Ҳаволансам, ҳаволандим: Баҳор фасли!
Кўрганим ҳам одам эмас, пари насли!!!
Сизни кўрдим, сиз нозланиб бородурсиз.
Жон жўражон, Яҳё нелар десин унга,
Ўзимизни отайликми, ё Жайҳунга?
Сиз очилиб борадурсиз кундан-кунга,
Сизни кўрдим, сиз нозланиб бородурсиз.
“2”лар
Сўкиб қочдим Сизни бир куни,
Малимлигинг ўзингга, − дедим.
Катта бўлсам, барибир,
Уйланаман қизингга, − дедим.
Даккиларинг жонимга тегди,
“2”ларга роса тўйганман.
Қизинг ўзи, тегаман, деди,
Қулоғини тишлаб қўйганман.
Дарсинггаям кирмайман энди,
Синфда ҳам қоламан.
Лекин ўша сариқ қизингни
Олиб олсам, ўзим биламан…
Қочиб кетдим, таёқдан қўрқиб,
Ёмон эди феълингиз, маллим.
Собир билан Адҳамни қандай
Урганингиз дунёга маълум.
Катта бўлдим.
Энди уришга
Кучингиз ҳам етмайди, бироқ:
Битта “оқ”ни газетга ўраб,
Ўзим келдим кечирим сўраб.
ОМАД
Бой бовонинг боғида
Бир қизга кўзим тушди.
Сирғаси қулоғида
Юлдузга кўзим тушди.
Тополмай бирор чора,
Айлагандим ишора:
Икки кўзи қоп-қора
Денгизга кўзим тушди.
Кезаркан ул гулбадан,
Яшнаб кетди бул чаман.
Чаккасида титраган
Ялпизга кўзим тушди.
Ҳилпирар-эй кўйлаги,
Туймадеккина лаби.
Боғ ичра ўзим каби
Ёлғизга кўзим тушди.
Боравердим ортидан,
Ўтдик боғнинг ёртидан.
Шунда бир ўроқ тутган
Тўнғизга кўзим тушди.
Боғдан чиқиб кетди гул,
Омад деганим, бир пул.
Қўлтиғимдан тушган ул
Тарвузга кўзим тушди.
ХАЁЛ
Қани эди хотинингдан қутулиб,
Кетиб қолсанг, бирон овлоқ жой бўлса.
Ўшал − яноғи ол қизга тутулиб,
Севги изҳор қилсанг, гувоҳ ой бўлса.
Очиб қўйсанг, ўқи! деб дил дафтаринг,
Ғўлдирасанг, қовушмаса гапларинг…
Муччи олсанг, ёниб кетса лабларинг,
Ёрнинг лаби шаккар, тили мой бўлса.
Яноғини боси-и-и-б… сенинг юзингга,
Толе тўлиб қолса икки кўзингга…
Ҳаяжондан келолмасанг ўзингга,
Тун бўлса-ю чинор бўлса, сой бўлса.
Шу тун ҳеч ким келолмаса қошингга,
Таёғини ўқталмаса бошингда…
У ўн саккиз, сен йигирма ёшингда,
Ғанимларнинг келар йўли лой бўлса.
Ҳар кун шундай ширин-ширин ўй бўлса,
Зўр қўчқорни ошга сўй ҳа сўй бўлса…
Душманларнинг кўзларини куйдириб,
Булутларнинг устида оқ тўй бўлса…
Қани эди хотинингдан қутулиб
Кета СКАЧАТЬ