Şahzadə və dilənçi. Марк Твен

Чтение книги онлайн.

      Tom cavab verdi:

      – Sözün düzü, miledi, siz məndən arzu etdiyiniz hər şeyi istəyə bilərsiniz. İsbati-vücudunuzun bəxş etdiyi ziya və sevincdən özümü məhrum etməkdənsə, sizin hər bir başqa xahişinizi imkan daxilində kəmaliməmnuniyyətlə yerinə yetirərdim. Bununla belə, yolunuza çiçək səpilsin, göz üstə gəldiniz. Allah amanında olasınız!

      Tom ürəyində gülüb öz-özünə dedi: "Kitablardakı bu qəribə və təmtəraqlı ibarələri öyrənməyim əbəs deyilmiş".

      Qızlar getdikdən sonra Tom dincəlmək istədi. Lord Hertford zəngi çalan kimi xidmətçilər hazır oldular. Onlar Tomu yataq otağına ötürdülər.

      Tomun ilk kral naharı

      Gündüz saat birə yaxın Toma nahar paltarı geyindirdilər. Yaxalıqdan coraba kimi əynində nə vardısa hamısını dəyişdirdilər və zəngin döşənmiş geniş bir salona gətirdilər. Süfrədəki qab-qaşıq xalis qızıldan idi və üzərində çəkilmiş naxışlar onları daha da qiymətli edirdi, çünki bu, Benvenuto Çellininin2 əl işi idi.

      Toma xidmət edən bütün qulluqçulara xəbərdarlıq edilmişdi, tapşırılmışdı ki, şahzadənin qəribə hərəkətlərinə təəccüb etməsinlər.

      Tezliklə Tomun bu "qəribə" hərəkətləri tamamilə aşkar oldu. O, yeməyi əli ilə götürüb yeyirdi, yaxasına salınmış zərif və gözəl dəsmala maraqla baxırdı. Nəhayət, dözməyib dedi:

      – Xahiş edirəm, bu dəsmalı götürün, yoxsa bilməyib ona ləkə salaram.

      Onun bu hərəkətlərinə heç kəs gülmürdü. Hamının şahzadəyə yazığı gəlirdi. Onlar sevimli şahzadələrinin bu cür ağır xəstəliyə tutulduğuna acıyırdılar.

      Tom turpa və kahıya maraqla baxırdı. Sonra soruşdu ki, bunlar nədir, yemək olarmı? O, çərəzi yeyib qurtardıqdan sonra ciblərini qozla doldurdu. Heç kəs təəccübünü bildirmədi, hamı özünü görməzliyə vurdu. Tom özü isə nalayiq iş gördüyünü hiss edib utandı, başa düşdü ki, kral oğluna yaraşmayan ədəbsiz hərəkət edib. Bu zaman onun burnu qaşındı. Bu hal xeyli davam etdi və burnu getdikcə daha çox gicişməyə başladı. Belə hallarda əsl şahzadənin nə etdiyini bilməyən Tom gözü yaşlı yalvarıcı nəzərlərlə ətrafdakılara baxdı və əzablı səslə dedi:

      – Milordlar, üzr istəyirəm, mənim burnum yaman qaşınır. Belə hallarda hansı qaydaya riayət olunur? Xahiş edirəm, tez cavab verin, daha dözə bilmirəm.

      Hamının üzü kədərli və qayğılı idi, hamı utana-utana bir-birinə baxırdı. Nəhayət, heç bir cavab almayan Tom burnunu öz əli ilə qaşıdı və ətrafdakıları bu gərginlikdən xilas etdi.

      Nahardan sonra Tomu onun xahişi ilə Uels şahzadəsinin otağına apardılar və öz ixtiyarına buraxdılar.

      Tom otağın divarından asılmış zirehli paltarlara, qolçaqlara, lələkli dəbilqələrə maraqla baxdı. Geyinə bildiyi şeyləri əyninə taxdı. Sonra geyimləri yerinə asıb cibindən qozları çıxartdı və sındırıb ləzzətlə yeməyə başladı. Qozları yeyib qurtardıqdan sonra kiçik kitab şkafına yaxınlaşdı. Buradakı kitabların zərli sərlövhələrini oxudu. Bu kitablardan biri İngiltərə sarayında ədəb qaydaları haqqında idi. Bu, qiymətli bir tapıntı idi. Tom bəzəkli divanın üstündə oturdu, ona oxumaq öyrətmiş keşiş Endrünü hörmətlə xatırlayaraq kitabdakı qaydaları öyrənməyə başladı.

