Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

Чтение книги онлайн.

      Күкчәтау, күгең дә күк, күлең дә күк,

      Күк далаң буйлап йөрдем яшьлектә күп.

      Кояшым карарга да өлгермәде, –

      Аерылдым, балачагым, синнән иртүк.

      Мәктәбем – яшел йортым, карасана,

      Мөлдерәп тора миңа – баласына.

      Искедән бер хатирә инде мин дип,

      Сыенган биек йортлар арасына.

      Җыелып килгән идек ишегеңә,

      Кемнәр генә тибрәлмәде бишегеңдә!

      Язмышлар, әйтәсе юк, булды хәйран…

      Чыдаса чыдар безнең ише генә.

      Күкчәтау, башларыңнан күч киләме?

      Күч артыннан бер тайлак буш киләме?

      Тайлагың булып эзләп кайткан саен,

      Мөлдерәп ике күздән яшь киләде…

      Күгеңнең һаман кояш таңнарында,

      Күлеңнең һаман җиләс ярларында,

      Күңелнең һаман иләс-миләс чагы, –

      Уяна узганнарым алларымда.

      Хисләрнең унсигездәй уйнаганы,

      Хыялның канат кагып туймаганы!

      Кызлар!

      Алар инде бездән башкаларга…

      Нәфесне тыеп булмый, уңмаганны!..

      Күкчәтау, күгең дә күк, күлең дә күк,

      Җанга газиз хатирәләр күңелдә күп…

      Кайткан саен каршы ала унсигезем,

      Яшьлегем шул күлеңә күмелгән күк.

      Килделәр дә керделәр,

      Кереп түргә менделәр,

      Уйнадылар, көлделәр

      Шатлыклар йөрәгемдә!

      Шатлык ул килә генә:

      Олыга да, кечегә дә,

      Дустыңа да, ишеңә дә,

      Яхшылык телә генә.

      Бер эт улый күңелгә шом салып,

      Нинди борчу икән ул эттә?

      Үз тавышына үзе исе китеп

      Шыңшый да ул, карый өреп тә.

      Таңда китәм, шуңа улый дисәм,

      Мин түгел бит аның иясе.

      Ни шомлыкка икән тагын бусы,

      Ничек юрап, нәрсә диясе?!

      Әллә минем хисләремне сизеп,

      Сагышыма кушылып улавы?

      Томан баскан тонык айга карап

      Җырлавымы, әллә елавы?

      Мин урынымнан тордым чыдамыйча,

      Әллә нигә сыкрап, пошынып:

      Йөрәгемә җиңел булыр сыман,

      Бер уласам шуңа кушылып…

      Туктатырга теләп, берәүләре

      Таш атарлар эткә – тиярләр…

      Ә мин – кеше, миңа туры карап,

      «Сынаттың бит, Нури!» диярләр.

      Гомер буе шулай сынатмыйм дип,

      Чыгармаган идем өнемне, –

      Сагыш тулган икән чиктән ашып,

      Гарык кылган икән күңелне…

      Ә теге эт улый шомлы итеп,

      Аһ, әгәр дә улау киметсә

      Эчләремә тулган сагышларны, –

      Мин кушылыр идем шул эткә.

      Ачулансаң ачулан, тик явызланма,

      Хөрмәт СКАЧАТЬ