Wspomnienia w kolorze sepii. Anna J. Szepielak

Чтение книги онлайн.

      – Poczekajcie. – Dziewczyna uspokajającym gestem dała znać gościom na wozach, by nie wysiadali. – Czego wam potrzeba, mateczko? – spytała łagodnie, nachylając się do starej kobiety. – Nie mamy przy sobie pieniędzy, ale furmani dostali placków weselnych i gorzałki. Podzielą się, kiedy ich poproszę.

      Zgarbiona staruszka uniosła trzęsącą się głowę i wyblakłymi szarymi oczyma przenikliwie spojrzała na dziewczynę. Ponieważ nic nie odpowiedziała, mężczyzna stojący nieopodal młodej żony porozumiał się z woźnicą, sięgnął w głąb furmanki i wydobył z niej mały pakunek.

      – Wypijcie za nasze zdrowie – powiedział, wręczając go żebraczce. – Mario, pora już. – Spojrzał na żonę. – Goście na nas czekają, a do twojego domu jeszcze spory kawałek drogi.