Яктылык сулышы = Дыхание света. Альфия Ситдикова
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Яктылык сулышы = Дыхание света - Альфия Ситдикова страница 11

СКАЧАТЬ үлсә.

      Төп байлык ул – безнең нәселебез.

      Рухи ныклык – сөйләр телебез.

      Сәнгатебез, җыр-моң, әһле китап,

      Башкаларга әйтер сүзебез.

      Без эзләргә тиеш шушы сүзне,

      Җиткерергә тиеш халыкка.

      Язылмасын «беткән милләт» дигән

      Яман сүзләр язмыш-ярлыкка.

      Бүген әйтәм

      Сабыр ит син, диләр. Сабыр булып,

      Инде күпме гомер яшәлгән.

      Тәнне ташлап, җаным сәфәр китсә,

      «Илем!» – диеп бер сүз дәшәлмәм.

      Түзем булу кирәк, диләр дә бит,

      Ничә гасыр түзгән татарым!

      Милләт әгәр бер көн юкка чыкса,

      Ничек тыныч йоклап ятармын?

      Җан әйләнеп кабат җиргә кайтыр,

      Ялганырга милләт җанына.

      Сабыр итмим, бүген әйтәм сүзем

      Җандай якын күргән халкыма.

      Гомере җитмәс

      Кыска гына гомер яшәсә дә,

      Әверелеп якты йолдызга,

      Каләм белән Тукай бөтен татар

      Халкы өчен туры юл сыза.

      Сатсалар да Печән базарында,

      Сатылмаган мәкер, ялганга.

      Гасырларга онытылмаслык исеме

      Шигырьләре аша ялгана.

      Һәрбер язган сүзе шигыренең

      Коръән аятенә тиңләрлек.

      Ничә гасыр яшәсә дә татар,

      Гомере җитмәс әҗерен түләрлек.

      Гомер үтеп бара

      «Тормышның кыска икәнен исеңдә тотып яшә».

Гораций

      Телне кисеп, әйтер сүзен өзеп,

      Типмәгәндер читләр артына.

      Телне телгә кушып, сүзне бозып,

      Яши никтер яше-карты да.

      Яраклаша татар, анасын да,

      Баласын да сата, кызганмый.

      Дөнья куа, алтын-көмеш җыя,

      Милләт диеп җаны сызланмый.

      Гомер үтеп бара, сизелми дә…

      Суга күрмә теземә

      Чынбарлыкны онытасы килә,

      Оныттырмый тормыш минут та,

      Канат куя кайчак иңбашыңа,

      Йә биетә сине ул утта.

      Кайгылардан сынам дигән чакта,

      Дөнья көлеп карый күзеңә,

      Каеннарның тузларына кадәр

      Мохтаҗ икән язар сүземә.

      Суга күрмә, тормыш, теземә…

      Җәяүле җил

      Җәяүле җил урам буйлап атлый,

      И сөйләшә кайчак шым гына.

      Йә эт сыман өреп, улап ала,

      Йә тукталып уйлый тын гына.

      Җәяүле җил, этә-төртә, күрче,

      Атлап бара үзәк урамнан.

      Җил иркенә бирелгәннәр, кулын

      Сузып, хәер сорый буранда.

      Җәяүле җил әрсез, кочагыңа

      Атылып керә кинәт, сораусыз.

      Җиде җилнең җиде өне җанда,

      Җиде төштәй, ләкин юраусыз.

      Тугарылган җәяүле җил йөри,

      Дөнья буйлап бәрелеп-сугылып.

      Җил тавышы җанга кереп кала,

      Мәңге тынмас гамьле уй булып…

      Вакыт килер беркөн

      Сөяр өчен яратылган җаным бүген

      Ил гаменә баткан көйгә уйга талды.

      Сандугач та сайравыннан СКАЧАТЬ