ОМОНЛИК ТИЛАЙЛИК 2-жилд. ТОИР МАҲМУД

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ «оҳлар уриб бол ари йиғлаб турибди». Нақадар нафис манзара.

      Шеър ичра топишмоқ қидирганим йўқ,

      Кўнглимнинг тубини сидирганим йўқ,

      Балки билганимни билдирганим йўқ,

      Билганимдан билмаганим кўп экан.

      Шоирнинг шу камтарлиги ўзига илҳом, шеърларига бой мазмун беради. Яна: «Маҳмуд ҳам бир шоир, лек Чўлпон эмас», дейди. Бу сўзда икки маъно бор: Ҳали Абдулҳамид Чўлпон даражасида эмасман ва бунга даъво ҳам қилмайман, демоқчи ва яна ҳозир мақтанчоқ шоирлар (айниқса ёшлар орасида учраб туради) «назм осмонининг юлдузиман», деб юрган кезларда Маҳмуд Тоир ўзини осмон юлдузи эмас, элга холис хизмат қилаётган камтарин бир шоир сифатида танитмоқчи. Чунки у билади: «Гарчи бошинг осмон, оёғинг ерда, Сендан аввалгилар пойингда, гўрда». Ҳар бир одам, касби коридан қатъи назар, бу ҳақиқатни унутмагани маъқул: кибр майдонида от сурганларнинг қанчаси лаҳадда қандай ҳолатда ётибди экан?

      Кўргин Маҳмуд, оқиллар кўп сендан кўра,

      Вале, не тонг, жоҳиллар кўп сендан кўра,

      Улуғликнинг увоғини Ҳақдан сўра,

      Ботмон дема, ризқинг қийса, бир дона йўқ,

      Бир дона йўқ, агар сенда шукрона йўқ.

      ***

      Қалдирғочни қутла айвонингдаги,

      Гардни тўтиё қил чопонингдаги,

      Маҳмуд, нурни асра виждонингдаги,

      Бу шеърни сўз излаб ёзмадим атай,

      Гоҳи-гоҳи мен сўзга сиғмасам нетай?

      ***

      Тирноқ тирнаш учун қўлингда эмас,

      Белбоғ безак учун белингда эмас,

      Агарки, юрт ишқи дилингда эмас,

      Эл ичра эланма, яхши бўлмайсан,

      Юз йил соз тутганда бахши бўлмайсан.

      ***

      Ҳайратлан, бироқ ҳеч ҳаволанмагин,

      Бахтдан балқисанг ҳам саболанмагин.

      Ҳикматгўй хитобни хуш кўрмас, Маҳмуд,

      Бемақсад, бемаврид садоланмагин.

      Шоир Маҳмуд Тоирнинг киши диққатини тортадиган энг гўзал услуби: шеърларини ҳикматли сатрлар билан бошлаб, кутилмаган хулосалар беради: «Виждонинг олдида ҳеч тиз чўкиб турганмисан?» «Агарчи, ҳасаддан йироқ бўлмайсан, Маҳмуд, ҳеч бир дилга чироқ бўлмайсан».

      Шоир яхшиликка келган, унинг саодати нимада? Яхшиликдан толмасликда! Унинг нима учун яшагиси келаверади? «Худойим бахт берса – яшаб тўймассан, яшагинг келаркан яхшини кўриб»!

      Биз «Назм гулшани» дейишга одатланганмиз. Шеъриятни нафис гулларга ўхшатамиз. Шеъриятни баланд чўққили залворли тоғга ҳам ўхшатиш мумкин. Шоир эса юриб ўтиш азобли бўлган сўқмоқлардан юриб юқорилаётган алпинистга ўхшайди. Нурли чўққига етиб борувчилар кўп эмас. Ярим йўлга етмай, тўхтайдиганлар кўп. Маҳмуд Тоир назмнинг нурли чўққисига чиқишда ўзига сабр ва шукрни ҳамроҳ қилиб янглишмади:

      Бўғзимга тиқилган ул тошларни ютолмадим,

      Кўзимга сиғмаган ул ёшларни ютолмадим,

      Миннатга СКАЧАТЬ