Kolory uczuć Tom 3 Słoneczne jutro. Ewa Bauer

Чтение книги онлайн.

      Carlos i Marta zaprosili gości na pierwszy i drugi dzień świąt. Kilka dni wcześniej chłopcy dostali także zaproszenie do szkoły, do której mieli wkrótce uczęszczać. Mieli wziąć udział w zabawie z Caga tió. Aby wprowadzić ich w temat, Anna zabrała dzieci na targ Santa Lucía w pobliżu katedry Świętej Eulalii, gdzie ustawiono wielki pieniek w czerwonej czapeczce przykryty kraciastym kocem. Legenda głosiła, że Caga tió dostawał resztki jedzenia, których nie spałaszowały dzieci, a w zamian za to oddawał prezenty. W Wigilię rodziny zbierały się wokół pieńka i śpiewały piosenkę. Potem uderzano kijkiem i wylatywały z niego słodkości. Zwyczaj ten był bardzo popularny w szkołach, kultywowany w ostatni dzień przed przerwą świąteczną. Nieszczególnie przypadł Annie do gustu, pewnie dlatego, że również kojarzył się z wypróżnianiem. Widocznie dla miejscowych nie było to nic nadzwyczajnego. Kuba i Maciek też nie sprawiali wrażenia zbulwersowanych. Chętnie przystąpili do okładania pieńka kijem w nadziei, że i im dostaną się jakieś słodycze. Rzeczywiście pod kocem znajdowało się mnóstwo łakoci, które dzieci natychmiast rozdzieliły między siebie. Najpopularniejszy był turrón, który przypominał nugat – wafel lub opłatek przełożony masą z miodu, białka i migdałów – lecz był od niego dużo twardszy. Dzieci objadały się też pakowanymi w osobne papierki ciasteczkami polvorón i słodyczami z suszonych owoców i orzechów.

      Rodzina LaCallów wybierała się w Wigilię o północy na misa de gallo2, odpowiednik pasterki. Anna podziękowała za propozycję i pozostała z chłopcami w domu. O tej porze dzieci już spały, a zajmowanie się w kościele dwoma śpiochami mijało się z celem. Zresztą chciała w domowym zaciszu zastanowić się nad tajemniczym listem, który w końcu odebrała. Kiedy tylko go otworzyła, stało się jasne, kto próbował ją wytropić. To Agata, siostra Michała.

      Przeszedł ją dreszcz. Tak bardzo chciała się ukryć, a odnalezienie jej okazało się banalnie proste. Jeśli Agacie się to udało, w każdej chwili mógł znaleźć ją Michał. Może nawet już wiedział, gdzie się ukryła. W końcu to jego rodzona siostra do niej dotarła. Anna nie miała odwagi przeczytać listu. Cóż ta kobieta mogła od niej chcieć? Zapewne wylała na papier pretensje o to, iż Anna wystawiła jej brata policji.

      Nagle misterny plan ucieczki wydał się jej bezsensowny. Nie ucieknie, nie ukryje się przed przeszłością. Ona zawsze będzie do niej wracać.

      Trzymała list w trzęsącej się ręce, odwracając wzrok od treści. Bała się. Już jako tako ułożyła sobie życie w Hiszpanii, zapominała o przykrościach, jakie ją spotkały. Niestety Agata nie zapomniała o niej, a to mogło oznaczać kłopoty.

      – Nie, nie zepsuję sobie świąt! – postanowiła.

      Początkowo chciała podrzeć korespondencję i wyrzucić bez czytania, ale w porę przypomniała sobie, że już kiedyś nie odczytała jednego maila, co miało wpływ na jej małżeństwo. Do dziś nie wiedziała, co właściwie wtedy napisała Sabina, była kochanka jej męża. Ale to już jest nieistotne, pomyślała. Włożyła list do książki, a tę umieściła na półce. Tylko pozornie zachowała spokój, bo jej myśli wciąż krążyły wokół czającego się niebezpieczeństwa.