      Şahzadənin başına gələn macəralar

      Con Kenti şahzadəni zorla Tör-töküntülər həyətinə sürüyürdü. Şahzadə çırpınıb xilas olmağa çalışırdı. Bu zaman kütlənin içindən bir nəfər ona kömək etmək istədi. Con Kenti təbiətin ona verdiyi azacıq səbri də itirərək əlindəki dəyənəyi şahzadəyə qolayladı. Uşağı müdafiə etmək istəyən adam dəyənəyi tutmaq istədikdə zərbə qoluna dəydi.

      Con Kenti qışqırdı:

      – Sən nə üçün özünü ortaya soxursan? Al, bu da sənin payın.

      Şahzadəni müdafiə edənin başına dəyən ağır dəyənək zərbəsi onu sarsıtdı, zarıltı ilə camaatın ayaqları altında yerə sərildi. Bir dəqiqə keçməmiş ətrafdakı adamlar dağılışdı.

      Con Kenti balaca şahzadəni sürüyə-sürüyə daxmasına gətirdi. Şahzadə otağın zəif işığında burada yaşayanları güclə ayırd edirdi. Divarın dibində, küncdə üz-gözü çirkli iki qız və ortayaşlı bir qadın oturmuşdu. O biri küncdən beli bükülmüş, ağsaçlı bir qarı qəzəblə ayağa qalxıb şahzadəyə tərəf gəldi. Con Kenti ona müraciətlə dedi:

      – Sən kənara dur, mane olma! Qəribə bir işə düşmüşük. İndi doyunca əylənəcəksən. Ancaq hələ işə qarışma, sonra istədiyin qədər onu döyə bilərsən. Balaca, bir bura gəl. O dediyin sözləri yadından çıxarmamısan? Bir də de görüm, adın nədir, sən kimsən.

      Qəzəbdən yanaqları qızarmış gənc şahzadə nəzərini Cona zillədi və dedi:

      – Sən nə qaba adamsan? Sən mənə əmr edə bilməzsən. Dediklərimi bir daha təkrar edirəm: mən Uels şahzadəsi Eduardam.

      Qoca qarı bu cavaba mat qaldı, elə bil ayaqları yerə yapışdı. Onun rəhmsiz oğlu isə qəhqəhə ilə gülməyə başladı. Tom Kentinin anası və bacıları şahzadəyə yaxınlaşıb kədərlə səsləndilər:

      – Ah, yazıq Tom! Yazıq uşaq!

      Ana şahzadənin qarşısında diz çöküb əlini onun çiyninə qoydu və göz yaşı tökə-tökə dedi:

      – Mənim yazıq balam! Sənin axmaq kitabların elədiyini elədi: ağlını başından çıxartdı. Nə üçün sən onlara bu qədər uydun? Sən mənim ana ürəyimi parçaladın.

      Şahzadə qadının üzünə baxdı və nəvazişlə dedi:

      – Mərhəmətli qadın, sənin oğlun sağ-salamatdır və ağlını itirməmişdir. Sakit ol! Məni indi onun olduğu yerə, saraya apar, mənim atam kral onu həmin saat sənə qaytarar.

      – Kral? Sənin atan? Ah, mənim balam! Amandır, bu sözləri bir də demə, yoxsa səni ölümə məhkum edərlər. Yaddaşın azmışdır, onu həqiqi yoluna sal. Bir mənə bax! Səni doğan və sevən anan mən deyiləmmi?

      Şahzadə başını bualadı:

      – Allah özü şahiddir ki, səni kədərləndirmək mənə ağır gəlir. Doğrusu, mən sənin üzünü heç vaxt görməmişdim.

      Qadın yenə yerə oturub ürəkyandırıcı hıçqırıqlarla ağlamağa başladı. Qızlar qorxa-qorxa qardaşlarını müdafiə etmək istədilər:

СКАЧАТЬ