Sêgoed met slaankrag. George Claassen
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Sêgoed met slaankrag - George Claassen страница 15
Название: Sêgoed met slaankrag
Автор: George Claassen
Издательство: Ingram
Жанр: Руководства
isbn: 9780624063193
isbn:
selfs te seën as ’n kuur?
Om die dood te sien nader
as sorgsame vader?
HENNIE AUCAMP, skrywer, Met permissie gesê, 1980
plant my op ’n heuwel naby ’n dam onder leeubekkies
laat die sluwe bitter eende op my graf kak
in die reën
BREYTEN BREYTENBACH, digter en skilder, “Bedreiging van die siekes”, die ysterkoei moet sweet, 1964
– moet ek ook ’n dieper wending gee?
dat ons almal net ballinge is van die Dood
om binnekort ‘huis toe’ te mag gaan?
BREYTEN BREYTENBACH, “luistervink”, Kouevuur, 1969
daar is niks met ons verkeerd
wat die dood nie reg kan maak nie
BREYTEN BREYTENBACH, “beskrywing”, Raster 5 (1), 1971
meng my as met as met hierdie lekkerruikkruie
en strooi dit uit om die dood te vang,
met hierdie grond is ek terug in die Suide
terug in die grond is die uitstap voltooi
B.B. LASARUS (BREYTEN BREYTENBACH), ’n Seisoen in die paradys, 1976
maar kyk, ons is elk
self die koetsier van vergaan, goejop-regop met hande
verwelk
om die doodskar se leisels. want só bid-bid is ons reis
gewik, koel, ’n skelet gekelk in die dagkabaai van vleis . . .
BREYTEN BREYTENBACH,
“om te lewe is om te brand – Andrei Voznesenski”, Eklips, 1983
anoniem maar rustig
en aan geen bloed verknog:
miskien is die dood dán ’n verowerde asiel
BREYTEN BREYTENBACH, “23 Februarie 1974”, Soos die so, 1990
die dood is niks
is slegs ’n oorgang van asem na ontasem
BREYTEN BREYTENBACH (onder Jan Blom), “vuur op die maan”, Oorblyfsels: ’n roudig, 1997
die dood is ’n afglansing vir die lewe:
wanneer die spieël breek kom die tyd van onbevangenheid
BREYTEN BREYTENBACH, ibid.
Al wat ek eendag saam met my kan vat, is dit wat ek hier
op aarde weggegee het.
MORKEL VAN TONDER, radio-omroeper en skrywer, Kantaantekeninge, 1980
daar blyk geen stilte
te wees
in ’n bottel barbiturate
of ’n flesvol as
JOAN HAMBIDGE, digter en akademikus, “Repos ailleurs”, Bitterlemoene, 1986
Ek leef met my oog
op die ewigheid – gedagvaar deur die dood.
JOAN HAMBIDGE, “Solstitium”, Geslote baan, 1988
… ons almal word op ’n dag in die lykdig van ’n swart stasiewa ingeskuif. Dis ons swanesang. Die laaste rit is ’n motorrit.
ETIENNE VAN HEERDEN,
skrywer en akademikus, “Die motor”, Die stilte ná die boek, 2004
kleef aan jou bed
die hemel is hol
en koud en ver verset
jou teen die dood wurmpropvol
T.T. CLOETE, digter en akademikus, “Lê en roer”, Allotroop, 1985
Niks bly
soos dit is nie. Soos snoei
is ook aanplant sny,
en uitroei.
Alle snye groei.
T.T. CLOETE, “Allofonie”, ibid.
Ek dink mense wat hul kinders verloor, is die dápperste mense op aarde. Jy verloor jousélf. Jy verloor jou toekoms. Jy verloor jou ideale. Jy verloor al jou drome.
LIZETTE RABE, joernalis en akademikus, in gesprek met Murray La Vita, Die Burger, 6 September СКАЧАТЬ