Kuracja witaminą D3 w wysokich dawkach. Jeff T. Bowles

Чтение книги онлайн.

      Jedna rzecz rzuciła mi się w oczy przy czytaniu tego, co dotychczas napisałem. Moje problemy zdrowotne pojawiły się, gdy miałem 27–28 lat i od tamtego czasu nie byłem w stanie całkowicie ich usunąć. Zacząłem więc się zastanawiać, czy zaszły wówczas w moim życiu jakieś znaczące zmiany, które mogły przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia. Jedną z przyczyn naturalnie może być proces starzenia, ale podejrzewam, że nie bez znaczenia jest fakt, iż właśnie wtedy przeszedłem na wegetarianizm (nadal jadłem jajka i nabiał). Wcześniej dość regularnie spożywałem ryby i drób. Podejrzewam, że brak ryb w diecie wpłynął na obniżenie poziomu przyswajania witaminy D3, a to doprowadziło do wystąpienia Syndromu Naprawy Niekompletnej, jak nazwałem ten zespół objawów. Przyjmowałem wprawdzie preparaty witaminowe, ale podejrzewam, że nie zażywałem więcej niż 1000 j.m. witaminy D3 dziennie.

      Jeśli ktokolwiek jeszcze wątpi, jakie wielkie znaczenie dla zdrowia ma witamina D3, zapewniam, że moje badania wykazują, iż istnieje duże prawdopodobieństwo, że witamina D3 może zapobiec niemal każdej chorobie przewlekłej, a nawet ją uleczyć, jeśli schorzenie nie jest związane z wiekiem i nie ma podłoża genetycznego. Natomiast odpowiednio dobrana dawka witaminy D3 może opóźnić proces starzenia. Należy pamiętać, że z biegiem lat podczas ekspozycji na słońce ludzki organizm generuje coraz mniej witaminy D3.

      Dlaczego ktokolwiek miałby mi wierzyć? Ponieważ od 1988 r. zajmuję się badaniem procesów starzenia na płaszczyznach biochemicznej, hormonalnej i ewolucyjnej. Poświęciłem temu zagadnieniu 3 dość znane publikacje. Pierwsza, The Evolution of Aging a New Approach to an Old Problem of Biology-Medical Hypotheses, ukazała się w 1998 r., pozostałe w 2000 r. Pierwszy tekst wywołał nieco zamieszania w kręgach naukowych, do tego stopnia, że wielu naukowców z renomowanych ośrodków badawczych zgłaszało się do mnie z prośbą o jego wznowienie. Późniejsze publikacje nie spotkały się z tak dobrym przyjęciem, ponieważ kwestionuję w nich wiele powszechnie uznanych teorii naukowych. Dowodzę, że proces starzenia jest zaprogramowany i kontrolowany przez zmiany, jakie z wiekiem zachodzą w naszej gospodarce hormonalnej. Nie są to szokujące rewelacje, jeśli zrozumie się prosty fakt, że hormony napędzają całe nasze życie – od kołyski do co najmniej okresu menopauzy. Wyprowadziłem z tego logiczny wniosek, że to one odpowiadają za proces starzenia i śmierć. Jednak ta prosta idea była zbyt radykalna, aby zaakceptowało ją środowisko biologów ewolucyjnych.

      7. Proces starzenia i witamina D3

      Od 25 lat zajmuję się zagadnieniami związanymi ze zdrowiem, ewolucją i procesem starzenia, opracowując nowe koncepcje i teorie. Jedna z nich powstała, gdy analizowałem temat diety niskokalorycznej i jej wpływu na długość życia. Zastanowiło mnie, jaki ma sens – z ewolucyjnego punktu widzenia – wydłużanie życia głodujących osobników? Mój wniosek brzmi następująco: z uwagi na ciągłość gatunku. Dzięki temu po okresie głodu jest szansa, że przynajmniej jedna para będzie jeszcze w stanie spłodzić potomstwo.

      Dieta niskokaloryczna nie tylko hamuje proces starzenia większości organów (wstrzymuje też procesy rozrodcze, gdyż mogłyby być śmiertelne w skutkach dla matki i potomstwa), ale wręcz odmładza (takie przynajmniej były wyniki badań na myszach i szczurach). Pierwszy eksperyment z głodującymi szczurami przeprowadził w 1933 r. Clive McCay, a wyniki jego eksperymentu zostały opublikowane w „Journal of Nutrition” i są dostępne w internecie. Od tego czasu wykonano wiele innych badań potwierdzających związek między niskokaloryczną dietą a wydłużeniem życia.

      Naturalnie następne pytanie, jakie sobie zadałem, brzmiało: jaka jest najczęstsza przyczyna wywołująca głód? Oczywiście – susza. Susze poprzedzają i wywołuj głód, trwają także dłużej niż okresy głodu.