İzlanda Balıkçısı. Pierre Loti

Чтение книги онлайн.

      Aşağıda bulunan kamarada, sobanın dibinde hâlâ ateş vardı, sobanın kapağı belki ihtiyaçları olur diye de sadece çok az hava içine girecek şekilde kapalı tutuluyordu. Gerçi uyumak için bile çok az havaya ihtiyaç duyuyorlardı.

      Şehirde büyümüş olanlar, daha fazla havaya ihtiyaç duyarlardı. Fakat bizim balıkçıların güçlü göğüsleri az bir havada bile uykuya dalar ve bir daha kolay kolay uyanmazlardı. Tıpkı bir hayvan gibi yerlerinde kıvrılırlardı.

      Sürekli aydınlığa ya da sürekli uykuya ihtiyaçları yoktu ama dört saatte bir yatılabiliyordu. Genelde hareketsiz, sessiz, günün tüm yorgunluğunu üzerlerinden alan kısa uykulardı bunlar. Akılları kadınlarda olanlar hariç, onların gözüne uyku girmiyordu. Belki eski yarenleri ile kavuşmak belki de yenisini bulmak için altı haftanın geçmesini bekliyorlardı.

      Akıllarında eşleri, kuzenleri, nişanlıları, akrabaları geliyordu. Gerçi bu kadar uzun zaman üzerine düşülmeyince hisler de uykuya dalıyordu.

      Jean-François de Nantes

      Jean-François

      Jean-François

      Gri ufukta normal gözlerin görmesinin imkânsız olduğu bir şeye bakıyorlardı. Gökyüzünden daha koyu, yine de gri, kuyruk gibi sulardan yükselen bir dumandı bu. Derinleri taramaya alışık gözler bunun hemen ne olduğunu fark etmişlerdi.

      “Bu bir vapur! Bakın, şurada!”

      “Sanırım…” dedi kaptan. “Devlete ait, devriyeye çıkmış bir vapur olmalı bu.”

      Bu belli belirsiz duman, Fransa’dan haberler getiriyordu. En önemlisi de genç bir kızın kaleme aldığı ama yaşlı bir kadının sözlerini taşıyan o güzel mektubu.