Κριτήριο Λάιμπνιτς. Maurizio Dagradi

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ είναι αυτό το μέρος; Πού με φέρατε;> ξέσπασε ενοχλημένος ο ΜακΚίντοκ. Είχε συνηθίσει σε περιβάλλοντα πολύ καλύτερης ποιότητας. Υπήρχε μυρωδιά μούχλας και χαλασμένου και στο πάτωμα γύριζε ανενόχλητη μία κατσαρίδα. Οι πάνω γωνίες του δωματίου ήταν καλυμμένες με ιστούς αράχνης παχείς και κίτρινους, γεμάτους σκόνη. Μερικές μαύρες αράχνες ζούσαν ήσυχα στο εσωτερικό τους, περιμένοντας το θήραμα.

      Ο άνδρας τον αγνόησε και ο ΜακΚίντοκ κατάλαβε ότι ήταν ανώφελο να επιμείνει περισσότερο.

      Μετά από λίγα λεπτά, η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένας άντρα γύρω στα εξήντα, με ένα ωραίο μπλε κοστούμι και κοκάλινα γυαλιά.

      <Καλημέρα, Πρύτανη ΜακΚίντοκ. Είμαι ο Ουίλιαμ Φάρνσουορθ, επικεφαλής των Υπηρεσιών Ασφαλείας>.

      «Υπηρεσίες Ασφάλειας»; Τι ήταν αυτό; Αναρωτήθηκε ο ΜακΚίντοκ.

      <Καλημέρα>, απάντησε με οξύ τόνο. <Γιατί με φέρατε εδώ; Τι θέλετε από μένα; Τι είναι αυτό το μέρος;> ρώτησε ακόμη πιο ενοχλημένος.

      <Σας φέραμε εδώ>, απάντησε ο Φαρνσουόρθ τονίζοντας ιδιαίτερα το «φέραμε», με επιβλητική φωνή, <γιατί ξέρετε κάτι που θα μπορούσε να είναι ύψιστης σημασίας για τη χώρα αυτή>, σταμάτησε για εντυπωσιασμό. <Επειδή αγαπάτε την Αγγλία, σωστά;> έπαιξε το χαρτί του πατριωτισμού, κοιτάζοντας τον άγρια στα μάτια.

      <Ω ... μα ... φυσικά. Φυσικά αγαπώ την Αγγλία.>, ο Φαρνσουόρθ προσπαθούσε να αποδείξει τα αυτονόητα, γιατί ο ΜακΚίντοκ ήταν πιστός Βρετανός και αγαπούσε τη Βασίλισσα, σε αντίθεση με πολλούς συμπολίτες του. Εντελώς μετανιωμένος, παρέδωσε τα όπλα.

      <Τι θέλετε να μάθετε; Είμαι στη διάθεσή σας>.

      <Γνωρίζουμε για ένα έργο στο οποίο φαίνεται να εμπλέκεστε>, αναφώνησε ο Φαρνσουόρθ κοιτώντας τον στα μάτια, αλλά χωρίς εχθρότητα, αυτή τη φορά. <Ένα έργο για ένα συγκεκριμένο Μηχάνημα, που είναι σε θέση να μετακινεί πράγματα και ανθρώπους σε αποστάσεις που μετρώνται σε συμπαντική κλίμακα, και το οποίο εφευρέθηκε από τον Ντρου. Τι μπορείτε να μας πείτε για όλα αυτά;>

      Ο ΜακΚίντοκ έμεινε έκπληκτος.

      Πώς μπορούσαν να το γνωρίζουν;

      Ούτε εκείνος δεν το ήξερε μέχρι το προηγούμενο βράδυ. Πώς το έκαναν; Ήταν αδύνατον να είχε μιλήσει κάποιος, αλλά θα έπρεπε να είχε συμβεί, δεν υπήρχε άλλη εξήγηση. Άσπρισε σαν πανί, μετά κοκκίνισε απότομα, και τελικά μπόρεσε να μιλήσει.

      Αναστέναξε βαθιά πριν απαντήσει.

      <Δεν ξέρω πώς το μάθατε, αλλά αυτό που περιγράφετε συνοπτικά είναι η πραγματικότητα. Θα εξηγήσω τα πάντα, αλλά τουλάχιστον να μου πείτε ποιες είναι αυτές οι Υπηρεσίες Ασφαλείας για τις οποίες μιλήσατε και ποιος, πραγματικά, είστε εσείς;>

      <Μετά>, απάντησε ξερά ο Φάρνσουορθ. <Να είστε βέβαιος, θα μάθετε τα πάντα εν ευθέτω χρόνω. Εν τω μεταξύ, αυτό είναι το σήμα μου, μόνο και μόνο για να σας ηρεμήσω> και ανέμισε μπροστά του για μια στιγμή ένα σήμα όπως αυτό που του έδειξε υφιστάμενός του, όταν τον «πήραν» από τον χώρο στάθμευσης στο Λίβερπουλ.

      Ο ΜακΚίντοκ αναστέναξε πάλι και άρχισε να εξιστορεί.

СКАЧАТЬ