Eens weggekwijnd. Блейк Пирс
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Eens weggekwijnd - Блейк Пирс страница 5
Название: Eens weggekwijnd
Автор: Блейк Пирс
Издательство: Lukeman Literary Management Ltd
Жанр: Зарубежные детективы
isbn: 9781094305073
isbn:
Jilly glimlachte nerveus terwijl Ryan zich voorstelde en haar omhelsde.
Opeens kwam Gabriela vanaf beneden de trap op rennen, en stelde ze zichzelf voor met een brede lach.
“Welkom bij de familie!” riep Gabriela uit, en ze knuffelde Jilly.
Het viel Riley op dat de huid van de stevige Guatemalteekse vrouw maar iets donkerder was dan Jilly’s olijfkleurige huidtint.
“Vente!” zei Gabriela, die Jilly’s hand pakte. “Laten we naar boven gaan. Ik zal je je kamer laten zien!”
Maar Jilly trok haar hand terug en bleef trillend staan. Tranen begonnen over haar wangen naar beneden te stromen. Ze ging op de trap zitten en huilde. April ging naast haar zitten en legde haar arm om haar schouders.
“Wat is er, Jilly?” vroeg April.
Jilly schudde treurig haar hoofd.
“Ik weet het niet,” snikte ze. “Het is gewoon... Ik weet het even niet. Het is zoveel allemaal.”
April glimlachte warm en klopte haar zachtjes op haar rug.
“Ik weet het, ik weet het,” zei ze. “Kom mee naar boven. Je voelt je binnen de kortste keren thuis.”
Jilly stond gedwee op en volgde April naar boven. Riley was blij met hoe goed haar dochter met de situatie omging. Natuurlijk had April altijd al gezegd dat ze een klein zusje wilde. Maar April had zelf wat moeilijke jaren meegemaakt, en was ernstig getraumatiseerd door criminelen die wraak op Riley wilden nemen.
Misschien, dacht Riley hoopvol, kan April Jilly beter begrijpen dan dat ik dat kan.
Gabriela keek de twee meisjes meelevend na.
“¡Pobrecita!” zei ze. “Ik hoop dat het goed met haar komt.”
Gabriela ging terug naar beneden en liet Riley en Ryan alleen. Ryan keek wat beduusd naar de trap.
Ik hoop dat hij zich niet bedacht heeft, dacht Riley. Ik zal zijn steun nodig hebben.
Er was veel gebeurd tussen haar en Ryan. Hij was tijdens de laatste jaren van hun huwelijk veel vreemdgegaan en had zijn vaderrol niet vervuld. Ze waren uit elkaar gegaan en gescheiden. Maar Ryan leek de laatste tijd veranderd te zijn, en ze hadden voorzichtig wat meer tijd met elkaar doorgebracht.
Ze hadden het erover gehad om Jilly in hun leven te brengen. Ryan had enthousiast over het idee geleken.
“Ben je hier nog steeds oké mee?” vroeg Riley aan hem.
Ryan keek naar haar en zei, “Ja. Maar ik zie dat het wel lastig gaat worden, hoor.”
Riley knikte. Toen viel er een ongemakkelijke stilte.
“Ik denk dat ik maar beter kan gaan,” zei Ryan.
Riley voelde zich opgelucht. Ze gaf hem een vluchtige kus, en hij trok zijn jas aan en vertrok. Riley schonk wat te drinken voor zichzelf in en ging in haar eentje in de woonkamer zitten.
Wat heb ik ons allemaal op de hals gehaald? vroeg ze zich af.
Ze hoopte maar dat haar goede bedoelingen haar gezin niet weer zouden verscheuren.
HOOFDSTUK TWEE
Riley werd de volgende morgen wakker met een hart vol bezorgdheid. Dit zou de eerste dag van Jilly’s leven bij haar thuis zijn. Ze hadden veel te doen vandaag en Riley hoopte dat er geen problemen in petto waren.
Ze had zich gisteravond gerealiseerd dat Jilly’s overgang naar haar nieuwe leven voor hun allemaal hard werken zou worden. Maar April was bijgesprongen en had Jilly geholpen om haar draai te vinden. Ze hadden kleren uitgekozen die Jilly vandaag kon dragen. Deze kwamen niet uit de schamele boodschappentas waarin ze al haar bezittingen had meegenomen, maar uit een stapel nieuwe kleding die Riley en April voor haar hadden gekocht.
Uiteindelijk waren Jilly en April naar bed gegaan.
Riley was dat ook, maar ze had onrustig en woelig geslapen.
Nu stond ze op, kleedde ze zich aan, en liep ze recht naar de keuken, waar April Gabriela hielp bij het maken van het ontbijt.
“Waar is Jilly?” vroeg Riley.
“Ze is nog niet uit bed,” zei April.
Riley’s zorgen liepen op.
Ze liep naar onderaan de trap en riep, “Jilly, tijd om op te staan.”
Er kwam geen antwoord. Een golf van paniek spoelde over haar heen. Was Jilly ’s nachts weggelopen?
“Jilly, hoor je me?” riep ze. “We moeten je vanmorgen op school inschrijven.”
“Ik kom eraan,” riep Jilly terug.
Riley zuchtte van opluchting. Jilly klonk chagrijnig, maar ze was tenminste hier en ze werkte mee.
Die chagrijnige toon had Riley de afgelopen jaren vaak bij April gehoord. April leek er nu overheen te zijn, maar soms viel ze er nog in terug. Riley vroeg zich af of ze het aankon om nog een tiener op te voeden.
Op dat moment klopte iemand op de voordeur. Riley deed open en zag haar buurman uit het rijtjeshuis naast haar, Blaine Hildreth, staan.
Riley was verbaasd om hem te zien, maar wel blij. Hij was een paar jaar jonger dan zij, en was een charmante en aantrekkelijke man die een chic restaurant in het centrum had. Eerlijk gezegd voelde ze zich onmiskenbaar tot hem aangetrokken, wat de mogelijke verzoening met Ryan lastiger maakte. Maar bovenal was Blaine een geweldige buurman en waren hun dochters beste vriendinnen.
“Hoi, Riley,” zei hij. “Ik hoop dat het niet te vroeg is.”
“Helemaal niet,” zei Riley. “Wat is er aan de hand?”
Blaine haalde met een nogal droevige glimlach zijn schouders op.
“Ik wilde even afscheid komen nemen,” zei hij.
Riley’s mond viel open van verbazing.
“Wat bedoel je?” vroeg ze.
Hij aarzelde even, en voordat hij antwoord kon geven zag Riley de enorme vrachtwagen die voor zijn huis geparkeerd stond. Verhuizers droegen meubilair vanuit Blaine’s huis de vrachtwagen in.
Riley snakte naar adem.
“Je gaat verhuizen?” vroeg ze.
“Het leek een goed idee,” zei Blaine.
Riley gooide er bijna uit, “Waarom?”
Maar het was overduidelijk waarom. Het was gebleken dat het gevaarlijk en beangstigend was om naast Riley te wonen, zowel voor Blaine als voor zijn dochter. Het verband dat nog op zijn gezicht zat was hier een wrede herinnering aan. Blaine was ernstig gewond geraakt toen hij April СКАЧАТЬ