Еракка китеп кара = Взгляни издалека. Мөдәррис Әгъләмов
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов страница 12

СКАЧАТЬ капка баганасына

      Елга бер тапкыр башымны имәсәм,

      Керткәндә кертә, чыкканда сыймыйсың,

      Менә шул,

      Кеше ышанмас – кешегә сөйләсәм…

      Читтә йөреп, туган телне онытып,

      Өйгә кайткач белер-белмәс сөйләсәм,

      Мич авызы тешен ыржайтып көлә,

      Менә шул,

      Кеше ышанмас – кешегә сөйләсәм…

      Ул гынамы, хәтта халык җырлары,

      Эчтәлеген аңламыйча көйләсәм,

      Тамагыма сөяк булып кадала,

      Менә шул,

      Кеше ышанмас – кешегә сөйләсәм…

      Хәреф танымаган надан бозауны

      Якын итеп муеныннан сөймәсәм,

      Койрыгын чөеп, бер читкә тайпыла,

      Менә шул,

      Кеше ышанмас – кешегә сөйләсәм…

      Ә барыбер, туган җиргә кайттыммы,

      Күкрәк тулып күтәрелә бер аһәң…

      Этләре дә иҗекләп җыр яздыра,

      Менә шул,

      Сез дә ышанмассыз әле, сөйләсәм…

      Кичке уен

      Аягында кызыл читек,

      Хисләремне китеп-китеп,

      Китеп-китеп алды кебек,

      Кыз бала.

      Бармагында көмеш уймак,

      Уймак ирен бары уйнап,

      Уйнап-көлеп калды кебек,

      Һай, кызый!

      Күз төбендә кара сөрмә,

      Сөрмә эчендәге сергә

      Җанны тартып алды бугай

      Кыз бала.

      Иңнәрендә озын толым,

      Шул толымга җиткәч, юлым

      Буталды да калды бугай,

      Һай, кызый!

      Йөрәгемне телеп-телеп,

      Телеп-телеп алды кебек,

      Тальян тарта белмисең дип,

      Кыз бала.

      Белмәсәм дә тальян тарта,

      Назлап иркәли, ярата

      Беләм ич мин, күрмисең бит,

      Һай, кызый!

      Тамырлар

      Актарылып-актарылып ауган

      Агачларның

      Тамырларын гына күр әле!

      Әйләнер дә, әйләнер дә туктар

      Күз карашым,

      Һәрбер чаты аның Шүрәле…

      Актарылып-актарылып ауган

      Агачларым

      Йөрәгемнән кубарылганмы?

      Һәр көн саен, һәр көн саен шулай

      Күз карашым

      Капшап чыга чиксез урманны…

      Актарылып-актарылып ауган…

      Тик сабырлар…

      Безгә охшаганнар лабаса…

      Син кем җиргә? Күккә кулын сузган

      Шул тамырлар

      Шүрәледәй кытыкламаса…

      «Без – тормышның төпчек улы…»

      Без – тормышның төпчек улы,

      Иркәләнсәк – бар хакыбыз.

      Менә ул – без… Бары шулай,

      Бары шулай яратыгыз.

      Адашасың, үртәләсең,

      Яшәү эзләп сәяхәттән.

      Йә, кем, түшәгендә ятып,

      Иң акыллы сүзен әйткән?

      Әйтсә-әйткән, арып-талып

      Түшәгенә кайтып аугач;

      Адәм кулы тимәгәндә,

      Аягүрә үлә агач.

      Була шундый мизгелләрем:

      Аһәң алып тәүге җырдан,

      Идел-йортның туфрагында

      Шул агачтай басып торам…

      Басып торам, әйтерсең СКАЧАТЬ