Інтэрвенцыя «Адраджэнне». Некоторые особенности противоборства власти и оппозиции в Беларуси. Anatol Starkou

Чтение книги онлайн.

      – Вы, аўтар, у маладосці былі іншым?

      – Угу.

      – Дык ці дапаможаце пошукам згоды ў грамадстве сваёй кнігай?

      – Не ведаю. Няхай яна стане першым люстэркам для ЧЗ і БЧБ беларусаў і беларусак. Няхай яны ўбачаць сябе і задумаюцца над вашым пытаннем. Можа, і станоўчы адказ знойдуць.

      Занавес

      Дакладна не памятаю калі, але яшчэ не быў жанаты – недзе ў 1975—1976 гадах, мая будучая жонка прывяла мяне ў Мінску ў Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета, як ён зараз называецца, і маёй першай операй стала «Аіда» Джузэпэ Вердзі.

      Так мне гэтае дзейства спадабалася, што да сёння памятаю нейкую партыю і часам напяваю. З тых часоў люблю оперу. Калі ў 2003 годзе апынуўся ў Нью-Ёрку, то стаў хадзіць у Метраполітэн-оперу. А пачынаў я ў Штатах будаўніком, бо першыя тры гады быў нелегалам: у сэнсе знаходзіўся ў ЗША легальна, але не меў права на працу і ўсё ж працаваў, каб былі грошы на пражытак. Дык вось, часам пасля працы прыязджаў у Метраполітэн-оперу, купляў самы танны квіток на стаячае месца, бо мала зарабляў, і, стоячы за апошнімі радамі партэра, слухаў тую ж самую «Аіду», што ў Мінску. Толькі ў Метраполітэн-оперы артысты былі з усяго свету. Дарагія і выдатныя артысты. І вось за некалькі гадоў у Штатах зразумеў амерыканскую оперу.

      А давайце тых жа артыстаў і тую ж дэкарацыю «Аіды», той жа аркестр і таго ж дырыжора перавязём з Метраполітэн-оперы ў Вялікі тэатр Беларусі, ці наадварот – з Вялікага ўвесь запас у Метраполітэн-оперу! Ноты і партыі, ды мова арыгінала, зразумела, тыя ж будуць. Тушым святло. Слухаем. У цемры. Бо там і там слухаем оперу цемры. А ведаеце, чым адрозніваецца атмасфера ў двух тэатрах, калі пасля фіналаў уключаюць святло? У Вялікім, нават калі купіў самы танны квіток, не адчуваеш сябе жабраком. Дый пры жаданні можаш купіць квіток на месца ў першых радах каля сцэны.