Hekayələr. Ömər Seyfəddin

Чтение книги онлайн.

      Rəsan arxasını çevirmiş, gözləri pəncərədən qapqara bir duman kimi görünən gecəyə dalmışdı. Suat stulda dikəldi. Qızın qarşısına keçib yemək masasına dirsəkləndi. Rəsanın gözləri hələ daldığı yerdən qurtula bilmirdi. Əlini tutdu.

      – Bu dalğınlıq nədir, Rəsan?

      – Heç.

      – Söylə, söylə.

      Gənc qızın gözləri sanki yorulmuşdu. Suatın əllərindən çəkdiyi əliylə gözlərini ovuşdurdu.

      – Bu qaranlıqları heç sevmirəm. Mənə elə gəlir ki, bütün fəlakətlər bax bu ulduzsuz, aysız gecələrin içində gizlənib!

      – Olduqca şairanə, yəni olduqca yanlış bir fikirdi.

      – Nə isə, mən burada oturacağam, istəsən, sən bağçaya çıx.

      – Onda mən də burada oturaram, cicim20.

      Şıq geyinmiş gənc oğlan elə indicə anasının qalxdığı stulu Rəsanın yanına çəkdi. Əynində ağ şalvar, incə, lacivərd rəngli bir jaket vardı. Cibindən zərif bir tütünqabı çıxardı. İçindən bir siqar götürüb gənc qıza verdi.

      – İstəmirəm, ürəyim istəmir…

      – Al, al, qaranlıq düşməni. Çəkməyə başladınmı, ürəyin istər!

      Siqarı öz əliylə Rəsanın gözəl dodaqlarına toxundurdu. Bir kibrit çəkdi. Əvvəl onunkunu, sonra öz siqarını yandırdı. Çıxan dumanlar içindən dərin-dərin bir-birinə baxdılar. Lap kiçik yaşlarından bəri sevişirdilər! Suat:

      – Yalnız qaranlıq deyil, – dedi, – səndə başqa bir şey var.

      – Nə kimi?

      – Əhvalında bir durğunluq var.

      – Heç bir şey yoxdu!

      – Var, var, söylə.

      – Nə ola bilər?

      – De, bilim.

      Rəsan aralıq qapıya baxdı.

      – Təbii ki, onsuz da bilməlisən.

      Suat duruxdu:

      – Söylə, əzizim.

      İçəri girən xidmətçi qız boşqabları yığışdırmağa başladı. Bufetin önündə səliqə ilə üst-üstə qoydu. Örtüyü götürdü. Çıxınca Suat təkrar:

      – Nə söyləyəcəkdin ki? – deyə soruşdu.

      Rəsan nərmənazik, süni, aktrisa tövrlü, saxta bir qız deyildi. Son dərəcə həssas, doğru, səmimi, sərbəstdi. Ağır bir səda ilə:

      – Artıq evlənməliyik, Suat… – dedi.

      – Əlbəttə, Rəsanım. Biz onsuz da bunu planlaşdırmışdıq.

      – Hə, amma ləngimədən evlənməliyik, ləngimədən. Bu ay, hətta bu həftə içində.

      – İki-üç aya qalmaz, diplomu alıram. Hələ təhsilim bitməmiş evlənmək mənə bir az məhəllə uşaqlığı kimi gəlir.

      – Məcburuq.

      – Niyə?

      – Çünki…

      Gənc qız gözlərini aşağı dikdi. Uzun, qumral kirpikləri gözlərini tutdu.

      – Uşağımız olacaq! – dedi.

      – Hamiləsən, cicim?

      – Hə.