АСАРЛАР (II жилд). Сирожиддин Саййид
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу АСАРЛАР (II жилд) - Сирожиддин Саййид страница 9

Название: АСАРЛАР (II жилд)

Автор: Сирожиддин Саййид

Издательство: SHARQ

Жанр:

Серия:

isbn: 978-9943-26-873-9

isbn:

СКАЧАТЬ букун бир-бир синмоқдалар.

      Ошиқларнинг овозлари аста-секин

      Дунёларнинг тубларида тинмоқдалар.

1990

      «Аралашди уйқу ва ўлим…»

      Аралашди уйқу ва ўлим,

      Дунё билан ғам аралашди.

      Туш билан ўнг уйқашиб кетди,

      Кеча билан шам аралашди.

      Еру осмон кетди қоришиб,

      Аралашди замину замон.

      Аралашди оқ билан қора,

      Аралашди дард билан дармон.

      Баҳор билан қиш аралашди,

      Энди гул ҳам яна қор ёғар.

      Ғунчалар ҳам қор ичра қондир,

      Гуллар ичра – қора қарғалар.

      Аралашди умр. Тонгларим

      Шомларимга кетди қоришиб.

      Тонгим энди шомимдир менинг,

      Шомим эса тургай ёришиб.

      Аралашди ишқу айрилиқ,

      Кетмоқдасан, дунё, қай томон?

      Дунё, сенинг одамларингга

      Ўрганолмай турибман ҳамон.

1990

      «Дунё надир? Ошиқларнинг ўтинчидир…»

      Дунё надир? Ошиқларнинг ўтинчидир,

      Ошиқлари бу дунёда ўтинчидир.

      Тушлар ўчди, ҳушлар учди, қушлар кўчди,

      Кўксимдаги дил ҳам букун кўчкинчидир.

      Бир бор куйиб куйдим деманг, куйганларим,

      Бу куйганим учинчи ё тўртинчидир.

      Фаслларнинг видосини қўрқинч деманг,

      Қўрқинч асли қалбсиз қолмоқ қўрқинчидир.

      Дунё ўтар. Йигитлик ҳам нозанинлар

      Кўйлагининг шамолидай ўткинчидир.

1990

      УЙИНГДАГИ БЕШИКЛАР

      САМАРҚАНДЛИК КИЙИГИМ

      Самарқандда ҳушим қолди,

      Мискин кўнгил қушим қолди.

      Аҳволимни сўйламаган

      На элим, на хешим қолди.

      Энди қайга олиб борай

      Бу юрагим – куюгимни?

      Адо бўлдим ўйлайвериб

      Самарқандлик кийигимни.

      Бу қандайин умид дерлар,

      Юзинг бўлди шувит дерлар.

      Оҳ, мен қандай унутайин?

      Улар тинмай унут дерлар.

      Айтурларки самарқандлик

      Ўшал тили асал, қандлик

      Ёринг сенга ёр бўлмади,

      Сенинг учун хор бўлмади.

      Ёр бўлганда – кокилларин

      Тарар эди сингилларинг.

      Шу кокиллар аро ўйнаб

      Юрар эди кўнгилларинг.

      Самарқандда ҳушим қолди,

      Мискин кўнгил қушим қолди.

      Аҳволимни сўйламаган

      На элим, на хешим қолди.

      Улар мени тергайверар,

      Тинмай ўгит бергайверар.

      Менинг эса хаёлларим

      Самарқандга кетгайверар.

      Билмасларки минорлари,

      Чироқлари, чинорлари

      Аросида ҳушим қолган,

      Ўнг келмаган тушим қолган.

      Фироғида кўп ғамим бор,

      Армон деган тўпламим бор.

      Йиллар хазон бўлди, лекин

      Бунда менинг кўкламим бор.

      Самарқандда ҳушим қолди,

      Мискин кўнгил қушим қолди.

      Аҳволимни сўйламаган

      На элим, на хешим қолди.

      Энди қайга олиб борай

      Бу СКАЧАТЬ