Przekleństwa niewinności. Jeffrey Eugenides

Чтение книги онлайн.

      Stojąc w jego sypialni, zobaczyliśmy, że ramię przeobraziło mu się w zgrabny garb.

      – Aż smutno pomyśleć o tych dziewczynkach – powiedział. – Cóż za marnotrawstwo życia.

      Zgodnie z najpopularniejszą w tym czasie teorią winny był Dominic Palazzolo. Dominic był synem imigrantów, mieszkającym ze swoimi krewnymi do czasu, gdy jego rodzice urządzą się w Nowym Meksyku. Był pierwszym chłopakiem w sąsiedztwie, który nosił okulary słoneczne, a w ciągu tygodnia od przyjazdu zakochał się. Obiektem jego pożądania nie była jednak Cecilia, ale Diana Porter, dziewczyna o kasztanowych włosach i ładnej, aczkolwiek nieco końskiej twarzy, mieszkająca w porośniętym bluszczem domku nad jeziorem. Niestety, nie zauważała, jak Dominic gapi się przez ogrodzenie, gdy ona zapamiętale gra w tenisa na ziemnym korcie czy też jak leży na leżaku przy basenie oblana potem niczym nektarem. Gdy spotykaliśmy się na naszym rogu, w grupie kumpli, Dominic Palazzolo nie włączał się do rozmów na temat baseballu czy dowożenia autobusem do szkoły, ponieważ znał tylko kilka angielskich słów, ale od czasu do czasu odchylał głowę do tyłu, tak że w jego okularach słonecznych odbijało się niebo, i wzdychał:

      – Kocham ją.

      Mówił to z takim wyrazem twarzy, jakby sam był zaskoczony głębokością tego twierdzenia – jakby krztusząc się, wykaszlał perłę.

      Na początku czerwca, gdy Diana Porter wyjechała na wakacje do Szwajcarii, Dominic był niepocieszony.

      – W dupie mam Najświętszą Pannę – powiedział przybity. – W dupie mam Boga.

      I aby okazać swoją rozpacz i znaczenie swojej miłości, wspiął się na dach domu swoich krewnych i skoczył.

      Patrzyliśmy na niego. Obserwowaliśmy, jak z ogródka przed swoim domem patrzy na niego Cecilia Lisbon. Dominic Palazzolo, w swoich obcisłych spodniach, swoich kowbojkach, z włosami zaczesanymi wysoko nad czołem, wszedł do domu, widzieliśmy, jak mija panoramiczne okna na parterze; potem pojawił się w oknie na piętrze, z jedwabną chustką zawiązaną na szyi. Wspiął się na gzyms i wczołgał na płaski dach. Stojąc tam, na górze, wyglądał właśnie tak, jak wyobrażaliśmy sobie Europejczyka – słabowity, schorowany, chimeryczny. Stanął na palcach przy krawędzi dachu, jak skoczek stojący na trampolinie, i szepcząc do siebie: „kocham ją”, przeleciał obok okien i wylądował w zadbanych krzakach na podwórzu.

      Nic sobie nie zrobił. Wstał po upadku, złożywszy dowód swej miłości, a kilka domów dalej, jak utrzymywali niektórzy, miłość rozgorzała w Cecilii Lisbon. Amy Schraff, która znała Cecilię ze szkoły, powiedziała, że przez ostatni tydzień przed rozdaniem świadectw Cecilia potrafiła mówić tylko o Dominicu. Zamiast uczyć się do egzaminów, spędzała godziny nauki własnej na sprawdzaniu w encyklopedii hasła WŁOCHY. Zaczęła mówić „Ciao” i wymykać się do katolickiego kościoła św. Pawła nad jeziorem, aby skropić sobie czoło wodą święconą. W stołówce Cecilia zawsze wybierała spaghetti z klopsikami, nawet w gorące dni, gdy było tam gęsto od oparów instytucjonalnego jedzenia, jakby jedząc to samo co Dominic Palazzolo, mogła się do niego zbliżyć. Gdy jej zauroczenie sięgnęło zenitu, kupiła krzyż, który później Peter Sissen widział udekorowany biustonoszem.

      Zwolennicy tej teorii zawsze wskazywali na jeden podstawowy fakt – na tydzień przed samobójczą próbą Cecilii rodzina Dominica Palazzolo wezwała go do Nowego Meksyku. Znowu zaczął bluźnić Bogu, mówiąc, że СКАЧАТЬ