Bozkırın Ulu Ozanı Jambıl Jabayev. Mirzatay Joldasbekov

Чтение книги онлайн.

      Ben değil de o soğuğu halk çekmiş,

      Kötü zaman zulüm etmiş, ev yıkmış

      “Karanlık gün, kanlı sefer!” denilen

      Halk içinde böylece bir söz çıkmış

      Gözü açıp akan kanı görmüşüm.

      Kan ağlayan dertli canı görmüşüm.

      Göçte ağlar hayvan, insan art arda

      Aladağ’da yanan yanı görmüşüm”

      Halk kaplan gibidir boyun eğemez

      Doksan yerden sarsa sicim boğamaz

      Gayret ile hep dileğe yürürken

      Hiçbir kuvvet dik boynunu eğemez

      Hayat ile büyüyorken tek Jambıl,

      Sudan, oddan kolay geçti pek Jambıl,

      Küçücüktü, yavaş yavaş büyüdü

      Bak kocaman adam oldu bak Jambıl.

      On yaşında çocukluğum bitince

      Şiirleri heveslenip tutunca

      Eyerleyip öküze binip kuzu güttüm,

      Çalışmaya biraz gücüm yetince

      Çoban ile girdim sohbet şanına

      Şiirler söyledim dostum canına

      Bu emeğim aldı beni götürdü,

      Götürmedi zenginlerin yanına

      Şiir ile yükselerek nice dem,

      Kuşça uçtum nerde güzel söz görsem.

      “Jambıl Ozan, İyi Şair, Genç Şair!”

      Diyenlerin gözlerine girdim hem

      Dombırayı on beşimde almıştım

      O zamanlar rahvan bir at olmuştum.

      On altıda daha meşhur olunca,

      Bu yollarda beni yolcu bilmiştim

      On yedimde yarışmaktan bıkmadım,