20000 lyö su altı ilə. Жюль Верн

Чтение книги онлайн.

      Vəziyyətin belə qəliz həddə çatdığı an qapı açıldı və gəmi xidmətçisi göründü. Mən özümü yetirənədək kanadalı bu bədbəxtin üstünə atıldı. Onu yerə yıxıb boğazından yapışdı. Xidmətçi onun qolları arasında boğulurdu. Konsel onu çəngəlçinin əlindən almağa çalışır və mən də onun köməyinə hazırlaşırdım ki, birdən fransızca deyilən bir neçə sözdən mən yerimdəcə qurudum:

      – Sakit olun, mister Lend və siz, cənab professor, rica edirəm, məni dinləyin!..

      Nəhayətsiz dərinliklər adami

      Ned cəld yerindən sıçradı. Boğulmaqdan canını qurtarmış xidmətçi də ağasının işarəsi ilə səndələyərək dinməzcə kayutdan çıxdı. Biz heyrət içində qalmışdıq.

      Fransızca danışan kapitan əli qoynunda diqqətlə bizə baxdı. Onun dayanıb susması bir neçə saniyə çəkdi.

      – Cənablar, – deyə, nəhayət, kapitan danışdı, – mən fransızca, ingiliscə, almanca və latınca eyni dərəcədə sərbəst danışıram. İlk görüşümüzdə sizə cavab verə bi-lərdim. Lakin mən sizə bir qədər fikir vermək, haqqınızda bir qədər düşünmək istədim. İndi bilirəm ki, təsadüf məni Paris Təbiət Tarixi Muzeyinin professoru Pyer Aronaks, onun xidmətçisi Konsel və “Abraham Linkoln” freqatının çəngəlçisi Ned Lend ilə rastlaşdırıb.

      Mən razılıq əlaməti olaraq başımı tərpətdim. Bu adam fransızca çox səlis danışırdı. Lakin fransıza bənzəmirdi.

      – Şübhəsiz, sizinlə görüşməyə xeyli gec gəldiyimi zənn edirsiniz. Lakin sizinlə necə rəftar edəcəyimi düşünməliydim. Kədərli bir vəziyyət sizi bəşəriyyətlə əlaqəsini kəsmiş bir adamla görüşdürdü. Bununla da, siz mənim tənhalığımı pozdunuz.

      – İstəmədən, – deyə mən səsləndim.

      – İstəmədən? Məgər “Abraham Linkoln” bütün dənizləri məhz məni ovlamaq üçün gəzmirdi? Yoxsa mərmiləriniz istəmədənmi mənim gəmimə dəyirdi? Bəlkə, mister Lend də öz çəngəli ilə məni istəmədən nişan almışdı?

      Bu təntənəli sözlər qarşısında cavabsız qalmadım:

      – Cənab, sizin Amerikada və Avropada yaratmış olduğunuz hay-küy, şübhəsiz, sizə bəlli deyil. “Abraham Linkoln” sizi təqib edəndə böyük bir dəniz heyvanı ovuna çıxdığını güman edirdi.

      Kapitanın üzündə təbəssümə bənzər əlamət sezildi. O daha sakit bir səslə sözünə davam etdi:

      – Cənab Aronaks, yəni “Abraham Linkoln” bunun sualtı gəmi olduğunu görüb bizi topa tutmayacaqdı?

      Nə deyəcəyimi bilmədim. Əmindim ki, kapitan Faraqut buna tərəddüd etməzdi. Cavab verməyib susdum.

      Kapitan sözünə davam etdi:

      – Beləliklə, mənim sizinlə bir düşmən kimi rəftar etməkdə haqlı olduğumu anlayırsınız. Mən sizi gəminin göyərtəsinə çıxarar və suya cumar, sizi tamam unudardım. Məgər buna haqqım yox idi?

      – Bu, mədəni bir adamın deyil, bir vəhşinin haqqı olardı…

      – Cənab professor, sizin nəyə “mədəni adam haqqı” dediyinizi bilmirəm. Mən cəmiyyətlə əlaqəni yalnız öz bildiyim səbəblərə görə kəsmişəm. Mən bu cəmiyyətin qanunlarına boyun əymirəm və sizə də təklif edirəm ki, onları mənə xatırlatmayın.

      O bu sözləri kəskinliklə dedi. Gözləri qəzəb və nifrətlə yanırdı.

      Ağlımdan keçdi ki, onun keçmişində nə isə dəhşətli bir sirr gizlənir. Mən maraq və dəhşət qarışıq bir hislə ona baxırdım. Kapitan düşüncəli halda kayutda gəzişdi. Sonra yenidən danışmağa başladı: