Fjällbacka. Camilla Lackberg

Чтение книги онлайн.

      – Czy moglibyście popilnować Lea? – Paula wprawdzie mówiła do matki, ale zerkała na Mellberga. Wkrótce po narodzinach syna obie z Johanną odkryły, że nowy partner matki jest idealną niańką. Mellberg nie był w stanie odmówić.

      – Nie za bardzo… – zaczęła Rita, ale Mellberg wpadł jej w słowo.

      – Nie ma problemu, popilnujemy małego. Idźcie sobie.

      Rita westchnęła z rezygnacją, ale z czułością spojrzała na swego nieokrzesanego mężczyznę. Wiedziała, że wielu ludzi uważa go za prostaka i gbura, ale ona od początku dostrzegała również inne cechy, takie, które mądra kobieta potrafi wydobyć z mężczyzny.

      Miała rację. Traktował ją jak królową. Zresztą wystarczyło zobaczyć, jak patrzy na jej wnuka, by się przekonać, co to za człowiek. Pokochał małego tak gorąco, że Rita została zepchnięta na dalszy plan. Uznała jednak, że może z tym żyć. W dodatku nauczyła go poruszać się na parkiecie. Może nie zostanie królem salsy, ale już nie myślała o nakładaniu stalowych osłonek na palce nóg.

      – Gdybyś dał radę sam się nim zająć, może mama mogłaby do nas dołączyć? Chcemy z Johanną pojechać do Torp, kupić to i owo do pokoju Lea.

      – Dawajcie go tu. – Bertil machnął do Pauli, żeby podała mu małego. – Pewnie, że poradzimy sobie przez parę godzin. Jedna, dwie butelki na wypadek, gdyby zgłodniał, i towarzystwo dziadka Bertila. Gdzie mu będzie lepiej?

      Paula podała mu synka. Mellberg wziął go na ręce. Boże, co za niedobrana para. Nie dało się jednak zaprzeczyć, że kontakt mają znakomity. Wprawdzie Paula nadal uważała Bertila Mellberga za najgorszego szefa, jakiego można sobie wyobrazić, ale dziadkiem okazał się cudownym.

      – Poradzisz sobie? – spytała niespokojnie Rita. Pomagał jej wprawdzie przy dziecku, ale doświadczenie w opiece nad niemowlętami miał niewielkie. Jego własny syn, Simon, pojawił się w jego życiu dopiero jako nastolatek.

      – No jasne – odparł Mellberg z oburzeniem. – Jedzenie, sranie, spanie. Co w tym trudnego? Sam robię to od ponad sześćdziesięciu lat. – Niemal wypchnął je z mieszkania i zamknął za nimi drzwi. Wreszcie zostaną sami, we dwóch, on i mały.

      Dwie godziny później był zlany potem. Leo krzyczał na całe gardło, w pokoju unosił się zapach kupy. Dziadek Bertil podejmował desperackie próby ukołysania do snu krzyczącego coraz głośniej dziecka. Jego włosy, zazwyczaj zwinięte na czubku głowy w kształt ptasiego gniazda, które miało ukryć łysinę, zwisały nad prawym uchem, a plamy potu pod pachami były wielkości talerza.

      Zaczynał panikować i zerkać na stojący na stole telefon. Zadzwonić do dziewczyn? Pewnie są jeszcze w Torp i nawet gdyby zaraz wsiadły do samochodu, będą nie wcześniej niż za trzy kwadranse. Zresztą jeśli je wezwie, już nie odważą się powierzyć mu małego. Nie, sam musi dowiosłować do brzegu. Przecież w ciągu wieloletniej służby miewał do czynienia z rozmaitymi ciemnymi typami, uczestniczył w strzelaninach i obezwładnianiu naćpanych nożowników, więc i z tym powinien sobie poradzić. Chłopiec był niewiele większy od bochenka chleba, ale głos miał jak prawdziwy facet.

      – Dobra, stary, spróbujmy to przeanalizować – powiedział, odkładając rozzłoszczonego niemowlaka. – Zesrałeś się porządnie. W dodatku pewnie jesteś głodny. Innymi słowy, kryzys z obu końców. Pytanie, od którego końca zacząć – mówił głośno, próbując przekrzyczeć dziecko. – Według СКАЧАТЬ