Bettina. Musset Alfred

Чтение книги онлайн.

      Rzecz dzieje się we Włoszech.

      SCENA PIERWSZA

      Tędy, panie rejencie; tędy, panie Capsucefalo. Chciej pan wejść do saloniku.

      Gdzież młoda para?

      Musi pan chwilę zaczekać, jeśli łaska. Życzy się pan czym ochłodzić? Z miasta niedaleko wprawdzie, ale upał.

      Tak, i przybyłem pieszo w najgorszy skwar. Ale nie widzę młodej pary.

      Pani jeszcze nie wstała.

      Jak to! Toć1 już południe minęło.

      Zatem lada chwila się zjawi.

      A pan baron, też jeszcze nie wstał?

      Jest na polowaniu.

      Na polowaniu! Doprawdy, osobliwy sposób gotowania się2 do małżeństwa. Każą mi ułożyć kontrakt3, zamawiają na oznaczoną godzinę, i kiedy się zjawiam, pani śpi, a pan ugania po polach. Przyznasz, drogi panie Calabro…

      Musi to pan zrozumieć, drogi panie Capsucefalo, że my nie żyjemy tak jak wszyscy ludzie. Wiadomo panu, pani jest artystką.

      Tak, wielką artystką; śpiewa wspaniale. Nigdy nie słyszałem jej sam, ale słyszałem ze słyszenia, rozumiesz?

      Otóż to: i właśnie tej nocy śpiewała do trzeciej rano. Lubi pan muzykę, panie Capsucefalo?

      Oczywiście, panie Calabro, o ile mi mój zawód pozwala. Mieliście zatem w domu wielkie przyjęcie, dużo ludzi?

      Nie; tylko sami państwo, pani i pan baron; wyprawili sobie wielki koncert w cztery oczy. To nie pierwszy raz. Pani nabrała tego zwyczaju, od czasu jak porzuciła teatr. Nie może zasnąć, jeśli się nie wyśpiewa. O świcie położyła się, a pan wyszedł ze strzelbą.

      Gadaj pan, co chcesz, to trąci szaleństwem. Polowanie i muzyka to piękne rzeczy; ale, kiedy się kto żeni, panie Calabro, to się żeni. A świadkowie?

      Pan powiedział, że ich sprowadzi. Chwilę cierpliwości. Co to takiego?

      List od księżnej, proszę pana.

      Dobrze. Wiesz, że pana nie ma.

      Człowiek przyjechał konno.

      Niech czeka. A, oto pan baron.

      SCENA DRUGA

      Jeszcze nie wstała! A, to już lenistwo. Dzień dobry, Calabro, jesteś punktualny, i ja także, jak widzisz; ale signora4!

      Oto kontrakt, panie baronie, w tej teczce. Gdyby pan zechciał tymczasem rzucić okiem…

      W tej chwili. Co to za list?

      Od księżnej, proszę pana.

      Zobaczmyż5.

      Nie przeszkadzam; będę czekał pańskich rozkazów.

      SCENA TRZECIA

      Jeżeli to znów jakieś zaproszenie, jakaś wycieczka, będziemy mieli burzę.

      Co ty tam mamroczesz pod nosem?

      Ja, proszę pana? Nie rzekłem ni słowa.

      Wtrącasz się do wielu rzeczy, mości Calabro; pod pozorem dyskrecji przybierasz ważne miny, które mi się nie podobają, ostrzegam.

      Jeżeli dyskrecja jest wadą…

      Z pewnością, kiedy jest dwuznaczna; kiedy milcząc, daje ktoś do zrozumienia, że mógłby niejedno powiedzieć.

      Och! o kimż miałbym mówić, proszę pana? Czy to moja wina, СКАЧАТЬ