Сайланма әсәрләр. Том 5. Сөембикә ханбикә һәм Иван Грозный. Айбиби / Избранные произведения. Том 5. Мусагит Хабибуллин

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ йөзләгән олау, халык урала, шаулашалар, кычкырышалар. Ясавыл Гавриил атын туктатты.

      – Әллә атларны йөздереп кенә чыгабызмы, Җангали хан? Нигәдер кичүгә таба аяк тартмый, ул-бу булыр кебек.

      – Югары менәбезме, түбән төшәбезме?

      – Югары күтәрелү хәерлерәк булыр, анда елга да таррак.

      Куе урман аша уздылар, болын сыман җиргә килеп чыктылар. Яр буенда казлар каңгылдаша, кеше тавышлары ишетелә.

      – Бу як ярдан төшеп булыр, ә менә аръяк текә, – диде ясавыл Гавриил, Иделнең уң як ярына күз ташлап. – Менә нәрсә, Җангали хан, урманга кереп, эңгер төшкәнне көтеп ятмый булмас. Күреп алулары бар.

      – Әйе, безне эзлиләрдер, – диде Җангали хан, килешеп.

      Борылып урманга керделәр, урманда йөри-йөри зур булмаган аланга килеп чыктылар. Атларын утларга җибәрделәр.

      – Үзебез дә тамак ялгап алыйк, – диде ясавыл Гавриил, капчыкларны чишә-чишә. – Казылык та алдым. Тәмле, туклыклы, кайгырма, Җангали хан, ачка үлмәбез.

      – Минем кабасым да килми.

      – Кымыз салып биримме соң?

      – Кымызың булса, бир.

      – Хан, – диде ясавыл Гавриил, казылык чәйни-чәйни. – Сине Ходай Тәгалә буйдан да, көчтән дә мәхрүм иткән, ә менә бәхетне ишеп биргән – хан. Тагын кымыз салыйммы?

      – Җитеп торыр, – диде Җангали хан. – Эч күбүе бар.

      – Ә мин көмешкәдән бераз авыз итәм. Син мине кичерә күр, Җангали хан. Мин бераз салырга яратам, мәрхүм Василий кенәз өйрәтте. Иртән торыр иде дә, мәрхүм, күзен ачар-ачмас, «Ясавыл, көмешкә бир!» дип кычкырыр иде, Ходай каргаган адәм. Син дә эч азрак, хан. Кайгың юыла төшәр. Мин аңлыйм сине, хан. Кыен сиңа. Соң, миңа җиңелме? Син тәхетең югалттың, хәлеңә керәм, мин дә әллә ни отмадым лабаса.

      Җангали хан сүз таба алмый торды. «Син хаклы, ясавыл, – диясе килде аның. – Син берни дә югалтмадың, син әле эзләнәсең, нидер өмет итәсең, бәлкем әле, теләгеңә дә ирешерсең. Ә менә мин барысын берьюлы югалттым, оптым».

      – Әллә соң җыена башлыйбызмы, ясавыл? Юл кешесенең юлда булуы хәерле ди.

      – Әйе шул, – диде ясавыл Гавриил, ризыкларны капчыкларга тутыра-тутыра. – Кузгалдык, Аллага тапшырабыз.

      Ясавыл кушканны кылырга ризалык бирсә дә, Җангали хан ат койрыгына тагылып Иделне кичәргә курыкты, әмма ихтыярсыз кеше буларак, юлчысына сүз дә әйтә алмады. Бары тик авыз эченнән «Ходаем, язганың булыр, сиңа тапшырам» дип кенә догасын укыды.

      Яр буена җиттеләр, ясавыл су читенә килде һәм капчыкларны бәйли башлады.

      – Бер урында катып торма, хан. Чишен, әйберләреңтөйнәп атияреңә бәйлә. Ат койрыгына тотынып чыгарга туры киләчәк.

      Ясавыл хаклы иде, башка чара юк. Җангали хан ясавылныкы кебек итеп әйберләрен бәйләде, су читенә килеп басты.

      – Атның үз иркенә куй. Хайван үзе кай тарафка йөзәргә белер. Кара аны, хан, ат койрыгын ычкындыра күрмә. Хәрәкәтлән, хәрәкәттә бәрәкәт, дигәннәр борынгылар.

      – Үзең урыс, үзең татарның бар нәрсәсен дә беләсең, ясавыл.

      – Урысның СКАЧАТЬ