Κριτήριο Λάιμπνιτς. Maurizio Dagradi
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Κριτήριο Λάιμπνιτς - Maurizio Dagradi страница 22

Название: Κριτήριο Λάιμπνιτς

Автор: Maurizio Dagradi

Издательство: Tektime S.r.l.s.

Жанр: Героическая фантастика

Серия:

isbn: 9788873043188

isbn:

СКАЧАТЬ ήταν απαραίτητο να επιβεβαιώσει ότι ο νόμος επέτρεπε μία σύζευξη αυτού του είδους, μολονότι θα θεσπιζόταν για το καλό του Πανεπιστημίου. Θα έπρεπε να συμβουλευτεί έναν ειδικό σε αυτά τα θέματα, το συντομότερο δυνατόν.

      Συντόνισε το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου στον σταθμό που έπαιζε μόνο κλασσική μουσική και έμεινε λίγο εκεί, για να ακούσει Μπαχ. Η «Πασσακάλια» σε Ντο μινόρε ήταν μία εξαιρετική όπερα, πολύ ανώτερη της πολύ πιο διάσημης «Τοκάτα και Φούγκα» σε Ρε μινόρε, και την άκουσε με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση.

      Στο μεσοδιάστημα, οι πόλεις κατά μήκος της διαδρομής του, φώτιζαν ελαφρά τη σκοτεινή εξοχή του Νορθ Ουέστ. Ο ΜακΚίντοκ πρόσεξε μερικές, απορροφημένος από το άκουσμα της μουσικής: Ρίζλεϊ, Γουέστμπρουκ, Ρέινχιλ.

      Όταν τελείωσε η «Πασσακάλια», έσβησε το ραδιόφωνο, για να κρατήσει μέσα του την αίσθηση ανάτασης, που του μετέδιδε η όπερα. Η εξαιρετική αίσθηση που είχε τον έκανε να νιώθει χαρά, κι ήταν τόσο όμορφο αυτό. Η κούραση της ημέρας ήταν ανάμνηση και, όταν πέρασε το Μπρόουντγκριν, ο αυτοκινητόδρομος σταμάτησε και εκείνος άρχισε να μπαίνει στο Λίβερπουλ, παίρνοντας την Ετζ Λέιν Ντράιβ, και να νιώθει ηλεκτρισμένος, στη σκέψη ότι θα συναντούσε τη Σίλβια, ότι θα περνούσε το απόγευμα και όλη τη νύχτα μαζί της. Ήταν εξαιρετική γυναίκα. Του έδινε όλα όσα θα επιθυμούσε ένας άνδρας. Την είχε ανάγκη. Την αγαπούσε σαν τρελός.

      Την ήθελε.

      Ο Ντρου δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

       Η συζήτηση με τον ΜακΚίντοκ τον είχε συγχύσει, περισσότερο από όσο πίστευε. Θεωρούσε ότι ήταν αρκετά σκληρός, για να μην επηρεάζεται από λεκτικές αψιμαχίες και, αντί γι’ αυτό, ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι να κοιτάζει το ταβάνι, ακούγοντας στωικά τον στεντόρειο ήχο του ξυπνητηριού μέσα στη νύχτα, το ξυπνητήρι το οποίο είχε τόσο πολύ συνηθίσει. Εκείνος που ασχολούταν κυρίως με τη θεωρητική Φυσική κάνοντας καταπληκτικά ταξίδια στις πιο δυσνόητες μαθηματικές διαδικασίες με σκοπό να αποδείξει τις αρχές που ορίζουν το Σύμπαν μπροστά στους φοιτητές τους, είχε στο κομοδίνο του ένα ξυπνητήρι με δείκτες και κουρδιστήρι. Το ξυπνητήρι ήταν για εκείνον μία ασφαλής αναφορά στα απλά πράγματα που λειτουργούν χωρίς δυσκολία, που πάντα λειτουργούσαν και, ίσως, χάρη σε μία απαρχαιωμένη τεχνολογία, που όμως γινόταν εύκολα κατανοητή κι εφαρμόσιμη κάτι που στον τομέα του ήταν αδύνατον. Αισθανόταν την ανάγκη να καταφύγει σε ένα σίγουρο λιμάνι, μετά από μία μέρα που πέρασε μέσα σε μία ασαφή θεωρία. Κι αυτό το λιμάνι ήταν το ξυπνητήρι. Εκείνη τη νύχτα, όμως, ο ήχος του δεν χαλάρωνε τον Ντρου αλλά επιβράδυνε τη γρήγορη πορεία των σκέψεών του.

      Μέσα στην ημέρα, μεταξύ μαθημάτων, είχε αρχίσει να απαριθμεί σε λίστα τους συναδέλφους του που θα μπορούσαν να εμπλακούν στην έρευνα του φαινομένου. Έβαλε χωρίς δεύτερη σκέψη τον Νόμπου Κομπαγιάσι, ο οποίος με τις έρευνές του στην υψηλή ενέργεια είχε ήδη, μάλλον, τα εργαλεία για να δουλέψουν αποτελεσματικά πάνω στο πρόβλημα. Μετά, πρόσθεσε τον Ράντνι Καμαράντα, ικανό μαθηματικό που είχε αποδείξει ότι ήταν СКАЧАТЬ