Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов страница 13

СКАЧАТЬ – яз билгесен15

      Миңа тага берсе,

      Аңкытып рәхәт яз исен,

      Шомырттай күзлесе…

      «Сезнең шигырьләргә дә мул

      Уңыш бирсен, ди, яз!»

      Изге теләк була кабул,

      Нури, син яз да яз!

      Тага торгач яз бөтиен,

      Мавыгып эше белән,

      Үрелде дә миңа… җебен

      Өзде теше белән.

      Үбә дип торам… – Җеп түгел,

      Үзәгемне өздең!

      Әй сылу, талпынды күңел, –

      Син яз идең үзең!..

1971

      Кыз бала

      Каш астыннан күзен сирпеп,

      Карый бигрәк серле итеп, –

      Җанда дәртләр кузгала…

      Яратса – яр итә белә,

      Вәгъдә бирсә – көтә белә

      Безнең чибәр кыз бала.

      Кыз бала!

      Хәтерләрен калдырырлык

      Сүз әйтмәгез сез аңа.

      «Ярар микән?» дия-дия,

      Мини юбкалар да кия,

      Калышмаска үзара:

      Заманча атларга кирәк,

      Әдәп тә сакларга кирәк,

      Нишләсен соң кыз бала!..

      Кыз бала!

      Шушы тыйнак кыз баланы

      Җаным-тәнем кызгана.

      Казахы да, кыргызы да,

      Үзбәге дә бик кызыга –

      Татарлардан кыз ала:

      Бигрәк матур татар кызы,

      Гашыйк итә барчабызны…

      Күз тидермик без аңа!

      Кыз бала!

      Ике бите – пешкән алма,

      Кояш кебек кызара.

1971

      Кайтар мине

      Каркаралның16 күге – күчмә болыт,

      Җире – биек таулар:

      Әкияттәге кебек урманнары

      Мәңге-мәңге шаулар!

      Шунда, балачакта, бер иртәдә,

      Көтү куган төштә,

      Әллә нәрсә булды кинәт миңа, –

      Бүгенгедәй истә:

      Бөдрә болытларның арасыннан

      Фәкать миңа гына

      Балкып торды Кояш, алып мине

      Алтын михрабына

      Вәхый килгән чакта пәйгамбәр дә

      Шулай булмагандыр:

      Минем кебек бөтен җаны-тәне

      Нурга тулмагандыр!..

      Шул таңда, шул гаҗәп бер мизгелдә

      Рухым ашты «мин»нән,

      Мин матдәдән кинәт мәгънә булып

      Күтәрелдем җирдән.

      Бар табигать миңа баш игәндәй,

      Буйсынгандай булды:

      Фанилыктан өстенлеген тоеп,

      Җаным оеп торды.

      Кытыклады күкрәгемне шатлык,

      Сулкылдады күңелем:

      Беренче кат шунда шигъриятнең

      Күк капусын күрдем.

      Кайтар мине, хәтерем, үткәннәргә,

      Кыя тауларыма,

      Сабый җанга хикмәт нуры салган

      Гаҗәп таңнарыма.

      Элеккедәй пакьләп вөҗүдемне,

      Кояш, нурыңны чәч!

      Күтәр мине алтын михрабыңа,

      Илһам, күгеңне ач!

1971

      Асау атым

      Туры килде атның иң асавы, –

      Тәвәккәлләп мендем ияргә,

      Шуннан бирле форсат табалмады

      Аякларым җиргә тияргә.

      Ярышларда сынды өзәңгеләр,

      Тезгеннәрем СКАЧАТЬ



<p>15</p>

Ефәк җепнең ике очына да нәни йолдызлар беркетелгән бу билгене молдаваннар бер-берсенең күкрәкләренә тагалар, йортка, бакчаларга, терлекләргә эләләр, шулай яздан уңыш телиләр икән.

<p>16</p>

Каркарал – Казахстандагы шәһәр.