Ciemniejsza strona Greya. Э. Л. Джеймс
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Ciemniejsza strona Greya - Э. Л. Джеймс страница 23

Название: Ciemniejsza strona Greya

Автор: Э. Л. Джеймс

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Эротическая литература

Серия:

isbn: 978-83-8110-030-4

isbn:

СКАЧАТЬ zamierza mi zrobić? Nieśmiało kiwam głową.

      Nabiera kolejną porcję i przybliża łyżeczkę do mojej twarzy. Otwieram usta, a wtedy on szybko wkłada ją do swoich.

      – Są za dobre, żeby się dzielić – oświadcza, uśmiechając się szelmowsko.

      – Ej – protestuję.

      – Ależ, panno Steele, lubi pani wanilię?

      – Tak. – Mówię to głośniej, niż zamierzałam, i bezskutecznie próbuję go z siebie zrzucić.

      Śmieje się.

      – Stajemy się zadziorni, tak? Na twoim miejscu bym tego nie robił.

      – Lody – mówię prosząco.

      – Cóż, jako że tak wiele mi dzisiaj dałaś rozkoszy, panno Steele… – Ustępuje i podaje mi łyżeczkę pełną lodów. Tym razem pozwala mi je zjeść.

      Chce mi się śmiać. On naprawdę świetnie się bawi, a jego dobry humor jest zaraźliwy. Nabiera kolejną łyżeczkę i znów mnie częstuje; a potem jeszcze raz. Okej, wystarczy.

      – Hmm, cóż, to całkiem dobry sposób na zmuszenie cię do jedzenia. Mógłbym się do tego przyzwyczaić.

      Nabiera lody na łyżeczkę i zbliża ją do mych ust. Tym razem trzymam je zaciśnięte i kręcę głową. Christian pozwala, aby powoli się roztopiły, po czym kapie mi nimi na szyję i piersi. Nachyla się i bardzo powoli je zlizuje. Moje ciało natychmiast rozpala pożądanie.

      – Mhm. Z pani ciała, panno Steele, są jeszcze smaczniejsze.

      Pociągam za pasek szlafroka i łóżko skrzypi złowieszczo, ale mam to gdzieś – całą trawi mnie ogień. Christian nabiera kolejną łyżeczkę i upuszcza lody na moje piersi. Następnie rozsmarowuje je łyżeczką po obu piersiach i brodawkach.

      Och… zimne. Brodawki natychmiast twardnieją pod chłodną warstwą.

      To prawdziwe męczarnie. Gdy lody zaczynają się rozpuszczać, spływają z mego ciała na łóżko. Usta Christiana kontynuują swoje słodkie tortury, mocno ssąc, delikatnie muskając. Och, błagam! Głośno dyszę.

      – Chcesz trochę? – I nim zdążę cokolwiek odpowiedzieć, jego język wsuwa się do mych ust. Jest zimny, zręczny, smakuje wanilią i Christianem. Pyszny.

      Gdy zaczynam się przyzwyczajać do tego doznania, on znowu siada i przesuwa łyżeczkę z lodami środkiem mego ciała, przez brzuch aż do pępka, gdzie pozostawia porcyjkę lodów. Och, są bardzo zimne, ale w dziwny sposób palą mi skórę.

      – Już to kiedyś robiłaś. – Oczy Christiana lśnią. – Będziesz musiała leżeć nieruchomo, w przeciwnym razie lody wylądują na łóżku. – Całuje po kolei obie piersi i mocno ssie brodawki, po czym jego usta podążają śladem lodów w dół mego ciała, ssąc i liżąc.

      A ja się staram. Naprawdę się staram leżeć nieruchomo, pomimo tego przyprawiającego o zawrót głowy połączenia zimna i jego rozpalającego dotyku. Ale moje biodra mimowolnie zaczynają się poruszać, wirując w swoim własnym rytmie, ulegając czarowi tej chłodnej wanilii. Christian przesuwa się niżej i zaczyna zlizywać lody z mego brzucha, wsuwając język do pępka.

