Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz. Nina Majewska-Brown

Чтение книги онлайн.

      Styczeń 1929 r. → 280 osób

      Maj 1929 r. → 660 osób

      Grudzień 1930 r. → 2727 osób

      Grudzień 1931 r. → 14 964 osób

      Czerwiec 1932 r. 30 000 osób

      Maj 1933 r. 52 000 osób”32.

      Heinrich Himmler niewątpliwie był wizjonerem, budując struktury SS na wzór zakonu, tworząc hierarchię, wielką księgę rodów SS, nieustanie podgrzewając atmosferę i reklamując organizację jako wyjątkową i dostępną tylko dla wybrańców. Zafascynowany państwem krzyżackim i twórcą jego potęgi Hermannem von Salzą, jednemu z oddziałów nadał jego imię.

      „Do niesławy, którą okryła się SS, przyczyniał się mroczny charakter symboliki wykorzystywanej przez tę organizację. Chociaż twierdzenie, że SS to «zakon» czy też «organizacja okultystyczna», jest przesadzone, to niewątpliwie Himmler i wielu jego podwładnych uważali SS za współczesny rodzaj militarnego bractwa nawiązującego do dawnych tradycji krzyżackich. Z tej przyczyny zwłaszcza Allgemeine-SS rozwinęła symbolikę o wymowie tak radykalnej i posępnej, jak mało które masowe ugrupowanie w dziejach”33.

      Jednak Himmler w swej wizji idealnego świata wybiegł znacznie dalej niż najodważniejsi z mistrzów zakonu krzyżackiego – pragnął przekształcić nazizm w mistyczną, jedynie słuszną religię, której stolicą miał być pełen okultystycznych symboli zamek w Wewelsburgu. W 1933 roku, gdy Hitler fetował przejęcie kontroli nad państwem, władze SS wydzierżawiły zamek za symboliczną reichsmarkę34 na okres stu lat.

      To właśnie tu w krypcie miał płonąć wieczny ogień. Himmler miał na jego punkcie obsesję i gdzie tylko mógł dołączał – rzekomo jako symbol domowego ogniska – paskudne ceramiczne lichtarze. Wręczał je matkom, które urodziły trzecie dziecko, a w zasadzie obdarowywał nimi maleństwo, co budziło zazdrość u starszego rodzeństwa, dawał je podczas ślubów na szczęście młodej parze i przy okazji wręczania nagród i odznaczeń. Członkowie SS dostawali świeczniki Julleuchter jako prezenty z okazji przesilenia zimowego, pogańskiego święta, które według ideologów nazizmu miało zastąpić Boże Narodzenie.

      Świecznik Julleuchter (z archiwum prywatnego)

      To właśnie w średniowiecznych murach Wewelsburga odbywały się najtajniejsze z tajnych spotkań elity SS. To podczas seansów spirytystycznych nawiązywano kontakt z duchami-przewodnikami, których część, jak to było w przypadku Himmlera, stawała się przewodnikami duchowymi i mentalnymi oraz kołem zamachowym dalszych działań. Nafaszerowany okultystycznymi, astronomicznymi i alchemicznymi symbolami, ze szczególnie magicznym składającym się z trzech swastyk czarnym słońcem, stał się Mekką, do której pielgrzymowali najwyżsi rangą. Nie bez powodu zabobonni Niemcy, z lubością noszący w portfelach zasuszone czterolistne koniczynki, za swój znak rozpoznawczy obrali odwieczny symbol szczęścia, któremu niesłusznie przypisuje się germańskie pochodzenie.

      Czarne słońce (z archiwum prywatnego)

      Swastyka35 stała się krucyfiksem wyznawców nowej religii, którą, poza oczywiście mundurami, pieniędzmi, odznakami i flagami, upstrzone były sztućce, wazony, serwetki, porcelana, także Rosenthala, meble, posadzki, jednym słowem wszystko, co miało poziomą albo pionową powierzchnię, na której dało się ten symbol wyryć, wymalować czy nadrukować.

      Himmler, opętany poszukiwaniem Świętego Graala nazizmu, macierzy rasy i praźródła wszystkiego, zorganizował ekspedycję naukową, która w 1938 roku wyruszyła do Tybetu, by odnaleźć „skamieliny” rasy, głównie w postaci czaszek (obsesyjnie je wówczas wszystkim mierzono).

      Himmler bodaj bardziej niż Hitler był przekonany co do możliwości i konieczności СКАЧАТЬ