In de gaten. Блейк Пирс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ te vergeten, hah, dacht Riley.

      Ze wist al zeker dat ze Ryan Paige niet snel zou vergeten.

      Wees voorzichtig met hem, zei ze tegen zichzelf.

      Toen zei ze: ‘Ehm… ben je een student hier bij Lanton?’

      Hij knikte en zei: ‘Rechtenstudie. Dit is ook mijn laatste jaar.’

      Hij zei het alsof er geen reden was om onder de indruk te zijn.

      En natuurlijk was Riley onder de indruk.

      Ze zaten een tijdje te praten, ze wist niet precies hoe lang.

      Toen hij haar vroeg wat ze van plan was om na het afstuderen te doen, moest Riley toegeven dat ze het niet zeker wist.

      ‘Ik zal een of andere baan moeten zoeken,’ vertelde ze hem. ‘Ik denk dat ik een manier moet bedenken om naar de onderzoeksschool te gaan als ik in mijn vakgebied wil kunnen werken.’

      Hij knikte goedkeurend en zei: ‘Ik heb bij verschillende advocatenkantoren navraag gedaan. Een aantal ziet er veelbelovend uit, maar ik moet mijn volgende stap heel goed overwegen.’

      Terwijl ze aan het praten waren, realiseerde Riley zich dat wanneer hun ogen elkaar ontmoetten en hun blikken elkaar even vasthielden, dat er een lichte tinteling door haar lichaam stroomde.

      Gebeurde dat ook bij hem? Ze merkte dat hij een paar keer plotseling wegkeek.

      Tijdens een pauze in het gesprek, dronk Ryan zijn biertje op en zei toen: ‘Luister, het spijt me dat ik ineens weg moet, maar ik heb in de ochtend een les en ik moet nog wat studeren.’

      Riley was bijna met stomheid geslagen.

      Ging hij haar niet versieren?

      Nee, dacht ze. Daar heeft hij teveel klasse voor.

      Niet dat hij geen interesse in haar had; ze was er zeker van dat hij dat wel had.

      Maar hij wist beter dan bij haar te hard van stapel te lopen.

      Indrukwekkend, dacht ze.

      Ze slaagde erin om te antwoorden: ‘Ja, ik ook.’

      Hij glimlachte een oprecht ogende lach.

      ‘Het was leuk je te ontmoeten, Riley Sweeney.’

      Riley glimlachte terug.

      ‘Het was ook leuk om jou te ontmoeten, Ryan Paige.’

      Ryan grinnikte en zei: ‘Aw, je weet het nog.’

      Zonder nog een woord te zeggen, stond hij op en vertrok.

      Riley’s hoofd was helemaal in de war van wat er niet was gebeurd. Ze hadden geen telefoonnummers uitgewisseld, ze had niet gezegd in welk studentenhuis ze zat en ze had nog steeds geen idee waar hij woonde. En hij had haar niet eens op een echte toekomstig date gevraagd.

      Het was niet, omdat hij niet verwachtte dat er een echte date zou zijn, daar was ze zeker van.

      Nee, hij was gewoon zelfverzekerd. Hij was er zeker van dat hun wegen snel weer zouden kruisen en hij verwachtte dat de chemie zijn werk zou doen.

      En Riley geloofde voor meer dan de helft dat hij gelijk had.

      Op dat moment hoorde ze Trudy’s stem roepen.

      ‘Hé, Riley! Wie was die knappe vent?’

      Riley draaide zich om en zag Trudy de trap afkomen, met een volle kan bier in de ene hand en een glas in de andere. Drie andere meisjes uit hun studentenhuis liepen achter haar aan. Ze zagen er allemaal behoorlijk dronken uit.

      Riley gaf geen antwoord op Trudy’s vraag. Ze hoopte alleen dat Ryan nu buiten gehoorsafstand was.

      Toen de meisjes de tafel naderden, vroeg Riley...

      ‘Waar is Rhea?’

      Trudy keek om zich heen.

      ‘Ik weet niet,’ zei ze met een onduidelijke stem. ‘Waar ís Rhea?’

      Een van de andere meisjes zei: ‘Rhea is terug naar de campus gegaan.’

      ‘Wat!’ zei Trudy. ‘Ze is weggegaan en heeft niks tegen me gezegd?’

      ‘Ze heeft het tegen je gezegd,’ zei een ander meisje.

      De meisjes stonden op het punt om bij Riley in het zithoekje te klimmen. In plaats van ingesloten te raken, stond Riley van haar stoel op.

      ‘We zouden allemaal naar huis moeten gaan,’ zei ze.

      Met een stortvloed van protesten gingen de meisjes giechelend zitten en zich blijkbaar settelen voor een lange nacht.

      Riley gaf het op. Ze liep naar boven en de voordeur uit. Buiten ademde ze diep de koele, frisse lucht in. Het was maart en soms was het hier ‘s nachts koud in de Shenandoah-vallei van Virginia, maar na de benauwde, met rook gevulde bar was de kilte welkom.

      Het was terug naar de campus en haar studentenhuis een korte, goed verlichte wandeling. Ze had het gevoel dat de avond behoorlijk goed was verlopen. Ze had maar een glas wijn gedronken, net genoeg om te ontspannen en er was ook die man geweest...

      Ryan Paige.

      Ze glimlachte.

      Nee, ze was zijn naam niet vergeten.

      *

      Riley sliep diep en droomloos toen iets haar wakker schudde.

      Wat? vroeg ze zich af.

      Eerst dacht ze dat misschien iemand aan haar schouder had geschud.

      Maar nee, dat was het niet.

      Terwijl ze in de duisternis van haar studentenkamer staarde, hoorde ze het geluid weer.

      Een kreet.

      Een stem vol van angst.

      Riley wist dat er iets vreselijks was gebeurd.

      HOOFDSTUK TWEE

      Riley was uit bed en op haar voeten voordat ze volledig wakker was.

      Dat geluid was verschrikkelijk.

      Wat was het?

      Toen ze het licht naast haar bed aan deed, bromde een vertrouwde stem vanaf de andere kant van de kamer: ‘Riley, wat is er aan de hand?’

      Trudy lag volledig gekleed in haar eigen bed en beschermde haar ogen tegen het licht. Ze was daar duidelijk in een vrij dronken toestand neergestort.

      Riley had door de binnenkomst van haar kamergenoot heen geslapen.

      Maar СКАЧАТЬ