en tuur, sy gedagtes op ’n mallemeulerit. Hy sien niks van die pragtige natuurskoon van die Wes-Kaapse wynlande wat onder hul verby skuif nie. Die winter se oggendson uit die ooste tint die see en wolke rondom Tafelberg se skiereiland in goud en pienk skakerings, maar selfs daarvan is Ari’el net vaagweg bewus.

      Die Kaapstadse lughawe is nie te besig toe hulle land nie. Ari’el stap vinnig oor die stuk teerblad in die Kaapse wind en bid ’n dankgebed dat dit nie vandag reën nie. Hy het al eenmaal tevore met die Kaapse reënweer te doen gehad. Kol-kol blink daar poele van gisteraand se reën langs die aanloopbaan.

      Binne tien minute kry hy sy bagasie en stap vinnig op pad na die motorhuuragentskap se kantoor. Hy skakel sommer in die loop Sarah se nommer wat hy lankal op sy BlackBerry gestoor het. Dit lui egter net aanhoudend. Vervlaks! Waar sou sy wees? Het sy ooit sy SMS gekry?

      Ná al die papiere ingevul en die nodige formaliteite afgehandel is, spring Ari’el letterlik in die huurvoertuig, gooi sy rekenaar- en oornagtas op die sitplek langs hom en skakel die SUV se kragtige enjin aan.

      Terwyl hy uit die parkeerterrein trek, vang sy oog die beweging van ’n motor in sy truspieëltjie. Die onopvallende ou vaalblou Renault kom net ná hom in beweging en skuif in die linkerkantste ryvlak langs hom in. Agter die stuur sit ’n afgeleefde Kaapse Maleier-oom met ’n fes op die kop en gluur hom skuins aan. Die ou man bestuur met sy linkerhand en met sy ander hand druk hy die selfoon teen sy oor vas.

      Ontspan, Ari’el, sê hy amper hardop. Jy is maar net paranoïes omdat Sarah nie haar foon antwoord nie. Dit is niks om jou oor te bekommer nie. Hy konsentreer op die verkeer maar bly bewus van die Renault met die Maleier wat in die baan langs hom ry. Hy versnel om voor die Renault te kom en neem die afrit in die rigting van Sarah se woonbuurt. Die verkeer raak minder druk. Net ná Wynberglaan is daar ’n lang stuk oop veld aan sy linkerkant. Tafelberg se bokant weerkaats in die plasse water langs die pad en Ari’el roer sy skouers doelbewus om van die spanning wat in hom oplaai ontslae te probeer raak. Sy motor stamp deur ’n paar slaggate en hy is dankbaar dit is ’n СКАЧАТЬ