Kuracja witaminą D3 w wysokich dawkach. Jeff T. Bowles

Чтение книги онлайн.

      Poniżej przedstawiam fragment publikacji z bazy PubMed poświęcony wpływowi witaminy D na niedobory witaminy K. Z tym materiałem koniecznie należy się zapoznać, mając jednak na uwadze to, że autorzy nie wprowadzają rozróżnienia między witaminy K1 i K2. Moje dalsze badania wykazały, że to niedobór witaminy K2 wywołany wysokimi dawkami D3 może mieć groźne następstwa.

      5. Toksyczność witaminy D w nowym świetle: witamina K i mechanizm molekularny

      Dawki witaminy D, zalecane przez niektórych badaczy jako leczniczo optymalne, przekraczają nawet kilka razy te rekomendowane oficjalnie. Należy zatem dokładnie zbadać mechanizmy przyczyniające się do toksyczności witaminy D przyjmowanej w dużych dawkach i wyposażyć lekarzy w wiedzę, jak właściwie stosować tę witaminę w celach leczniczych i nie sprowokować u pacjentów niepożądanych skutków. Tradycyjnie toksyczność witaminy D łączy się z wywoływaniem przez nią hiperkalcemii (stan podwyższonego poziomu wapnia we krwi). Jednak badania na zwierzętach wykazały, że objawy, występujące wskutek hiperwitaminozy witaminy D, takie jak: anoreksja, senność, zaburzenia wzrostu, resorpcja tkanki kostnej, zwapnienie tkanek miękkich, a w końcu śmierć, niekoniecznie muszą być związane z hiperkalcemią, która często im towarzyszy. Dlatego należy poszukać alternatywnego wyjaśnienia mechanizmów odpowiedzialnych za toksyczność witaminy D.

      Hipoteza postawiona w tym artykule zachęca do nowatorskiego spojrzenia i pochylenia się nad koncepcją, że toksyczność witaminy D zasadza się na tym, iż wywołuje ona niedobory witaminy K. Zgodnie z tym modelem witamina D zwiększa ekspresję białek, których aktywacja zależy od procesu karboksylazy z udziałem witaminy K. Gdy rośnie zapotrzebowanie na proces karboksylazy, wyczerpują się zasoby witaminy K. Ponieważ ta witamina jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania systemu nerwowego oraz chroni kości i zapobiega zwapnieniu peryferyjnych tkanek miękkich, jej niedobory objawiają się symptomami zwyczajowo łączonymi z hiperwitaminozą witaminy D. Hipotezę tę potwierdza fakt, że zwierzęta, u których występują niedobory witaminy K lub białek od niej zależnych, wykazywały objawy niezwykle podobne do objawów występujących u zwierząt karmionych toksycznymi dawkami witaminy D, oraz na obserwacji podobieństw występujących w profilach toksyczności witaminy D i warfaryny, inhibitora witaminy K. Dalej hipoteza zakłada, że witamina A chroni przed toksycznością witaminy D, zmniejszając ekspresję białek zależnych od witaminy K.