      Jęczę. O mamusiu. Jest zimno, jest gorąco, jest podniecająco. Ale on nie przestaje. Łyżeczkę z lodami przesuwa jeszcze niżej, na włosy łonowe, na łechtaczkę. Krzyczę głośno.

      – Ćśś – mówi łagodnie Christian, a jego magiczny język zabiera się za zlizywanie lodów.

      Jęczę cichutko.

      – Och… proszę… Christianie.

      – Wiem, skarbie, wiem.

      Nie przerywa ani na chwilę, a moje ciało się unosi – coraz wyżej i wyżej. Wkłada we mnie jeden palec, po chwili drugi i w przejmująco wolnym tempie wsuwa je i wysuwa.

      – Właśnie tak – mruczy, rytmicznie pocierając przednią ścianę pochwy, jednocześnie liżąc i ssąc.

      Nieoczekiwanie przeżywam orgazm tak intensywny, że oszałamia wszystkie moje zmysły, zamazując to, co się dzieje wokół mego ciała. Wiję się i jęczę. O rany, szybko poszło.

      Mgliście uświadamiam sobie, że Christian przerwał swoje rozkoszne działania. Zakłada prezerwatywę, a chwilę później wchodzi we mnie. Szybko i głęboko.

      – O tak! – jęczy, wbijając się we mnie. Cały się klei; resztki roztopionych lodów przechodzą z mojej skóry na jego. To dziwne, rozpraszające uczucie, ale doznawać go mogę tylko przez kilka sekund, gdyż Christian nagle wychodzi ze mnie i przekręca mnie na brzuch.

      – Teraz tak – mruczy i znowu jest we mnie, ale nie od razu wznawia ten swój nieustępliwy rytm. Wychyla się, uwalnia mi dłonie i pociąga do góry, tak że praktycznie siedzę na nim. Jego dłonie zamykają się na moich piersiach. Pociąga lekko za brodawki. Jęczę, odrzucając do tyłu głowę. Christian muska nosem moją szyję, a potem kąsa ją, zaczynając poruszać biodrami, rozkosznie powoli, raz po raz wypełniając mnie sobą.

      – Masz pojęcie, ile dla mnie znaczysz? – dyszy mi do ucha.

      – Nie. – Brak mi tchu.

      – A właśnie że wiesz. Nie pozwolę ci odejść.

      Z mojego gardła wydobywa się głośny jęk, gdy jego ruchy stają się coraz szybsze.

      – Jesteś moja, Anastasio.

      – Tak, twoja – dyszę.

      – Troszczę się o to, co jest moje – syczy i przygryza mi ucho.

      Krzyczę.

      – Tak, mała, chcę cię słyszeć.

      Jedną ręką oplata mnie w talii, drugą chwyta za biodro i wchodzi we mnie jeszcze mocniej, jeszcze głębiej, a ja znowu krzyczę. I zaczyna się morderczy rytm. Jego oddech staje się coraz głośniejszy, coraz bardziej urywany, taki jak mój. Czuję w dole brzucha znajome przyspieszenie. Znowu!

      Jestem jednym wielkim doznaniem. Właśnie to robi ze mną Christian – bierze moje ciało i obejmuje je w posiadanie, tak że nie jestem w stanie myśleć o niczym poza nim. Jego czary są przemożne, upajające. Jestem motylem schwytanym w jego sieć, nie potrafię i nie mam ochoty uciec. Jestem jego… cała jego.

      – No dalej, mała – syczy przez zaciśnięte zęby. Jak na zawołanie, niczym uczeń czarnoksiężnika pozbywam się wszystkich hamulców i jednocześnie doznajemy spełnienia.

      Leżymy na łyżeczki na lepkim prześcieradle. Christian wtula nos w moje włosy.

      – Przeraża mnie to, co do ciebie czuję – szepczę.

      Nieruchomieje.

      – Mnie też, maleńka – mówi cicho.

      – A jeśli mnie СКАЧАТЬ