Яктылык сулышы = Дыхание света. Альфия Ситдикова
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Яктылык сулышы = Дыхание света - Альфия Ситдикова страница 12

СКАЧАТЬ кешене кыскарттык…» – дип, беркем дәшми,

      Берәүгә эш биргән үзен йөз кат мактый.

      Каршы дәшсәң, тиз кыскарта телеңне ул,

      Җиргә салып, итек белән җаның таптый.

      Рәхәт илдә рәхәт чигеп яши халык.

      Сусыз җирдә йөзеп йөри алтын балык.

      Дилбегәне кулга тоткан мыек майлап

      Көлеп тора: «Халык, – диеп, – аңгыра сарык».

      Белми әле башлы тинтәк ирек кошы

      Таң каршылау өчен канат кагынганын.

      Вакыт кулы беркөн килеп тартып алыр

      Ялган-мәкер белән сырган одеялын.

      Төшкә керсә

      Төштә күргән өндә алга килә…

      Күрәзәче түгел түгелен.

      Тик шулай да, ни буласын алдан

      Сизеп тора минем күңелем.

      Өметләрнең киселеп төшүләре

      Уелып калган яшьлек мәлендә.

      Читләр ничек сине үз итсен дә

      Уе белән керсен хәлеңә?!

      Кешенеке кештәктә, дип, халык

      Хак сүзләрен әйткән күптәннән.

      Төшкә кергән алга килә икән,

      Бу алхәбәр, димәк, үткәннән.

      Үзгәрми ул

      «Дөнья кая бара?» – дип сорыйбыз,

      Без барабыз дөнья артыннан.

      Күпме җаннар бәргәләнеп ята,

      Егылып төшкәч гомер атыннан.

      Дөнья бармый, кеше чабып бара,

      Мәңге куып тотмас булса да.

      Гомер узып, кыйналудан сынып,

      Күңел әрнеп, җаны тузса да.

      Куа кеше мал һәм дан артыннан,

      Ваклый-ваклый һаман үз-үзен.

      Дөнья көлә: «Куып тоталмассың.

      Халык – балык, ач, дип, ач күзең».

      Үзгәрми ул дөнья, шул ук килеш,

      Тик без генә никтер үзгәрәк.

      Китекләнә күңел, уйласак та

      Дөнья, диеп, барыбер түгәрәк.

      Кем өчендер чите кителгәндер,

      Кем өчендер дөнья – куласа.

      Кем шатлана һәрбер туган көнгә,

      Кем моңая, уйлар уйласа.

      Кешелекнең йокымсырап яткан,

      Тәмле төшләр күргән сәгате.

      Дөнья шул ук, безне үзгәрер дип,

      Югалтса да күптән тәкатен.

      Без куабыз дөнья артыннан…

      Гомер арбасы

      Җиргә яшәр өчен киләбез дә,

      Яши белми китеп барабыз.

      Туган көннән алып ахыргача,

      Шыгырдавык тәгәрмәчен сынап,

      Тәгәри лә тормыш арбабыз.

      Майланмаган арба тәгәрмәче

      Көпчәгеннән төшеп калганчы,

      Иманына тугры калмый бәндә,

      Коры вәгъдә бирә, ялганчы,

      Арбасыннан төшеп калганчы.

      Үзен үзе алдый: «Иртәгәдән

      Билләһи, ди, шиксез, үзгәрәм.

      Үзем үзгәрмәсәм, бу дөньяны

      Теләгәнчә көйлим, үзгәртәм».

      Моң агыла, никтер, күзләрдән.

      Үзгәрергә җитми көчебез дә,

      Тәгәри, һай, тормыш арбасы.

      Вакыт җитә, юктыр бер чарасы,

      Тиздән инде төшеп каласы,

      Шыгыр-шыгыр гомер арбасы…

      Яши шагыйрь

      Янып яшәр өчен туа шагыйрь.

      Җанын иңләп, давыл кузгала.

      Йөрәк СКАЧАТЬ